Nýtt kirkjublað - 01.10.1913, Blaðsíða 4

220
NÝTT KÍRKJtJBLAí)
og göfugt verkefni, að kippa þessu í Iag og tryggja með því
framtíS safnaðanna og kirkjufélagsins, og vinna um leiS æsku-
lýðnum uppvaxandi hið mesta gagn, sem i yðar valdi stendur.
Misvirðið ekki þó að eg láti í ljós þá skoöun mína, að það
sé heilög skylda yðar sem manna, að bera sem kjörnir full*
trúar safnaðanna sérstaklega ábyrgð á velfarnan guðsríkis-mál-
anna, að sækja sd.skóla, svo framarlega sem þeir eru til hjá
söfnuðum yðar, og hlynna af fremsta megni að þeim; en sé
sd.skóli þar ekki til, þá að sjá um að hann komist á fót, og
vinna að framförum haus af engu minni áhuga en þér sýnið
við hin tímanlegu bjargræðismál yðar.
Þegar leikmannahópurinn er farinn að skilja og elska sd.-
skólastarfið, þá er því borgið; þegar leikmönnum er orðið það
áhugamál að hafa góða og afkastamikla sd.skóla hjá söfnuð-
unum, þá koma þeir. Þá hverfa ekki allir unglingarnir úr
skólunum skömmu eftir ferminguna; þá verður ekkiskorturá
kennurum; þá verður sd.skólamálinu meiri sómi sýndur á kirkju-
þingunum; þá verður alment farið að vinna að því eins og
máli, sem er viðurkent eitt hið þýðingarmesta velferðamál hins
kirkjulega félagsskapar vor á meðal.
Og þegar það er orðið, þá munu verða augljós áhrifin á
alt andlegt lít safnaðanna; — það endurfæðist.
ertu vandur að meðölum!
Niðurlag héraðsfundarprédikunar 1912.
Breytnin í lífinu er að mínu áliti það, sem aðallega verð-
ur lagt á metaskálina hjá dómara alls holds, þegar gjöra skal
út um verkkaupið fyrir unnið lífsstarf vort. En einsog ekki
getur hreint vatn runnið af gruggugri lind, eins getur ekki
breytnin, framkoman í lífinu, verið góð, hrein og soralaus,
nema hugarfarið sé hreint, og þegar vér tölum um breytni,
undirskiljum vér aðila þá, sem breytnin kemur fram við:
Það eru guð og tnenn. Og til þess að gjöra alt sem óbrotn-
ast, skulum vér aöeins segja; menn, því þuð sem þér gjörið
einum minna minstu bræðra, það gjörið þér mér, segir frels-
arinn.