Nýtt kirkjublað - 01.10.1914, Blaðsíða 3

NÝTT KHtKJUBLAÖ
219
En hvar eru hinir góðu og réttvisu? Þeir fara ýmist
huldu höfði, ellegar gerast hræsnarar, sumpart óvitandi eða
af vana, en aðrir vitandi vits til ]iess að verja arfgeng hlunn-
indi. Og hvar er svo kristnin og kœrleikurinn? Fer huldu
höfði, eða hvar er sumarið og sólskinið jjegar ógnir ofviðris
og eldinga byrgja himin og hauður. En ekki deyr hið ódauðlega:
Aftur vaknar andi manns,
en þótt sakni snilli,
þegi raknar þráður hans,
þó að slakni í milli.
Þessi styrjöld er guðsdómur! Býsna skal til batnaðar.
Það sanna þær kynslóðir, sem eftir Jjessi ósköp lifa. Auðvit-
að munu þeir Mammon og Mólok ekki falla við fyrsta högg,
eða þessa styrjöld eina, en ósárir sleppa þeir ekki. Þessi
ókjör hljóta að skapa betri daga, því vissulega
„vakir lífsins eilíft aíl
undir djúpum bárum“.
Guð birtist ekki fyr en í andvaranum, sem fylgir of-
viðrinu, skruggum og Iandskjálftum. Hér er alt í beli miðju,
en „svo koma dagar, og svo koma ráð, og svo kemur eilífð-
in björt“. Því þó að menn skelfist ósköp þsssi, verða hinir
bestu og vitrustu ekki örvinglaðir — ef þeir vona á drottin.
„Því þeir sem vona á drottinn“, sagði hinn mikli spámaður,
„þeir fá nýjan styrk; þeir fljúga upp sem ernir, þár hlaupa
og þreytast ekki, þeir ganga og lýjast ekki“.
M. J.
||éraðsfundar-erindi.
Eftir
Sigurð bónda Jónsson á Ystafelli,
Þegar eg hefi setið á þessum árlegu héraðsfundum okk-
ar, hefi eg nær því ætíð fundið til einhverrar vöntunar, sakn-
að einhvers, sem mér fanst að hefði átt að standa á dagskránni
og vera þar aðalatriðið, en sem ekki hefir komið fram,
nema þá að litlu leyti.
Eg befi því vanalega farið af fundi með tómleik í hjarla
og leiðindi í huga.