Vikan - 24.01.1952, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 4, 1952
f—.. ..........
• HEIIVIILie •
... ■ .........
Matseðillinn
Þorskarúllur:
1 kg. smár þorskur eða ýsa, salt,
kryddsíld, egg og brauðmylsna,
smjör og V* 1. rjómi eða mjólk,
hrærðar kartöflur.
Fiskurinn er hreinsaður, flattur
og skafinn úr roðinu. Skorinn þann-
ig, að það myndast smá fiskgeirar.
Salti stráð í fiskinn og hann látinn
bíða um stund. Fiskgeirarnir eru
þerraðir og á hvern er látinn krydd-
síldarbiti. Geirunum er rúllað saman
og þeim velt upp úr dósamjólk og
brauðmylsnu. Þessum rúllum er rað-
að þétt saman i smurt búðingsmót,
þannig að rúllurnar standi upp á end-
ann, á hverja rúilu er settur lítill
smjörbiti. Látið inn í heitan ofn og
steikt þar til það er brúnt. Þá er
mjólkinni hellt yfir og það bakað við
hægan hita í 15 mínútur. Borið inn
í búðingsmóti og borðað með hrærð-
um kartöflum.
Brauðsúpa:
200—250 gr. rúgbrauð, 1% 1.
vatn, 1 matsk. rúsínur, 2 sitrónu-
sneiðar, 2—3 matsk. sykur,
mjólk.
Gott er að hagnýta sér brauðskorp-
ur og annað gamalt brauð. Brauðið
er brytjað og látið liggja í bleyti til
næsta dags í vatninu, sem á að sjóða
það í. Hakkað einu sinni í hakkavél.
Látið í pott og soðið við hægan hita,
þar til það er jafnt. Rúsínurnar eru
þvegnar og soðnar með í síðustu 20
mínúturnar. Þá er sykur látinn í eft-
ir vild. Sítrónusneiðarnar eru skorn-
ar smátt og látnar út í. Borðað með
mjólk eða þeyttum rjóma.
HÚSRÁÐ
Peigamentskerma er ágætt að þvo
með vaskaskinni úr volgu vatni.
Oiíumálaða veggi er bezt að þvo
úr steinoliu, en það verður að þvo
þá vel á eftir úr volgu vatni, og
er ágætt að hafa örlítið af salmíaks-
spíritus í því.
Hrísm jölsgrautur:
160 gr. hrísmjöl, 1 1. mjólk, %
1. vatn, 1 tesk. salt, kanell og
sykur, saftblanda.
Hrísmjölið hrært út í vatnið. Þeg-
ar mjólkin sýður, er hrísmjölsjafn-
ingnum hrært út í. Hrært í þar til
sýður aftur, soðið í 15 mín. Salt
látið í eftir smekk. Borðað með kanel
og sykri og saftblöndu.
TÍZKUMYND
Kjóll úr þunnu grænu ullarefni.
Barmurinn er hnepptur þannig, að
hann liggur á ská út á öxlina og
pilsið. Stórir lakkhnappar prýða kjól-
inn. Ermarnar eru ísettar með upp-
slögum.
PÓSTURINN
Framhald af bls. 2.
Hér fér á eftir kafli úr bókinni,
Föt og fegurð, sem Bókfellsútgáfan
gaf út árið 1950:
,,Ein bezta leiðin til að halda hár-
inu og hársverðinum I góðu lagi, er
að bursta það. Vitanlega verður að
gera það daglega og eftir settum
reglum. Þér hafið eflaust heyrt sagt,
að það eigi að vera 10 strokur með
burstanum á dag. Þegar þér burstið
hárið, skuluð þér ávallt gera það upp
frá hársverðinum og fram á við. Það
er líka ágætt að beygja sig áfram,
alveg frá mitti, meðan þér burstið
hárið. Skiptið hárinu í jafna hluta
og burstið hvern. þeirra með mjúk-
um strokum, sem örva fitukirtlana,
taka ryk og óhreinindi úr hárinu og
fiösuskán úr hársverðinum. Það er
líka ágætt að nudda hársvörðinn með
fmgurgómunum með mjúkum hreyf-
ingum, sem hreyfa sjálfan hársvörð-
inni . . . bráðnauðsynlegt er að halda
hárgreiðunni og burstanum tandur-
hreinum. Þér ættuð alltaf að þvo
greiðuna og burstann um leið og hár-
ið er þvegið og jafnvel oftar.“
2. Okkur finnst þú alls ekki of
lítil eftir aldri. Við höfum ekki töflu
yfir likamsþyngd fólks undir 16 ára
aidri, en þar sem þú ert á sextánda
árinu, hefur þú ef til vill gaman af
að vita, hve þung 16 ára stúlka, á
hæð við þig, ætti að vera, en þyngd
hennar á að vera um það bil 58 kg.
3. Próf frá héraðsskóla eða gagn-
fræðaskóla nægir.
4. Skriftin er ekki falleg, en það
er gott að lesa hana.
ii ■ i ■ ■ ■ ■ ■ ■ ii 1111 ■■ 111 ■ iii ii i m ii! ii 11 (i,,,, i, i,,,,,,,, m ii 11 ii imm 11111 ii i (! iii, i iiii ii i ii, iiiimm nm,,,!!! i, i a 11 n i n i iii 111111 ii iim tisi uj
ORÐSENDING:
^ Tízkublaðið Clip
óskar eftir að komast í samband við framtaksamar
konur víðsvegar á landinu, (þar sem blaðið er ekki
þegar til sölu), er vilja gegn umboðslaunum taka að
sér dreifingu blaðsins.
Framboð ásamt nokkrum upplýsingum um stað-
hætti óskast sent til afgreiðslu blaðsins.
TÍZKUBLAÐIÐ flSP
Laugaveg 10, — Reykjavík.
Gigolo og gigolette.
Framhald af bls. 7.
virtust hafa tapað allri löngun til að dansa við
laglega stráka. Þeim dögum f jölgaði, að Syd vann
sér ekki einu sinni fyrir vínstaupi, og oftar en
einu sinni sá asfeit kerling, víst tonn að þyngd
aumur á honum og gaf honum tíu franka. En
útgjöld hans lækkuðu ekki, þvf að alltaf varð
hann að ganga jafnvel tii fara. Og hann þurfti
að greiða leigu á herbergi og mat sinn daglega.
Þá hitti hann Stellu. Það var í Evian, og sam-
kvæmistíminn hafði verið fyrir neðan allar hell-
ur. Hún kenndi sund. Hún var áströlsk og stakk
sér ljómandi fallega. Hún hafði sýningu alla
morgna og líka um miðjan dag. Á kvöldin
var hún fengin til að dansa í hótelinu. Þau
snæddu saman við lítið borð í matsölunni, langt
frá öðru fólki, og þegar hljómsveitin byrjaði
að leika, dönsuðu þau til örfunar fyrir aðra gesti.
En oft á tíðum lét enginn þeirra örfast, og þá
dönsuðu þau ein. Svo urðu þau ástfangin hvort
af öðru, og undir lok samkvæmistimans giftu
þau sig.
Þau höfðu aldrei iðrast þess. Síðar áttu þau oft
erfitt uppdráttar. Og af fjárhagsástæðum leyndu
þau giftingunni (rosknar konur kunnu illa við
að dansa við gfitan mann, þegar eiginkonan var
kannski nærstödd). Það var erfitt fyrir þau að fá
stöðu á hóteli bæði í senn, og Syd innvann
sér ekki nógu mikið, þó að kröfurnar væru ekki
háar, til þess að Stella gæti hætt að vinna. En
fyrir gigoloa var ekkert að gera. Þau héldu til
Parísar og æfðu dansþátt, en samkeppnin var
geigvænleg og mjög erfitt að komast á kabarett-
sýningar. Stella var lipur í dansi, en nú snerist
hugur fólks sífellt meir að fimleikum, og hvað
mikið sem þau æfðu sig, tókst henni aldrei nógu
vel upp. Þau voru vinnulaus þrjár vikur sam-
fleytt. Armbandsúr Syds, sígarettuveski hans úr
gulli og platinuhringur, allt þetta hvarf í gin
veðlánarans. Að lokum höfnuðu þau í Nissu.
Þar þrengdi svo að þeim, að Syd varð að fara
með smokinginn sinn til veðlánarans. Það var
hámark eymdarinnar. Þau neyddust til að taka
þátt í maraþondansi, sem framtakssamur hótel-
stjóri efndi til. Allar tuttugú og fjórar stundir
dægursins dönsuðu þau, hvíldu sig í kortér á
hverri klukkustund. Það var hræðilegt. Þau
verkjaði í kálfana, iljar þeirra urðu dofnar.
Langan tíma vissu þau ekki, hvað þau gerðu.
Þau héldu aðeins taktinum og leituðust við að
reyna sem minnst á sig. Þau fengu lítið fyrir,
einhverjir réttu að þeim nokkur hundruð franka
í viðlögum til að stæla í þeim kjarkinn, og stund-
um efndu þau til danssýningar til þess að vekja
á sér frekari athygli. Það gat fært þeim álit-
Framhald á bls. 14.
(