Vikan - 10.04.1952, Síða 10

10
VIKAN, nr. 15, 1952
r . ' <
• HEIMILIÐ •
V—!
Matseðillinn
Kjöt í karrý með hrís-
grjónum:
700 gr. kinda- eða kálfakjöt, 30
gr. smjörlíki, 30 gr. hveiti, 8 dl.
vatn, 2 tesk. salt, 1—2 gulrætur,
% tesk. karry, 120 gr. hrísgrjón,
1% 1. vatn, 1 tesk. salt.
Kjötið er þvegið og skorið i bita.
Látið i sjóðandi vatn með salti. Froð-
an er veidd ofan af. Soðið þar til
kjötið er meyrt. Gulrótin er soðin
með í siðustu 20 minúturnar. Allt
tekið upp úr og soðið siað. Karrýinu
er hrært saman við hveitið. Smjör-
líkið er brætt í potti. Þegar það er
vel heitt er allt hveitið í einfT látið
út i og hrært i með þeytara þar til
það er samfellt orðið. Þá er kjöt-
soðinu hellt út í smátt og smátt og
verður jafningurinn að sjóða milli
þess sem kjötsoðið er sett út í. Soð-
ið í 5—10 min. að lokum. Saltað eftir
smekk.
Soðin hrísgrjón:
Hrísgrjónin eru þvegin úr köldu
vatni. Látin í sjóðandi vatn með salti
og soðin í opnum potti í 15—20 mín.
Grjónunum hellt á gatasigti og köldu
vatni hellt þar yfir. Haldið heitu
yfir gufu. Kjötið er sett á fat.
Karrýið borið fram í sósuskál. Hrís-
grjónin sett í mót, hvolft á disk og
borin fram í heilu lagi.
TÍZKUMYND
Samkvæmiskjóll úr ljósrauðu
blúnduefni og tylli. Tízkuteiknarinn
Omor Kram teiknaði kjólinn.
Eplagrautur:
% kg. ný epli, 6 dl. vatn, 70 gr.
sykur, 20 gr. kartöflumjöl, 1 dl.
kalt vatn, mjólk.
Eplin eru þvegin og skorin í
smátt með hýðinu. Soðin í vatni, þar
til þau eru komin í mauk, þá er þeim
nuddað gegnum gatasigti. Sett í
pottinn aftur, sykur látinn í og
jafnað með kartöflumjölinu, sem er
hrært út í köldu vatni. Hrært í þar
til sýður. Hellt i skál og sykri stráð
yfir. Borðað með sykri og mjólk. Séu
notuð þurrkuð epli, þarf 125 gr. af
þeim.
HÚSRÁÐ
Blettum má ná af marmaraborðum,
með því að nudda þau vel með ter-
pentínu.
Að reyta fugla er oft leiðindaverk.
En ef fuglinum er difið i sjóðandi
vatn i nokkrar sek. áður en hann
er reyttur, þá gengur það eins og í
sögu.
Steikt kjöt er næringarmest, soð-
ið kjöt auðmeltast.
Eggjahvítufroða verður miklu fyrr
fullbarin og stinn, ef látið er ofur-
litið salt saman við hana.
Það má aldrei vinda tau eftir lit-
un. Þrýstið mesta vökvanum úr því
og látið renna úr þvi, þangað til
það er nærri þurrt.
Berið ofurlítið smjör á hendurn-
ar, áður en þér hnoðið deig. Það
varnar því, að deigið límist við hend-
urnar.
Flöskutappa má gera loftþétta með
því ‘að dýfa þeim í brædda tólg.
Á lítil brunasár er gott að strá
sódadufti. En það verður að gerast
fljótt, og eyðir þá verk og varnar
því að blöðrur myndist.
Ef spurningin: „Hvað færir
þú mér?“ veröur slæmur vani.
Eftir G. C. Myers, Ph. D.
„Hvað komst þú með handa mér?“
er algengt að heyra litlu börnin
segja. Það er auðvelt að venja barn-
ið á að spyrja þannig, og slíkur vani
getur orðið mjög leiðinlegur.
Þegar slik spurning verður vana-
bundin, sviptir hún burt allri ánægj-
unni bæði af því að gefa og þiggja,
og barnið tekur brátt að líta á það
sem skyldu móðurinnar að færa sér
eitthvað í hvert skipti, sem hún fer
út til að kaupa. Gjöfin, sem móðir-
in kemur með, fullnægir oft ekki
þeim vonum, sem barnið hefur gert
sér, og i stað þess að verða óvænt
fagnaðarefni, skælir barnið af von-
brigðum. Kæruleysi og vanþakklæti
valda móðurinni vonbrigðum og særa
hana, og hún leitast við að gera
barninu meira og meira til hæfis, unz
þetta verður henni kvöl og veldur
henni hugarangri. Barnið verður
heimtufrekara og síngjarnara með
hverjum deginum, sem líður.
Móðir, sem vinnur úti.
Móðirin, sem vinnur úti, einkum
ef henni finnst að hún ætti ekki að
gera það, gefur barninu oft tilefni
til að segja: „Hvað færir þú mér“ ?
Faðirinn, sem kemur aðeins heim um
helgar eða sjaldnar vegna vinnu sinn-
ar, getur vanið barnið á að búast
alltaf við því, að hann komi með eitt-
hvað handa því.
Ef móðirin, sem er alein heima
með börnin, hefur það ekki til siðs
að gefa börnunum óhóflegar gjafir,
en faðirinn gerir það, þegar hann
kemur heim við og við, verður þetta
mjög erfitt viðureignar fyrir móður-
ina; því fremur verður þetta svo, ef
faðirinn lætur allt eftir börnunum
heima fyrir til að bæta gráu ofan
á svart. Hann hefur þá á viss-
an hátt keypt sér æðsta sæti i hjört-
um barna sinna, og móðirin situr
eftir með alla erfiðleikana, sem af
slíku háttalagi leiða. Afi og anima
og aðrir ættingjar leggja oft sinn
skerf til að venja börnin á slíka
ósiði.
Barnið fer oft í búðir með móður
sinni. Ef hún kaupir eitthvað handa
því i hvert skipti, líður ekki á löngu
þar til það gerir kröfu til þess. Hann
heimtar það, sem hann langar í, og
ef það fær ekki vilja sínum fram-
gengt, þá verður senna milli móður-
og barns, og mjög oft verður móðir-
in að láta undan síga.
Þegar ung móðir fer í fyrsta skipti
með snáðann sinn með sér, þegar hún
þarf að gera innkaup, þá á hún alls
ekki að kaupa eitthvað handa honum.
Ef það er gert einu sinni, þá verður
að líða langur tími, áður en það er
gert í annaö sinn. Það má alls ekki
koma of oft fyrir.
Það má segja við hann, áður en
lagt er af stað; „Við verðum að vera
sparsöm í dag.“ Ef til vill er ekki
svo sakr.æmt að gefa honum krónu
við og við til að eyða. Það kennir
honum líka að fara með peningna
síðar.
Ef foreldrarnir fara að heiman um
tíma, er ekki ástæða til að taka upp
þann vana að færa barninu alltaf
eitthvað. Gerið það sjaldan. Þá verð-
ur það því undrunar- og ánægjuefni,
og þá veldur þvi engum vonbrigðum
að fá enga gjöf. Sýnið föðurnum og
ættingjunum þetta vandamál í réttu
ljósi og bendiö þeim á, að andleg
velferð barnsins er í veði.
TEPPAGARN
★
PRJÓNAGARN
30—40 LITIR ÚR fyrsta
flokks garni úr hinum
nýju og fullkomnu vélum,
sem settar voru upp í
verksmiðjunni í fyrra.
Verðið aðeins 12 og 9 kr.
100 gr. hespan.
Gef jun — Iðunn
KIRKJUSTRÆTI 8.