Vikan - 15.05.1952, Side 14

14
VIKAN, nr. 19, 1952
FRÚ BAPTISTE
Framhald af bls. 4.
hann aSeins: „XJss, það er bara betra fyrir fram-
tíðina, og ég vil heldur láta það koma fyrir áð-
ur en ég giftist en á eftir. Ég get búið rólegur
með henni.“
Hann heimsótti hana, bað um hönd hennar og
giftist henni og til að sýr.a öryggi sitt, fór hann
í heimsóknir, eins og ekkert hefði ískorizt. Sumir
endurguldu þær, aðrir ekki; að síðustu fór þetta
mál að gleymast og hún tók sinn rétta sess í
þjóðfélaginu.
Hún tignaði mann sinn sem guð; því þér verð-
ið að muna það, að hann hafði hafið hana aftur
til heiðurs í mannlegu samfélagi, hafði boðið
almenningsálitinu byrginn, tekið við móðgunum
eða í einu orði sagt, unnið hreystiverk, sem fá-
ir menn hefðu gert, og hún bar háleita og við-
kvæma ást til hans.
Þegar hún átti von á barni, og menn vissu
um það, opnuðu jafnvel þeir allra sérvitrustu og
vandlátustu dyr sínar fyrir henni, eins og hún
hefði algerlega hreinsazt við að verða móðir.
Þetta er einkennilegt, en þannig var það, og
nú gekk allt eins vel og hægt var, þangað til um
daginn, en þá var hátíðisdagur bæjardýrlingsins.
Fylkisstjórinn, umkringdur starfsfólki sínu og
embættismönnum, stjórnaði tónlistarkeppni, og
þegar hann hafði lokið ræðu sinni, hófst útdeiling
verðlauna, sem Paul Hamot, einkaritari hans
annaðist.
Eins og þér vitið, lætur afbrýðissemi og keppni
fólk alltaf gleyma velsæminu. Allar konur bæjar-
ins sátu þar uppi á palli og hljómsveitarstjór-
irin frá Mourmillonþorpinu gekk fram, þegar röð-
in kom að honum. Hljómsveit hans átti aðeins
að fá annars flokks heiðurspening, því það er
ekki hægt að veita öllum fyrstu verðlaun, er
það? En þegar einkaritarinn rétti honum pen-
inginn, kastaði hann honum aftur í hann og
sagði:
„Þú getur geymt peninginn handa Baptiste.
Þú skuldar honum fyrstu verðlaun, eins og mér.“
Nokkrir byrjuðu að hlæja. Múgurinn er hvorki
góðhjartaður né tillitsamur, og allir horfðu á
vesalings konuna. Hafið þér nokkurn tíma séð
kvenmann verða brjálaðan, herra minn ? Jæja,
við vorum viðstaddir þegar það gerðist. Hún stóð
þrisvar upp, eins og hún væri að reyna að flýja
og féll aftur niður í stólinn, eins og hún sæi að
hún kæmist ekki í gegnum hópinn, og þá hrópaði
önnur rödd:
„Hæ, hæ, frú Baptiste!"
Mikill hávaði fylgdi, ýmist af hlátri eða vand-
lætingu. Þetta orð var endurtekið hvað eftir ann-
að; fólk tyllti sér á tá, til að sjá andlit vesa-
lings konunnar; eiginmennirnir lyftu konum
sínum upp, svo að þær gætu séð hana og fólk
spurði:
„Hver þeirra er það? Þessi í bláa kjólnum?"
Strákarnir ruddust eins og hanar og hláturinn
heyrðist um allt.
Nú hreyfði hún sig ekki lengur í svölunum,
en bara sat kyrr, eins og hún hefði verið sett
þar, svo fólkið gæti horft á hana. Hún gat hvorki
hreyft sig, falið sig, né litið undan. Hún deplaði
hratt augnalokunum, eins og hún horfði í skært
Ijós og hún andaði djúpt, eins og hestur, sem
fer upp bratta brekku, svo hjarta manns barð-
ist af meðaumkun með henni. En á meðan hafði
herra Hamot þrifið í hálsmál þorparans og þeir
vetlust á jörðinni innan um alla óreiðuna, og
hátíðin leystist upp.
Þegar Hamots-hjónin voru á leiðinni heim,
klukkutíma seinna, stökk unga konan, sem skalf
eins og hrísla, og ekki hafði mælt orð af munni
síðan hún var móðguð, yfir brúarhandriðið og
kastaði sér í ána, áður en maður hennar gat
hindrað það. Vatnið er mjög djúpt hjá stólp-
unum og það liðu tveir klukkutímar áður en
hún fannst. Auðvitað var hún dáin.“
Sögumaður minn stoppaði og bætti síðan við:
622.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. titilskammstöfun. —
3. líflátsstaður. — 13.
húsdýra. — 15. rífast. —
16. töluorð. —- 17. mikil
vinna. — 18. meiddist.
— 20. forskeyti. —■ 21.
enga. — 24. gælunafn. —
27. hryggur. — 29. innt
eftir. — 31. lærði. — 32.
kvenmannsnafn. — 33.
hygginn. — 35. hlut. —
36. tveir eins. — 38.
deild. — 39. fjölda. —
40. fangamark félags.
— 41. frumefnistákn. —
42. fjárhópur. — 44.
kerlingar. — 47. gerðu
dúk. — 48. persónufor-
nafn. — 49. skáldsaga.
— 50. stríðni. — 52.
bragðefni. —-- 53. veizt.
— 55. safna. — 57.
höggvi af fót. — 59.
ásýnd. — 61. afkvæmi.
— 62. þrá (forn ending).
63. 20 lárétt. — 64.
hin mikla lengd. — 65.
öfug skammstöfun.
Lóðrétt skýring:
1. sjúkdómur. — 2. gælunafn, þf. — 4. tóm-
stund. — 5. gríp. — 6. verkfærið. — 7. fanga-
mark félags. — 8. verzlar. — 9. biblíunafn. -— 10.
i bylgjum. — 11. mannsnafn. — 12. sólguð. —
14. útskaga. — 18. = 33 lárétt. — 19. lista. —
22. tveir sérhljóðar. — 23. úrkoma. — 25. vinn
úr ull. — 26. forskeyti. — 28. dvelur. — 30. dul-
unni. — 34. liðinn tími. — 35. fari hægt. —- 37.
vökvi. — 40. gáfaðri. — 43. sterkur. — 44. dóms-
mál. — 45. fangamark félags. — 46. lengdar-
eining, fl. — 48. hylji. — 51. greinir. — 54.
þráður. — 56. ágætur. — 57. mannsnafn. — 58.
mjúk. — 60. sár. — 61. tveir eins. — 62. tveir
samstæðir.
Lausn á 621. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. bás. — 4. falskur. — 10. hve. —
13. Ólöf. — 15. gitar. — 16. svar. — 17. lakri.
— 19. byr. — 20. spönn. — 21. skána. — 23.
skinn. — 25. unnarjórinn. — 29. ró. — 31. na.
— 32. aug. — 33. N.N — 34. Bæ. — 35. ala.
— 37. nef. — 39. nón. — 41. aur. — 42. gerast.
— 43. svanni. — 44. gin. — 45. jag. — 47. ske.
— 48. gul. —■ 49. ak. — 50. bú. — 51. óóó. *—
53. sl. — 55. re. — 56. saknaðartár. — 60. þekur.
— 61. sinar. — 63. sumar. — 64. aga. •—■ 66.
niður. — 68. alur. — 69. skora. — 71. rani. —
72. mar. -—• 73. skatnar. — 74. raf.
„Það var ef til vill það bezta, sem hún gat gert
undir þessum kringumstæðum. Það er sumt, sem
ekki er hægt að afmá og nú skiljið þér,
hversvegna klerkarnir neituðu að láta bera hana
í kirkju. Ef þetta hefði verið trúarleg jarðarför,
hefði allur bærinn verið viðstaddur, en þér skilj-
ið að þegar sjálfsmorðið bættist við hitt, hélt það
fólkinu frá því, að vera við jarðarförina; og svo
er það ekki auðvelt hér, að vera við jarðarför,
þar sem heilagt orð er ekki lesið.“
Við fórum gegnum kirkjugarðshliðið og ég
beið, mjög hrærður yfir því sem ég hafði heýrt,
þangað til kistan hafði sigið niður i gröfina, og
þá gekk ég til mannsins, sem snökti ákaft,
og þrýsti fast hönd hans. Hann horfði undrandi
á mig gegnum tárin og sagði:
„Þakka yður fyrir, herra minn.“
Ég sá ekki eftir því að hafa elt líkfylgdina.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Það var reist til minningar um fyrsta forseta
Bandaríkjanna, Georg Washington.
2. Barn náttúrunnar.
3. Ketill flatnefur.
4. Hún er 23 mílur undan strönd Tangcinjika í
Afríku.
5. Það er að brosa.
6. Snjáldurmúsin.
7. Hann var austurískur.
8. Finnska skáldið Zacharias Topelius.
9. Á Kúbu, Vestur-Indíum og Austur-Indíum,
Hollendinga.
10. „Dannebrog."
Lóðrétt: 1. ból. — 2. álas. — 3. sökku. — 5.
ag. —-.6. L.l.B. — 7. styrju. — 8. kar. — 9. ur.
— 10. hvönn. — 11. vann. — 12. ern. — 14. fránn.
— 16. spinn. — 18. innansjúkur. — 20. skinn-
vestin. -— 22. aa. — 23. sr. — 24. braggar. —
26. raf. — 27. ógn. — 28. bærileg. — 30. óleik.
— 34. bunur. — 36. arn. — 38. eta. — 40. ósk.
— 41. ang. — 46. góa. — 47. sóa. — 50. bakar.
— 52. óðagot. — 54. lánir. — 56. semur. — 57.
nr. — 58. rs. — 59. raðar. — 60. þula. — 62.
runa. — 63. sam. — 64. aka. — 65. arn. — 67.
rif. — 69. sk. — 70. aa.
Svar við mannlýsingaspurningu
á bls. 4:
Þorvaldur víðförli. í Þorvalds þætti
víðförla.
Úr ýmsum áttum —
Bandaríski vísindamaðurinn C. E. A. Winslow,
sem er fyrrverandi prófessor við Yale-háskólann,
og starfar nú á vegum heilbrigðismálastofnunar
S. Þ., WHO, hefur rannsakað hvað sjúkdómar
kosta í ýmsum löndum, bæði í töpuðu vinnuafli
og beinum peningum. 1 sínu eigin landi, Banda-
rikjunum, komst hann að ótrúlegri niðurstöðu.
Einungis berkladauðinn kosta Bandarikin eina
milljón vinnuára á hverju ári og sami sjúkdóm-
ur kostar 350.000.000 dollara til lækninga. í Ind-
landi gleypir mýrakaldan 80 milljónir sterlings-
punda í sjúkrakostnað á ári, Egyptaland eyðir
20 milljón pundum til lækninga á mönnum, sem
fengið hafa augnasjúkdóminn bilharzia og fram-
leiðslulifið missir 33% af vinnuaflinu. Þetta eru
aðeins fá dæmi
Kennslukonan var að fá krakkana í bekknum
til að kaupa skólamyndina. „Hugsið ykkur,“ sagði
hún. „Eftir mörg mörg ár getið þið skoðað þessar
myndir og sagt: Þetta er Bettí — hún giftist og
á tvo krakka núna, þetta er Nonni — hann er
sendisveitarritari i Danmörku."
„Já, kallaði rödd aftan úr bekknum, „og þetta
er kennslukonan — hún er nú dauð.“