Vikan - 19.02.1953, Qupperneq 2

Otgefandi VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmað ur: Gísli J. Ástþórsson, Tjarnargötu 4, sími 5004, pósthólf 365.
2
tegundir fyrirliggjandi:
NYJAK:
Píanó harmónikur
ORPEO: 1, kóra 120 bassa, 9 hljóniskiptar.
ORFEO: 3 kóra 120 bassa, 10 hljómskiptar.
BORSINI: 3 kóra 120 bassa, 5 liljómskiptar.
ARTISTI: 3 kóra 120 bassa, 5 hljómskiptar.
SABBATINI: 3 kóra 120 bassa, 6 hljómskiptar.
PAOLO SOPRANI: 3 lcóra 120 bassa, lf eða 5 hljómskiptar.
PAOLO SOPRANI: 3 kóra 120 bassa, 2 eða l/ hljómskiptar.
LIGNA: 3 kóra 120 bassa, j hljómskiptar.
LIGNA: 3 kóra 80 bassa, 2 hljómskiptar.
MELODIANA: 3 kóra lt8 bassa, 2 liljómskiptar.
Hnappa harmónikur:
PAOLO SOPRANI: 3 og j kóra 120 bassa, 6 hljómskiptar
(sænsk grip).
NOTAPAR:
Píanó harmónikur
GRANESO: 3 kóra 120 bassa, 1 skiptir.
GERALDO: 3 kóra 120 bassa, 1 skiptir.
HESS: 3 kóra 120 bassa, 1 skiptir.
RAUNER: lt kóra 120 bassa, 2 hljómskiptar.
GALANTI: j kóra 120 bassa, 1 liljómskiptir.
SCANDALLI: 1, kóra llfO bassa, lf liljómskiptar.
SOLO: 3 kóra 120 bassa, 1 hljómskiptir.
BORELLI: 3 kóra 120 bassa, 1 hljómskiptir.
ROYAL STANDARD: 2 kóra 1,8 bassa.
SCANDALLI: 2 kóra 21, bassa.
ORIA: 2 kóra 12 bassa.
Hnappa harmónikur:
HAGSTRÖM: 1, kóra 120 bassa, 2 liljómskiptar.
HAGSTRÖM: 3 kóra 120 bassa.
ORCHESTRA: 1, kóra, 120 bassa, 2 hljómskiptar.
SONORA: l, kóra 120 bassa, 2 liljómskiptar.
★ 'k Margar fleiri tegundir væntanlegar 'k ★
Kynnið yður verð og gæði áður en þér festið kaup
annarsstaðar. Sendum gegn póstkröfu.
&
Ves'zlunin RIN
Njálsgötu 23. Sími 7692.
I frá-
sögur
færandi
Ef allt er með felldu á fæð-
ingardeild Landspítalans, þegar
þetta blað kemur út, Iiggja þar
mUli þrjátíu og fjörutíu sængur-
konur og í sérstöku herbergi jafn-
mörg börn, þó er ekki af og frá
að þau séu einu til tveimur fleiri
en mæðurnar.
I»að fer svo gott orð af fæðing-
ardeild Landspitalans, og sængur-
konurnar bera fólkinu þar svo
góða söguna, að fréttamaður frá
VIKUNNI hringdi þangað upp eft-
ir fyrir skemmstu til þess að
spyrja tíðinda.
FæÐINGARDEILDIN var
opnuð 1. janúar 1949 og leysti úr
brýnni þörf fyrir höfuðborgina.
Það eru að jafnaði þetta frá 35
til 38 sængurkonur liggjandi þar,
auk sjúklinga á kvensjúkdóma-
deild. Svo má heita, að fæðingar-
deildin sé alltaf fullskipuð.
Læknar og hjúkrunarkonur
deildarinnar hafa tekið á móti
rösklega 6.000 börnum síðan hún
tók til starfa, þar af 1547 á liðnu
ári. Það er þessvegna nóg að
starfa. I»að hafa fæðst þar 64
tvíburar frá upphafi, en engir þrí-
burar og enginn kvartett. En það
sem af er þessu ári, hafa fæðst
þar í kringum 160 börn.
SæNGURKONUR, sem lagð-
ar eru þarna inn, fá venjulegast
að fara heim á áttunda degi, en
annars er það mjög misjafnt. Þær
liggja nokkrar saman á stofu og
það kvað vera mikið masað og
margt spjallað og feikngott sam-
komulag yfir alla linuna.
Börnin eru geymd annarsstaðar,
eins og fyrr segir, en komið
með þau inn til mæðranna fimm
sinnum á dag. Fyrsta heimsókn-
in er klúkkan fimm að morgni,
sú síðasta klukkan tíu um kvöld-
ið. I»að er komið með þau akandi
í Iöngum hólfuðum vögnum, og
svo er úthlutað, eitt barn til hverr-
ar móöur. Litlu borgararnir eru
með perlufestar um hálsinn, sem
á eru skráð nöfn mæðranna; það
er til að íyrirbyggja rugling.
UtANAÐKOMANDI fólk fær
að koma í heimsókn tvisvar á
dag, klukkan 3—4 og klukkan
19.30->-20. I»a<V má ekki taka með
sér böm.
Feðurnir fá að skoða afkvæmin
svo oft sem j)eim sýnist — eftir
pöntun. I»eir snúa sér til hjúkr-
unarkonu og segjast vera maður-
inn liennar Stínu og mættu þeir
nú fá að sjá bamið?
Og eru auðvitað óttalega
feimnir.
Svo fcr hjúlírunarkonan inn í
bamastofuna með grímu og kem-
ur að vörmu spori að glerhurð
með hvítvoðung I fanginu. Inn
fyrir þá hurð fær hinn stolti pabbi
ekki að fara, svo hann skoðar
afkvæmið í gegnum glerið.
Og er nú svo feiminn, að hann
vildi helzt vera kominn til Kína.
Stúlkan heldur á hvítvoðungn-
um bak við glerið og stolti pabb-
inn horfir og kinkar kolli til merlt-
is um, að hann sé búinn að sjá
nóg. Venjulegast er hvítvoðung-
urinn ekkert að hafa fyrir þvi að
horfa á pabba sinn, mest að hann
ropar eða grettir sig.
Og svo er þeirri sýningu lokið.
StARFSFÓLKIÐ á fæðingar-
deildinni fær sem sagt gott orð
fyrir lipurð, hugulsemi og góð-
mennsku. A jólunum setti það
upp mikinn stork í einum gang-
inum, til heiðurs hátíðinni og
mæðrunum. Þá er það í frásög-
ur færandi, að bamshafandi kona
heimsótti vinkonu sína þar, sem
orðin var léttari, og hafði með sér
fimm sex ára gamlan son sinn.
Hann var látinn bíða frammi á
stigapalli.
En gegnum opnar dyrnar sá
hann samt þennan virðulega stork,
enda hafði hann spurningu að
leggja fyrir móður sína, þegar
hún kom úr heimsókninni. Hann
horfðl gremjulega á þann hluta
likama hennar þar sem hún svo
greinilega geymdi barnið sitt enn-
þá og spurði: Mamma, hvers-
vegna notaðirðu ekki tæklfærið að
taka litla bamið núna?
Það er talsverður drauga-
gangur í VIKUNNI í þetta skipti,
þó vonandi ekki meir en góðu hófi
gegnir. Enda er orðið langt um
liðið síðan við sögðum síðast frá
draugum.
Greinin á blaðsíðu 12 og 13 ger-
ir hvorki aö sanna né afsanna til-
veru draugi, cn margt kemur
samt skrítið fram í henni. Sagan
á blaðsíðu fjögur sannar heldur
ekki neitt. En hún minnir mann
ennþá einu sinni á þá furðulegu
staðreynd, að þó menn geti tekið
atomsprengjuna sem skíljanlegan
lilut og tekið því með fullkomnu
jafnaðargeði þegar mannslikam-
inn fer hraðar en hljóðið, þá verða
þeir samt óðir og uppvægir þegar
sögunni víkur að „yfirnáttúrleg-
um“ viðburðurn.
Að lokum þetta: Blaðafregnir
herma, að Bandaríkjamenn (og
raunar fleiri) séu orðnir svo
slingir að nota segulbandið til
upptöku liljóma, að nú geti þeir
fjarlægt einn tón og sett inn
annan, þegar nauðsyn krefur.
Hinsvegar er liér á Islandi ennþá
alger steinöld hvað segulbandið
áhrærir, til sárra leiðinda fyrir
útvarpshlustendur (og raunar
fleiri). — G.J.A.
Fjölbreyttasta úrval á landinu af píano- og hnappaharmónikum,
litlum sem stórum, er án efa í Verzluninni Rín, Njálsgötu 23.
Sem stendur, eru eftirtaldar
I