Vikan - 09.01.1958, Síða 18

Dregið 10. janúar
um 200 vinninga
að f járhæð samtals
740 þús. kr.
Hæsti vinningur
x/z milljón
Öllum hagnaði af
happdrættinu er varið
til nýbygginga að
Reykjalundi,
víðkunnasta vinnuheim-
ili sem reist hefur verið
á Norðurlöndum, fyrir
öryrkja af öllum stétt-
um þjóðfélagsins.
Gleðilegt nýár! Gleðilegt nýár1 Gleðilegt nýár!
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu Þökk fyrir liðna árið.
BORGARFELL H.F.
MÁLNING H.F. Verzlunarsparisjóðurinn Klapparstíg 26
Pabbi fær sér síma.
Framhald af bls. 11.
hringja á hann, varð hann forviða og trúði því ekki fyrr en eftir
langar og flóknar útskýringar.
Einu sinni hringdi ný vinstúlka á mig. Hún var nýflutt í f jöl-
býiishús í grendinni. Hverfið, sem hún bjó í, var eitt af hinum
svokölluðu fátækrahverfum þeirra tíma. Þessi vinstúlka mín
var að bjóða mér til kvöldverðar. Nokkrir rússneskir ferða-
menn áttu að vera meðal gesta. Pabbi svaraði sjálfur í sím-
ann. Én hér þarf ég að skjóta því inn í, að við vorum alnafnar.
„Já, þetta er Day. Talaðu hærra, f jandakornið! Hættu þessu
fjandans umli. Hver er þetta? . . . Haf Koma í mat? Eg er
búinn að þorða . . . Næstkomandi föstudag segirðu? Ég kæri
mig sko ékkert um það . . . Nei . . . Hvar? Hvar segirðu?
f Rivington-stræti ? Nú er mér nóg boðið! . . . Jú, ég heiti
Clarence Day eins og ég er búinn að segja þér hundrað sinn-
um . . Borða hjá þér kvöldverð í Rivington-stræti ? Það
vantaði nú bara! . . . Rússar? Ég þekki enga fjandans Rússa
. . . Nei og aftur nei, ég kæri mig alls ekkert um að borða hjá
þér . . . Nei, ég hef ekkert breytst. Ég breytist aldrei . . . Ha?
. . . Já, sælar . . . Djöfuls frekja!“
i.Ég hugsa að þetta hafi verið einhver af mínum vinum,
pabbi,“ sagði ég.
„Vinur þinn?“ öskraði hann. „Nú, ég heyrði ekki betur en
þetta væri einhver herjans kerling niðri í Skuggahverfi að
reyna að £á mig út að borða. Það sver ég, þessi sími gerir mig
vitlausan áður en lýkur. Ég skal hundur heita ef ég segi hon-
um ekki upp!“
— CLARENCE DAY.
18
T í Z K A N
Framhald af bls. llf.
ir og innlendir kjólar (þeir inn-
lendu yfirleitt talsvert ódýrari) og
bar nokkuð mikið á hinum svo-
kölluðu „baloon“-áhrifum eða
loftbelg'jaáhrifum, ef við viljum
þýða það orð. Einkum vakti at-
hygli mína hvítur kjóll úr itölsku
efni, sem á að sjá virtist allt vera
tekið saman eða smárykkt.
Þarna var líka ósvikinn char-
lestonskjóll úr siffoni með loðn-
um skinnkanti að neðan og við
hann var notuð hvít löng perlu-
festi. Ef einhver lesandinn á slík-
an kjól frá 1920 í kistu uppi á
háalofti hjá sér, þá er kominn
tími til að draga hann fram.
Nú er komið að síðu kjólunum.
Það voru yfirleitt mikið flegnir
ballkjólar, ýmist þröngir niður eða
með víðum pilsum.
Og eins og siður er á tízku-
sýningum erlendis lauk þessari
sýningu með því að brúðurin birt-
ist í stiganum og á eftir henni
tvö prúðbúin börn. Sýningar-
stúlkan var Guðrún Erlendsdótt-
ir þulur hjá Ríkisútvarpinu og tók
hún sig einstaklega vel út í dá-
samlega fallegum kjól úr franskri
blúndu og nælontjulli. Hefði hún
gengið inn kirkjugólfið í Dóm-
kirkjunni, hefði aldeilis verið
pískrað og andvarpað á kirkju-
loftinu (sjá forsíðu).
Sýningin var i heild bæði
smekkleg og fjölbreytileg, hæfi-
lega mikið af hentugum fatnaði
og hæfilega mikið af nýstárlegum
fatnaði. Sýningarstúlkurnar voru
margar og skemmtilega ólíkar,
og erlendi fatnaðurinn hlýtur að
hafa verið meira eða minna
saumaður upp, svo vel fór hann á
þeim — hvergi hrukka og hvergi
gúlpur. Sýnt var á tveimur hæð-
um í hinu nýja verzlunarhúsi
Markaðarins við Laugaveg. Þar
er nóg svigrúm og hvítir veggir
mynda góðan bakgrunn fyrir
hverskonar fatnað. Semsagt, sýn-
ingin var óaðfinnanleg og hlut-
aðeigandi aðilum til hins mesta
sóma.
VIKAN