Vikan - 12.02.1959, Blaðsíða 23

Lifandi afturganga
Framhald af bls. 4.
Hann fór höndum um hár sitt og flissaði i barm
sér á þann hátt að við Celia vorum viss um að
hann var aftur orðinn með sjálfum sér, ég heyrði
Celiu kjökra af feginleik hinum megin á rúminu.
,,Það er nú það, sagði hann, ,,ég veit ég er
kominn aftur til New York, ég sé það með því
að horfa bara út um gluggann. Ég man ekkert
sem gerðist síðan sprengjan sprakk þarna fyi'ir
handan hafið. Ég man ekki einu sinni hvað er
langt síðan það gerðist. Það eina sem ég man er
það að þú stóðst á götuhorni og starðir á mig,
Jimmi. .. Hvernig komst ég hingað?“
„Við vitum það ekki," sagði Celia, „það er dag-
sanna. Aðeins einn maður gæti sagt okkur það.
Náungi nokkur sem við Jimmi hittum uppi á
þaki fyrir einum klukkutíma. En hann er ekki
iengur á lífi.“
SPAIJG
Leikgrindur
Barnarúm og dýnur
Ferðarúm með tjaldi og tjaldlaus.
Barnarólur
Bogga: „Þið Sigga eruð aftur orðnar
beztu vinkonur. Ég var farin að halda,
að þið mynduð aldrei sættast."
Imba: „Já, ég skal segja þér dálítið.
Henni fór svo mikið aftur í seinustu
legunni, að mér var ómögulegt að vera
reið við hana lengur.“
—O—
Dómarinn: „Ætlið þér þá ekki, herra
kaupmaður, að taka aftur skammar-
yrðin, sem þér höfðuð um bæjarfull-
trúann?“
„Kaupmaðurinn: „Því miður get ég
það ekki; það brýtur í bág við verzlun-
arvenju mína, herra dómari. Ég tek
aldrei vörur aftur, þegar ég hefi einu
sinni látið þær úti; en mér er það ljúft,
ef bæjarfulltrúinn óskar þess, að hafa
við hann skipti á þeim og öðrum
skammaryrðum.“
—O—
Götuslæpingur einn kom eina nótt
seint heim. Konan ávítaði hann fyrir
þetta, en hann sagði:
„Já, en góða Rikka mín! Heldurðu,
að það væri ekki orðið alveg eins fram-
orðið núna, þótt ég hefði komið snemma
heim í gærkvöldi?“
—O—
Skáldkona ein sendi ritstjóra kvæði
til prentunar. I bréfinu stóð, meðal
annars: „Heiðraði herra! Meðfylgjandi
kvæði hefir inni að halda helgasta
leyndarmál sálar minnar.“
Ritstjórinn skrifaði skáldkonunni
aftur og sagði meðal annars í bréfinu:
„Þér getið reitt yður á þagmælsku mína.
Frá mér skal hinn syndugi heimur
aldrei fá að heyra yðar helgasta leynd-
armál.“
—O—
Dísa fer til pappírssala, býður góð-
an daginn og biður að selja sér 100
bréfsefni.
Kristján búðarmaður spyr hvort um-
slög eigi ekki að fylgja með.
Þá segir Dísa: „Jú, en látum okkur
athuga hve mörg þau þurfa að vera . . .“
Kristján: „Með leyfi að spyrja! Á að
hafa bréfsefnin undir ástarbréf?11
Dísa roðnar út undir eyru.
Kristján: „Þá þurfið þér 20 umslög.
Það er venjulega.“
—O—
Sá ákærði segir hrærður við verjanda
sinn: ,Þegar maður heyrir yður tala,
og heyrir yður verja sig svo meistara-
lega, liggur við, að það sé sönn ánægja
að vera glæpamaðu’ “
— Póstsendum um allt land. —
FA FNIR
Bergstaðastræti 19, — sími 12631.
Til þess að vernda húð yðar
ættuð þér að verja noklrrum mínútum ó hverju kveldi til
að snyrta ondlit yðor og hendur með Nivea-kremi. Það
hressir, styrkir og sléttir andlitshúðina og hendurnar
verða mjúkar og fallegor. Nivea-krem hefir inni að
halda euzerit, sem er skylt eðlilegri húðfitu. l’ess vegna
genaur það djúpt inn í húðino, og hefir óhrif langt
inn fyrir yfirborð hörundsins. Þess vegna er Nivea-krem
svo gott fyrir húðina.
AC 177
VIKAN
23