Vikan - 13.08.1959, Blaðsíða 26

Orkumikil, sparneytin (um 7% 1/100 km), endur-
bætt fjöðrun, fullkomin krómun, margvíslegar
breytingar og endurbætur frá fyrri gerð, nýtízkuleg
og lipur bifreið.
Póstsendum myndir og upplýsingar.
TÉKKNESKA BIFREIDAUMBODfD U
Laugavegi 176, sími 1-7181
RISAHÁKARLINN RÆÐST
TIL ATLÖGU
Framh. af bls. 12.
Gustafsson, og ég stukkum niður í
hann.
— Settu vélina •aftur í gang og
flýttu þér að kænunni þarna, hróp-
aði fyrsti stýrimaður til mannsins,
sem stjórnaði bátnum og benti í átt-
ina að „Appelsínubátnum“. — Þarna
eru tveir menn í bráðri lífshættu.
Það er hákarl að reyna að velta
fleytunni.
Maðurinn, sem stóð við stýrið var
veðurbarinn Ástralíumaður með
hvasst augnaráð og linefa líkasta
sleggjum. Hann virtist oft hafa kom-
izt í hann krappann um ævina — og
það hafði hann sannarlega, eins og
ég komst síðar að. Hann var iifs-
reyndur ævintýramaður og hafði
reikað um auðnir Ástralíu i leit að
gulli og gimsteinum, auk þess sem
hann liafði tekið þátt i Kyrrahafs-
stríðinu gegn Japönum.
Já, hann hafði áður komizt í hann
krappann.
Ilann leit i þá átt, sem fyrsti stýri-
maður benti og tók upp kíki. Þeg-
ar hann kom auga á kænuna og há-
karlinn, sem dansaði umhverfis
Iiana, setti hann véiina í gang, án
þess að segja orð. Báturinn þaut i
áttina að litlu fleytunni. Maðurinn
hélt með annarri hendinni um stýr-
ið, en með hinni teygði hann sig eftir
skambyssu, sem hann liafði falið
undir segltúk. Síðan einbeitti iiann
sér að stjórn bátsins.
í sama bili og við komum að kæn-
unni, hvoifdi hákarlinn lienni, og
báðir veiðimennirnir féllu útbyrðis.
Þer höfðu reynl af öllum mætti að
stinga hákarlinn á hol með skutlum
sinum. En hákarlinn virtist ekki
skeyta þessu fremur en mýbiti. Hann
lét sér hvergí bregða og réðist nú
til atlögu.
Þá skaut Ástralíumaðurinn. Hann
tæmdi úr byssunni í skrokk hákarls-
ins, og vopnið var hlaðið sprengi-
kúium, sem tættu sundur hákarls-
skrápinn.
Hákarlinn engdist allur og hvarf.
Hann var eins og orustuskip, sem
hraktist skyndilega af stefnu. Þetta
var óhugnanleg og áhrifarík sjón.
Það er ógerningur að lýsa dauða-
striði þessarrar risaskepnu. Mikil-
fengleik og átakanleik baráttu þess.
Við veiddum nú upp timburmann-
inn og bátsmanninn, og ])að mátti
ekki á tæpara standa, ])ví að ógrynni
af minni hákörlum bar nú að. Þeir
höfðu fundið þefinn af hinum særða
bróður sínum og tóku nú að tæta
hann í sig af mikum eldmóði. Eftir
örstutta stund var allt morandi í
hákarlauggum umhverfis okkur. Við
vorum inni i miðri torfunni og sá-
um ekki annað en svarta uggana allt
í kringum okkur. Dauðinn synti um-
hverfis okkur, en hákarlarnir voru
of uppteknir við að seðja hungur
sitt, og þeir skeyttu okkur ekki hið
minnsta.
Timburmaðurinn og bátsmaðurinn
þögðu á leiðinni að skipinu. En þeg-
ar við höfðum lagt að skipshlið, fóru
þeir til skipstjórans, sem stóð á báta-
dekkinu og báðu um að fá eina flösku
af whisky. Hana fengu þeir, meira
að segja ókeypis, þvi að skipstjórinn
hafði fylgzt með ferð þeirra í kíki,
og honum létti, þegar hann sá tveim-
ur af beztu mönnum sínunj borgið.
En í stað þess að drekka flöskuna
sjálfir, fóru þeir kunningjar með
fíöskuna til Ástralíumannsins og
gáfu honum.
— Gjörðu svo vel, sagði timbur-
maðurinn — þetta er fyrir að skjóta
hákarlinn.
En þeir mölduðu ekki í móinn,
þegar Ástraliumaðurinn bað þá að
skála við sig — og þeim var víst ekki
vanþörf á að innbyrða eitthvað
sterkt, nýsloppnir úr gréipum dauð-
ans. En þeir fengu sér ekki nema eitt
glas livor. Afganginn átti bjargvætt-
ur þeirra að fá, og það var ekki til
neins að þræta. Ástralíumaðurinn
var nógu mikill mannþekkjari til
þess að þakka fyrir sig og taka við
gjöfinni. Því að ein flaska af whisky
var engin smáræðisgjöf frá timbur-
manni og bátsmanni. Þeir höfðu
vafalaust aldrei á ævinni gefið heila
whiskyflösku — og myndu vafalaust
aldrei gera það al'tur.
En í þetta sinn hafði þeim verið
bjargað undan ógurlegum örlögum.
Þeim hafði verið bjargað úr gini
ófreskjunnar.
RABARBARATÍMINN
Framh. af bls. 16.
ur i skífur, 2—3 cm. Þessar
sldfur eru upphiíaðar í örlitlu
vatni, þar til þær eru alveg
meyrar. Bezt er að láta ekki liit-
ann fara yfir 80 stig C. Saftin er
síðan síuð frá og hreinsuð. Þeg-
ar búið er að hreinsa saftina, er
bætt í hana sykri, 350 g sykur á
hún hituð við 80 stig C í V2 tima.
Saftin er látin strax á flöskurn-
ar, sem liafðar eru hreinar og
tilbúnar, tappar látnir i og lakk-
að yfir. Gott er að geta látið fá-
ein grömm af spíritús ofan á
flöslcurnar.
Rabarbaradrykkur.
IV2 kg raharhari,
4 1 vatn,
250 g sykur,
1 sítróna eða
16 g sítrónusýra.
Notið nýsþrottinn rabarbara,
lielzt rauðan. Skerið hann
smátt og sjóðið í vatninu, þar
til liann er meyra. Síið saftina.
Blandið sykrinum saman við
saftina volga ásamt sítrónusafa
eða uppleystri sítrónusýru. Kæl-
ið drykkinn og hellið á flöskur.
Látið þunnar sítrónusneiðar út
í drykkinn, ])egar hann er hor-
inn fram.
Rabarbaragrautur.
900 g rabarbari,
9 dl vatn,
250 g sykur,
60 g kartöflumjöl,
-)- 1 <11 vatn.
Skerið rabarbarann í bita.
Sjóðið bann, þangað til l)ann er
meyr. Sykrið og jafnið. Þrýst-
ið bitunum gegnum sigti, ef
þið viljið.
26
VIKAN