Vikan - 17.09.1959, Blaðsíða 4

Komið úr kennslustund.
á að setja niðnr í dag. Þú lilýtur að sjá, að
það er enginn tími til að tala við mig.
Stúlkurnar eru núna inni í kennslustund
lijá frú Önnu Gísladóttur. Strax þegar við erum
húnar að koma niður plöntunum, liöldum við
áfram að pakka niður því, sem við tökum með
okkur að Laugarvatni.
Við erum alveg á förum. Það er verið að ljúka
við að setja allt niður í eldhúsinu.
Þú sérð, að ég hef engan tíma.
En gerið þið svo vel að koma inn í horð-
stofu og drekka með mér kaffið, það stendur
á borðinu.
Við þökkum.
— Hvernig væri að fara snöggvast inn i
kennslustofuna og ná í eina mynd af nemend-
unum í kennslustund? hvíslar Ijósmyndarinn að
mér. Úr því að við erum komnir liingað, látum
við ekki slá okkur alveg út af laginu, bætir
hann við.
Skólastjóri gaf Ieyfi, og myndin var tekin, að
visu að óvörum.
Síðan var setzt að kaffiborði. Borðstofan er
nfar vistleg. Stólarnir eru með íslenzku áklæði
i bláum lit og gluggatjöld i sama lit. Yfir arnin-
um hangir málverk af Elínu Briem, gjöf frá
Kvenfélagasambandi Islands.
Kennslustund er lolcið, og frú Anna sezt með
okkur við kaffihorðið og einnig ungfrú Guð-
björg Kolka, sem er einn af nemendum skólans
i ár. Það er sama stúlkan, sem opnaði fyrir
okkur dyrnar og á efalaust eftir að opna dyrn-
ar á sínu eigin heimili, þannig að gesturinn
finni, að liann sé velkominn, þótt liann beri að
garði jafnvel óboðinn.
Fyrstu trjáplönlurnar í garð skólans
i Háuhlíð 9.
— Þarna er verið að koma með plönturnar
okkar, segir skólastjóri og horfir út um glugg-
ann. Verði ykkur að góðu. Við verðum að fara
út og taka á móti þeim. þetta er eiginlega sér-
stakur viðburður, segir hún brosandi. Þið getið
eflaust ekki ímyndað ykkur, hvað mér finnst
það þýðingarmikið að geta farið að setja niður
fyrstu trjástiklana okkar hér í kringum skól-
ann og undirbúa kálgarða, eins og við munum
gera i dag og á morgun, áður en við förum,
því að við förum á morgun. Það að gróðursetja,
að hjálpa til Mfsins öllu, sem þroskast og grær
í íslenzkri mold, má segja, að sé minn annar
barnalærdómur. Það er samtvinnað öllu mínu
kennslustarfi, þar sem meginþráðurinn hefur
einmitt alltaf verið og verður, meðan mín nýt-
ur Við, að hlúa að öllu, sem er þjóðlegt og hollt
hinum íslenzka nýgræðingi.
Skólastjóri gengur til dyra, og í fylgd með
henni eru nemendur skólans, allar á leið að
taka á móti fyrstu trjáplöntunum, sem á að
gróðursetja á lóð skóláns í Háulilið.
Allt eru þetta ungar stúlkur, kennaraefni, sem
munu lialda áfram að flytja þann boðskap, sem
þær nema liér i skólanum, og eiga eftir að
veita tilsögn ungum íslenzkum húsmæðrum —
og húsmæðrae'fnum.
Við fylgjum þeim eftir út. Þar eru nokkrar
stúlkur að sá í matjurtagarðinn. Aðeins þeim
grænmetistegundum er sáð eða settar niður,
sem geta staðið til haustsins, og verða þær
notaðar, þegar komið er heim frá Laugarvatni
og skólinn byrjar aftur starfsemi sína i Háu-
Eg hringdi í ljósmyndara Vikunnar og bað
hann að koma með mér upp í Húsmæðrakenn-
araskóla íslands. Skólinn fluttist sl. haust í
ný og hentug húsakynni að Háuhlíð 9 hér í
bænum.
— Eiga þær von á okkur? spurði ljósmynd-
arinn.
— Það er nú síður en svo. Ég er margbúinn
að biðja skólastjóra um viðtal, en það hefur
ekki fengizt.
— Ég frétti í gær, að skólinn væri í þann
veginn að flytjast i sumardvöl sina að Laugar-
vatni, en þar er kennt i allt sumar. Ef við eig-
um þvi að fá að sjá skólann í þessum nýju
húsakynnum fyrir íiaustið, er ekki annað að
gera en fara í dag og gera innrás.
— Já, ég er til, sagði ljósmyndarinn, og síðan
var lagt af stað. Þetta er kl. 10 að morgni. Úti
er hlýja og regn.
Við hringjum dyrabjöllunni, og dyrnar eru
opnaðar. Jæja, þær kunna þá líka að opna dyr,
hugsa ég, — og það er meira en margur kann.
Það er ekki höfð mjó rifa milli stafs og hurðar
og andliti með forvitnis- og óluntarsvip troðið
út í gættina, — nei, dyrnar eru opnaðar, og
innan dyra stendur stúlka í skólabúningi, með
kopargyllt hár og brún, athugul augu. Það er
skipzt á kveðjum.
— Er skólastjóri við?
— Já, gerið þið svo vel.
— Ert þú kominn, segir skólastjóri. Ég er
einmitt að búa mig undir að taka á móti fyrstu
plöntunum, sem skólinn á að fá og verið er að
senda liingað frá skógræktinni. Þessar plöntur
Kennslustund hjá Önnu Gisladóttur,
í eldhúsi Húsmæðrakennaraskólans.

iiííð 9. Þariia er sáð fyrír graslauk, kúmeni,
kjörvel, gulrótum, en þá hefur fræið verið lagt
í bleyti í viku, áður en því er sáð. Vatnið má
ekki vera meira en svo, að fræið sé vel deigt.
Þessi aðferð styttir allt að þremur vikum í
moldinni. Þarna er einnig sáð steinseljufræi,
grænkáli og rófum. Þetta er gott dæmi um það,
að ekki jiarf mikið land til þess að geta nytjað
það á þann hált, sem að gagni kemur.
Skólastjóri er nú kominn inn frá að taka á
móti plöntunum og leggja á helztu ráðin um
meðfei ð þeirra, svo að við förum inn í skrif-
stofu til að kveðja óg þakka.
Áður en við förum, vildum við gjarnan
mega fá eina eða tvær myndir og svör við
örfáurn spprningum.
VIK AN