Vikan - 17.09.1959, Blaðsíða 13

Vegffiir ár hillum er látinn mijnda krók fyrir skrifbor&ið.
Hillur fyrir bækur og biöð
Þessi óvenjiileffa gerð af hillum er þanniff upp bygffð, að krómuð rör
eru sell gegnum miðjar hiilurnar, frá ffólfi og upp i loft
Dönsk hillusamstæð'a úr teak-viði. Opnar hillurnar fyrir bækur
að ofan, en rennihurðir fyrir skájninum að neðan.
Ef vegffpláss er ekki fyrir hendi, má eins láta hillurnar ná
úl á ffólfið. Þá er fjoll að fá skrifborð um leið, eins og sést
á myndinni til vinstri.
Hagkvsem hillusamstæða í einstaklings-
herbergi. líillurnar cru festar á málm-
grindur.
heldur þeir voru demókratar eða
repúblíkanar. Myndir af fjölskyldunni
sáust daglega í blöðum staðarins.
Fyrir tveimur árum var Eleanor
kjörin „móðir ársins" í Monterey og
kom fram sem fulltrúi Monterey í
hinni miklu samkeppni „mæðra árs-
ins“ í New York. Þegar hún kom heim
aftur, var tekið á móti henni með
blómum og ræðuhöldum.
Heimabalcaöar kökur handa
„hinni konunni".
Enginn lét það á sig fá, þótt John
McPartland færi að heiman eina til
tvær vikur i hverjum mánuði. Það
var mjög líklegt, að maður, sem af-
kastaði svona miklu, yrði að hafast
við einhvers staðar á friðsælum stað.
Engan hefði órað fyrir því, að hann
ætti konu og son skammt frá Mont-
erey.
John McPartland blekkti alls ekki
hina raunverulegu konu sína. Hann
hafði. sagt henni, að hann byggi með
annarri konu, þegar hann var að heim-
an, og Ida McPartiand lét sér það
augsýnlega i léttu rúmi liggja. Það er
enn ekki lióst, hvort hægt er að áfeii-
ast skötuhjúin þrjú fyrir neitt. Hon-
um nægði, að í Monterey var nann
talinn maður Eleanor og í Mill Valley
maður ídu.
Eleanor vissi mætavel, að barnsfað-
ir hennar var kvæntur. Þegar loks
tókst að hafa upp á hinni horfnu
„móður ársins“, sagði hún blaðamönn-
unum:
— John laug aldrei að mér. Hvorug
okkar tók það nærri sér, þótt hann
ætti tvær fjölskyldur. Heima var hann
fyrirmyndar-eiginmaður og faðir. Ég
heí aldrei séð Idu, en ég hef ailtaf
haft mikla samúð með henni. Hann
fór alltaf með óhrein föt til liennar,
því að hún er afar leikin í þvi að
þvo og sauma. 1 stað 'þess sendi ég
alltaf John með nokkrar heimabakað-
ar kökur til hennar.
Hvers vegna lifði rithöfundurinn
John McPartland þessu furðulega líli?
Vafalaust má finna skýringuna á hinu
tvískipta eðli hans. Eftir dauða hans
kemur það í ljós, að það álit, sem
menn í Monterey höfðu á honum, er
gerólikt því, sem menn í Mill Valley
höfðu á honum.
Ilugklofi?
I Mill Valley var hann alitaf sá Mc-
Partland, sem þekktur var fyrir bæk-
ur sínar, maðurinn, sem varð frægur
og ríkur: fámáll, latur, dálitið gefinn
fyrir að drekka viskí, órakaður alla
vikuna, önugur gagnvart nágrönnun-
um og lék fdu og son sinn grátt.
f Monterey var hann hins vegar
heimsmaður, hinn vinsæli rithöfund-
ur, snyrtilega klæddur, stundvis, fyr-
irmyndar-húsbóndi og undirgefinn
eiginmaður.
í tíu ár vann hann að tveimur bók-
um i einu, einni i Monterey og annarri
í Mill Valley. í Monterey gekk hann
í snjáðum gallabuxum. Hann þarfnað-
ist 'þessarar tilbreytingar. Þetta kem-
ur allt heim við hið klofna geðferði
hans.
Þessu tvískipta lífi lauk mjög
skyndilega með dauða hans, sem bar
brátt að. Hann var nýkominn til
Monterey frá Mill Valley, þegar
Eleanor íann hann morgun einn i
hnipri yfir nýrri bók — dáinn. Hún
átti að heita Lifið með afborgunum.
Var þetta hans líf?
Enn ein „frú McPartland" ?
Búizt hafði verið við, að konurnar
tvær færu í hár saman af afbrýðisemi.
en ekkert alvarlegt gerðist. Þegar ída
hafði einnig talað vingjarnlega um
Eleanor, — „hún sendi okkur einkar
gómsætar kökur“, — lýsti „móðir árs-
ins“ yfir því, að hún ætlaði sér aldrei
að draga í efa, að ída væri hiu eigin-
lega eiginkona Johns McPartlands.
— Donald er lögmætur erfingi
Johns, sagði hún, — og ég get vafa-
laust séð fyrir börnunum mínum . . .
Þannig hefði þessu öllu getað lyktað
i sátt og samlyndi, ef erfðaskrá Johns
McPartlands hefði ekki verið opnuð i
viðurvist embættismanna ríkisins. Þar
stóð reyndar, að Ida og John væru
aðalerfingjar hans, en að Eleanor og
börn hennar ættu að fá ágóðan af
bókum þeim, sem hann skrifaði í
Monterey. En auk þess stóð:
„Þar að auki Skal frú Helen Mc-
Partland í San Francisco fá 11.500
dollara“.
Yfirvöldin héldu í fyrstu, að bessi
kona væri móðir hans, en þá kom í
ljós, að hún var dáin fyrir mörgum
árum. Ida og Eleanor hafa ekki hug-
mynd um, hver hún var. Enn er það
ósannað. En spurningin er: Hafði
John McPartiand enn fleiri járn í
eldinum.
VIK A N
13