Vikan - 03.12.1959, Blaðsíða 19

'I
V &
*<?ei
4>
9
©
Hrútsmerkiö (21. marz—20. apr.): Hætt
er Við þvi að eirðarleysi grípi þig i
vikunni, og að þú gripir á einu verkinu
af öðru og jjukir aidrei neinu fyllilega.
Ef þú beimr allri athygli þinu að að-
eins einu verkefni i þessarri viku, mun þér ef til
viii bjóöast ómetaniegt tækifæri.
NautsnierKiO (21. apr.—21. maí); Það
gengur mikið á i þessarri viku, og þú
iiiUiic sannariega njota lífsins. ivienn
munu reyna aö koma sér i mjúkinn hjá
þér, en pu skait aiis eaki saeyta síík-
um fleðulátum. þ'ristundir þínar skaltu heizt nota
til hvuuar. honum er hætt við óhóíiegri óþoiin-
mæði.
TvíburamerkiÖ (22. mai—21. júní): Vik-
an veiour uestUiii ttKanega anægjuriK,
poit ex tn Víu iiiiiniLudagar eöa iustu-
uagur varpi aaiitiUiu SKugga á tiiveruna.
isii naö jaiiiar sig iyrr en varir. Kosknu
ÍOiKi oer ao no..a iristunuii' suiar mest tii hvud-
ar, og oilum Der aö ioroasL oiaæiingu.
tírauuuineiKiO t22. juuí—23. júli): Þú
lærö noKKuo skenuuiiiegt tilooö, sem
keiiiur per i dautn vanuræði. þu ert i
vata uin, hvort pu eigir aö taka þvi
eða ekki. Bezt væri aö þú ráögaöist
uin petta viö ástvin pmn, þvi að hannthuiu ber
meira skynbragö á þetta mái en þú.
iijunsuierniLÓ tzi. juu—23. ág.): Pú ferð
í skeiiuntnegt sainkvæini eöa hennsokn.
Þar ínuiu pu kynnast daiiliö iúröuieg-
uiii maniu eoa kouu, sem veröur per
hoiiur raogjan trainvegis varöanUi mal,
sem er þér injög iijariióigiö. ismhver breyting
verður a iiinaoarnattum pmum i vikunni, en ekki
er ijust hvers eOus. meiiiaiitur rautt.
Mei/jarinerKLÓ t24. ág.—-23. sept.): Þú
heiui' uniiiö aö eriiöu verkelm undan-
lanö, og íoks nmia í vikunm, munt pú
lara ao sja avoxt eriiöis pins. A.nor
snytur oryum sinum óspart a þá, sem
fæumr eru unuir ivieyjarnierkinu í vikunni, þótt
ekki veröi ástin, sem ai orvum hans hiyzt, lang-
vinn. Heiiiataia 4.
Vuyarmerkiö (24; sept.—23. okt.): Ekki
mun þér og íoreidrum þinum koma vel
saman þessa viku, en mjog óvænt mun
kunnmgi pmn einn — óviljandi — koma
á sáttum. Fimmtudagur virðizt mjög
hentugur til þess að fara i ails kyns heimsóknir,
eða Þa að haida samkvæmi.
Vrekmerkið (24. okt.—22. nóv.): Lánið
virðist ætla aö leika við þér í vikunni,
og þér er jainvei óhætt að leggja út í
ýmisiegt, sem í fljótu bragði kann að
virðast fílidirfska. (Ef illa fer, máttu
samt ekki kenna stjörnunum um!). Þó virðist
einhver skuggi hvila yíir mánudeginum.
Bogamaöurinn (23. nóv.—21. des.):
Likiega munt þú fara í stutta ferð, sem
þú siöar munt óska, að þú hefðir aldrei
farið í. Um helgina munt þú loksins íá
það, sem þú heíur verið að bíða eftir,
en þú munt verða íyrir talsverðum vonbrigðum
þrátt fyrir það.
Geitarmerkiö (22. des.—20. jan.): Þessi
vika er sannarlega vika hjónanna. Þeir,
sem ógiftir eru, geta lagt niður rófuna,
því að vikan verður þeim ákaflega við-
burðasnauð, en hins vegar munu hjón
lifa eina af skemmtilegustu vikum ævinnar. Einn-
ig mun talan 4 verða hjónum til mikilla heilla.
Vatnsberinn (21. jan,—19. feb.): Hætt
er við að áform það. sem þú hefur á
prjónunum fari algerlega út um þúfur
í vikunni, og það fyrir tilverknað
persónu, sem Þér hefur alltaf verið
meinilla við. En þú getur engum um kennt nema
sjálfum þér, þvi að áform þetta var alls ekki
nægilega vel undirbúið. Heillalitur fjólublátt.
Fiskamerkiiö (20. feb.—20. marz): Þú
eignast nýtt áhugamál í vikunni, sem
mun eiga, hug þinn framvegis. Laugar-
dagur verður mjög viðburðarikur og
..eftir þvi skammtilegur. Þú munt taka
þáit i;»iftnverju móti eiða ráðstefnu, þar sem tals-
yérðar kröfur eru gerðar til þín. og mátt þú ekki
bregðast trausti félaga þinna við það tækifæri.
* 1
......

Svenson skemmtir sér
Af hverju er maðurinn
svona súr á svipinn? Hann
liorfir með fyrirlitningu á
glasið, og manngarminn, sem
stendur við borðið, virðir
hann alls ekki viðlits. Hér er
nefnilega kominn hr. Svenson
frá Svíþjóð, mikil virðingar-
persóna, og þegar hann er að
skemmta sér í Kaupmanna-
liöfn, — því að þangað fer
hann gjarna til þcss að
skemmta sér, — þá lætur
liann ekki bjóða sér hvað, sem
er, með glöðu geði. Hann hef-
ur að visu farið inn á fyrsta
flokks veitingahús, og þjónn-
inn var allur af vilja gerður
að verða við ósltum hans.
Svenson vill ekki bjórinn, —
hann er ekki sænskur, segir
hann, og livað er þetta, —
hafið þið ckki sænskt brenni-
vin, — þetta eina vin i heim-
inum, sem er drekkandi?
Hverslags veitingaliús er þetta
eiginlega? Svo verður liann
að gera sér að góðu að borða
danskan mat — með tilheyr-
andi fýlusvip auðvitað og
drekkur Martini með. En þeg-
ar kemur að þvi að greiða
reikninginn, verður hr. Svcn-
son æfur. Annan cins prís hef-
ur hann aldrei séð né heyrt.
Svo fer hann að umrcikna
verðið í sænskar krónur og
kemst að þeirri niðurstöðu,
að þetta væri helmingi ódýr-
ara í Stokkhólmi. Og aumingja
þjónninn, hvað getur hann
gert? Hann fer auðvitað og
nær í „séffann.“ En þegar
séffinn kemur, er Svenson
orðinn fullur, og þá verður
hann ákaflega hjartanlegur,
— já, helzt til kumpánlegur,
— þvi að þetta mannlega, sem
í öllum býr, fær nú útrás.
Svenson er ncfnilega bisnis-
maður og verður að vera mjög
stifur með sig. Hann getur
ekki staðið í því að útdeila
brosum til liægri og vinstri, —
ekki fyrr en liann cr kominn
að heiman og orðinn fullur.
Og nú er ekkert múður með
reikninginn. En þá kemur
það, sem verra er, að séffinn
getur bara ekki losnað við
Svenson. — Þetta er svo sem
sæmilcgt hjá ykkur, drafar í
honum, — en ekkert á móti
því í Stokkhólmi. Já, það er
augljóst mál, að nú er Sven-
son orðinn óþolandi.------
| ' | j |.
Þessi grein er úr sænsku
kvæmt því sé þjóðin ekki
læs á bókmenntir.
— Hefurðu von um, að
það breytist til batnaðar?
- Eins og sakir standa,
er lítil heimilismenning á
islandi gagnvart bókmennt-
um, — og svokölluðum
menningarstofnunum hefur
ekki tekizt að byggja upp
neitt í staðinn,
— Það er harður dómur.
Þú telur þá meiri ástæðu
til bjartsýni fyrir ungt skáld,
væri heimilismenningin
betri.
— Ég held, að þá yrði
verkum okkar meiri gaum-
ur gefinn.
— Heldurðu, að þú fáir
nokkurn tíma Nóbelsverð-
laun, Sveinbjörn?
— Ekki friðarverðlaun.
— Það er uppreisnarandi
i þér.
— Nei, ég er mjög rólegur
gagnvart umhverfinu.
— Og ánægður með þjóð-
félagið. — —
— Ó-nei.
— Er það ekki siður hjá
ungum skáldum að vera
óánægðir ?
— Ekki held ég Það.
— Ertu þá ánægður með
úthlutun á listamannalaun-
um?
— Nei, mér finnst Þau
hlægilegur bjánaskapur eins
Franzisca Gunnarsdóttir leit inn tll
okkar einhvern tima á þessum regn-
gráu októberdögum. Við komumst að
því, að hún hafði teikningar með-
ferðis í töskunni sinni, og fengum að
líta á þær. Þið sjáið þrjár þeirra hér
til hægri. Við fengum þær lánaðar
til birtingar, vegna þess að okkur þótti
handbragðið efnilegt, og kannski
verðum við kallaðir spámenn, þegar
Franzisca er orðin mikil listakona.
Okkur þótti mjög athyglisvert, að
hún sagðist ekki teikna myndirnar
fyrst með blýanti, — það þarf svei
mér öryggi til þess. Annars er Franz-
isca komin af listamönnum. Faðir
hennar er Gunnar Gunnarsson list-
málari, Gunnarssonar skálds. Við
byrjuðum strax að leggja saman tvo
og tvo:
— Faðir þinn hefur auðvitað kennt
þér.
— Nei, hann hefur ekki kennt mér.
Hann segir mér einungis, þegar hann
er ekki ánægður með myndirnar
01^1^!', og svo verð ég að komast að
því sjálf, I hverju gallinn er fólginn.
— Þú ætlar auðvitað að verða lista-
kona, það liggur í augum uppi.
— Eg efast um það, — Það er
svo ótryggt að leggja slikt fyrir sig.
En ég ætla að halda áfram að teikna
og reyna að taka framförum.
— Málar þú líka?
— Einstöku sinnum, — ekki mikið.
Annars hef ég föndrað við ýmislegt,
til dæmis leir.-----
—■ En leiklist?
— Nei. alls ekkl.
— Hvað hefur ungfrúin fyrlr stafni,
svona dags daglega?
— Það er nú Menntaskólinn, —
utanskóla núna í bili. Það fer mtkill
timi 1 námið.
— Þú ættir að fara á listaskóla.
—• Eg veit varla, — stundum er ég
Framh. á bla. Si.
Hvað er þetta?!
Hafið þið ekki
sænskt brennivín?
ÓNIÐURGREIDD LJÓÐ
OG FUGL TIL AÐ
TÍNA ÚR SKEGGINU
— Það er nýtt að sjá skáld
hér á ritstjórnarskrifstofu
Vikunnar. Hvað er merkast
úr byggðum Borgarfjarðar?
Þú heiur heyjað i sumar.
— O-já, búinn að farga
líka.
— Og ertu þá laus við
féð í biii?
— Eg tek hrútana á
Marteinsmessu og verð síð-
an í höfuðstaðnum í vetur
við fræðaiðkanir og ljóða-
gerð, ítem rímnakveðskap.
— Hvað gengur með
skáldsöguna? Hún fer nú
að komast á fermingaraidur.
— Allt óákveðið. Év tek
í hana, þegar ég fæ kallun.
— Hvað færðu oft köilun?
— Ekkert reglubundjð, —
að meðaltali fimm sinnum á
ári. Það ætti að nægja ein
köllun í viðbót til þess að
ljúka við söguna.
— Hefurðu ekki samið
ieikrit, Sveinbjörn?
— Eg hef hugsað um það,
— ekkert orðið af fram-
kvæmdum enn.
— En smásögur.
— Nei. mér flnnst það
aðallega fyrir kvenfólk að
skrifa smásögur.
— Það er ný kenning.
— Já, hún á að vera það.
— Heldurðu þá, að kven-
fólk geti skrifað skáldsög-
ur?
— Jú, Guðrún frá Lundi.
— Þér er ekkert illa við
kvenfólk, Sveinbjörn, eða er
það?
— Nei, mér fellur vel við
kvenfólkið.
— Þeim hlýtur að litast
á þig rneð þetta blómlega og
gróskumikla skegg. En segðu
mér eitt, fer ekki matur
ofan í skeggið?
— Jú, ég er í vandræðum
með það. Mér hefur dottið
i hug að fá mér fugl til
þess að tína úr því.
— Hrafn — og láta hann
sitja á öxlinni.
— Já, eins og Óðinn.
— Þú minntist á Guðrúnu
frá Lundi áðan. Hvað finnst
þér um niðurstöður bóka-
safnanna um mest lesnu
höfunda þjóðarinnar?
— Eg vil meina, að sam-
blaði, — já, sænsku blaði, þa8
er það merkilega viS hana.
Það hefur lengi legið í landi,
að Sviar væru ekki sérlega
vinsælir á hinum Norðurlönd-
unum, einkum i Kaupmanna-
höfn. Nágrannarnir segja, að
líklega sé svona stórt í þeim,
siðan þeir voru stórveldi, og
svo búi þeir við jafnari efna-
hagslega velmegun en hinir,
sem urðu fyrir barðinu á
styrjöldinni. Svíar kalla við-
horf frænda siuna „litlabróð-
urkomplex,“ en þeir gera sér
grein fyrir því, að þeir mættu
vera vinsælli utan Svíþjóðar,
og greinin hét einmitt Varför
elskar ingen os? — Hvers
vegna elskar enginn okkur, —
bókstaflega þýtt. Ástæðan,
segir blaðið, er að miklu leyti
sú, að Svíar haga sér eins og
hr. Svenson. if
------1---------------------------
og allar niðurgreiðslur
ynrleitt.
— Hefur þú fengið skálda-
laun?
— Nei — ég er ekki þekkt-
ur fyrir annan skáidskap
en eina vísu um Helga Sæm.,
og þu getur nærri, hvort
ég fæ skaidalaun iyrir hana!
— Hvermg er hún?
— Það kunna hana allir.
— Svo að þín ljóð eru
þá ekki niðurgreidd, — eru
þau þá ekki dýrari fyrir
bragð.ð?
— Vitanlega, þau eru eig-
inlega svartamarkaðsvara.
— Jæja, — hvað gilda
þær á svartamarkaðnum,
bækurnar þínar?
— Það segist ekki á opin-
berum vettvangi, — þetta
er ekki talið fram til skatts.
—• Er ekki gefið upp, hvað
selst í búðunum?
— Eg held, að þær séu
nú lítið í búðum.
— Hefur þér ekki dottið
í hug að reyna eitthvað
algerlega nýtt í skáldskap,
— eitthvað, sem enginn hef-
ur reynt áður?
— Jú, mér hefur dottið
það I hug. Það er nú orðið
erfitt að vera frumlegur,
en ef manni tekst það, þá
halda allir, að þar sé verið
að vekja upp eitthvað
gamalt. 4- g.
Æ, þvilíkt slys. Hann þurfti að bregða sér í búð út fyrir klaustrið
sitt, þessi guðhræddi munkur. Mundi þá ekki freistingin sjálf verða
á vegi hans, klædd holdi og blóði. Svona vofir syndin jafnvel yfir
guðhræddum munkum. En hann er sterkur á svellinu, og það má
jafna það í skriftastólnum, ef honunt hefur orðið á að Iita hina
drifhvítu og ísmeygilega mjúku imynd syndarinnar.
Þessi mynd er ef til vill á rangri hillu hér,
með fólki á förnum vegi, því að þetta er
einhver ófarnasti vegur, sem til er. Maður-
inn er að braska við að „sigra“ einhvern
ókleifan tind í Alpafjöllum, og það er alls
ekki árennilegur spölur, sem hann á fram
undan. En til hvers? Jú, í bezta falli kernst
hann á tindinn og hefst þar við í örfáar
mínúfiur, og síðan byrjar önnur barátta,
engu mildari, við að komast niður. I versta
falli hrapar hann til bana, og sfðan hættir
fjöldi manna lífi sínu til þess að „bjarga“
líkinu af einhveí-ri syllu í fjallshlíðinni.
Venjulegir menn koma trauðla auga á nyt-
semi þessa, en garparnir eru sjálfsagt á
öðru máli.
■pr'