Vikan - 09.03.1961, Qupperneq 22

Gjörið hvern dag að hátíðisdegi
fyrir hendurnar
HANDABURÐURINN
frá BREINING,
með rósailm'num,
er fljótantli krem
sem hverfur inn í
þyrsta húðina eins
og dögg fyrir sólu
og gerir hendurnar
hvítar og silkimjúkar.
Heildsölubirgðir:
STERLING H.F.
Sími 11977.

DAGLEG NOTKUN TRYGGIR
UNDRAVERÐAN ÁRANGUR
HHflnD
Bflisflm
taÁJtid&tote
WIICAli
Úlgefandi: VIKAN H.F.
Ritaljóri:
Gísli Sigurðsaon (ábm.)
Augiýsingaatjóri:
Jóhaunes Jörundsson.
Framkvæmdaatjóri:
Hiimar A. Krístjinsson,
Ritstjórn og auglýslngar: Skipholti
33. Slmar: 35320, 35321, 35322. Póst-
hólf 149. Afgreiðsla og dreifing:
Blaðadrelfing, Miklubraut 15, simi
36720. Dreifingarsljóri: Óskar Karis-
son. VerS i lnusasölu kr. 15. Áskrift-
arverð er 200 kr. ársþriOjungslega,
greiðlst fyrirfram. Prentun: Hilmir
h.f. Myndamót: Rafgraf h.f.
Þið fáið Vikuna í hverri viku
/ næsta blaði verður m. a.:
4 Lækningar fyrir tilverknað framliðinna. Grein um
dulræn efni eftir Þór Baldurs.
+ Nashyrningurinn, nýstárlegt leikrit í Þjóðleikhús-
inu.
♦ Jón Indíafari í Kaupinhöfn. Hrímnir skrifar aðra
grein um hinn fræga ferðalang úr ísafjarðardjúpi.
+ Fimmtán ára. Hnittin smásaga eftir John de Meyer-
+ Aldarspegill Vikunnar: Einar Sigurðsson úr Vest-
mannaeyjum.
+ Húsfreyjan í Gljúfrasteini. Viðtal við frú Auði Lax-
ness.
+ Einstig hugans. Grein eftir dr. Matthías Jónasson í
greinaflokknum „Þekktu sjálfan þig“.
+ Annar hluti nýju framhaldssögunnar: Unglingar á
glapstigum.
♦ Vikan tekur að sér fyrrihluta fegurðarsamkeppninn-
ar. Myndir frá fegurðarsamkeppnum undanfarinna
ára og sagt frá tilhögun keppninnar í ár.
‘Palli pwns
„O, jæja,“ sagði héraraamma. „Fínt og ekki fínt, þetta er að minnsta
kosti ekki eins og heima í höllinni. En seztu nú niður, og bíddu. Ég
ætla strax að sauma handa þér héraskinnsstígvél.“
Á örskömmum tfma saumaði hún stigvélin. Palli mátaði þau spennt-
ur, og þau voru alveg mátuleg og mjög þægileg.
„Kærar, kærar ]jakkir,“ sagði hann hrærður. „'Þetta er hezta gjöfin,
sem ég hef fengið á ævinni.“
„Það erum við, sem eigum að þakka,“ sagði héramamma. „Þú bjarg-
aðir lífi litla hérabarnsins míns. Gættu þín nú reglulega vel. Mundu,
að alls staðar leynast hættur.“
„Já, svo sannarlega,“ sagði Palli og veifaði i kveðjuskyni. „Ég skal
gæta mín vel.“
Áhyggjufullur flýtti hann sér aftur til hússins sins i eikitrénu. En
um leið og hann ætlaði að klifra upp, heyrði hann, að einhver hrópaði.
„Jæja, loksins ertu kominn. Bað ég þig ekki að fara varlega?“
Þetta var stjarnan, sem var komin aftur.
„Jú,“ sagði Palli prins og burstaði snjóinn vel af skinnstígvélunum
áður en hann gekk inn. „Ég hef verið dálitið hugsunarlaus, það er
satt, en til allrar hamingju hefur þetta allt gengið vel.“
„Það er gott,“ sagði stjarnan, en svo lirukkaði hún ennið. „Hvaðan
i heimsins ósköpunum hefurðu fengið svona fín stígvél?“ Stjarnan
leit skömmustulega niður fyrir sig. „Enn þá einu sinni hef ég verið
hugsunarlaus, ég læri aldrei af reynslunni. Það var mitt verk að útvega
þér eitthvað á fæturna, en nú hefurðu sjálfur útvegað þér það. Það
er annars dálítið, sem ég hef gleymt að segja j)ér. Þú getur aðeins
galdrað þrjá hluti á dag með galdrastafnum. í dag byrjaði ég á því
að galdra þig hreinan, svo gerði ég sjálfa mig ósýnilega til að komast
inn i fjallið til tröllkarlsins. Þá er einn hlutur í viðlbót, sem ég hef
hugsað mér að gera með stafnum í dag. Þig vantar frakka, trefil og
húfu. Einn, tveir og þrír, hérna hefurðu það.“
„Æ, nei,“ hrópaði Palli prins. En það var of seint. í einum stólnum
lá þegar lítill, rauður frakki, köflóttur trefill og falleg húfa.
„Hvað,“ sagði stjarnan, „kærirðu þig ekki um að eiga þetta?“
„Jú,“ svaraði Palli, „það gleður mig að fá þetta, en nú getur töfra-
stafurinn ekki gert meira fyrir okkur í dag. Hugsaðu þér, ef tröll-
karlinn kemurl“
„Uss,“ sagði stjarnan, „við finnum áreiðanlega upp á einhverju.
Tröllkarlinn ... Já, ég gleymi alveg að segja þér dálítið, sem fyrir
mig kom. Nú skaltu heyra:
Ég komst ósýnileg inn í fjallið og inn i hallarsaiinn. Það var mjög
fínt þar inni, en dálítið
ónotalegt. Tröllkarlinn og
nornin sátu við risastóra
eldstó, hvísluðust á og
lögðu áætlanir. Bæði voru
þau mjög slungin, en var-
kár, svo að þau töluðu á
leynimáli. Þess vegna
skildi ég ekkert af því, sem
þau sögðu. En ég skrifaði
það allt hjá mér, og ég er
viss um, að ritstjóri
stjörnublaðsins getur þýtt
mestan hluta þess. — Já,
það er satt, ég á að skrifa
á töfluna i kvöld. Það er
bezt, að ég fari að koma
mér af stað. I.íði þér vel
á meðan, — sé þig á morg-
un, og vertu vel á verði,“
Einn, tveir og þrír, og
svo var stjarna númer 777
22 VIKAN