Vikan - 04.10.1962, Blaðsíða 7

W8M
. ö;:v
ÍÍIIIIII;;
PSfSSi;
■ . ■:
■ .•■;■ ;■; .:-
■
.

•-■■:-■■:•• ••■.::
v;-:- .

i:;:X:!!:!:
11111
VIKAN 7
TekiS lagið á kvöldvökunni. Það eru foringjarnir þrír, sem sjást á mynd-
inni, Valdemar Örnólfsson í hákojunni, Eiríkur Haraldsson og Sigurður]
Guðmundsson með gítarinn. Á milli þeirra er Heiða ráðskona.
Þegar sól er yfir Árskarðsfjalli miðju gengur Eiríkur í Lávarða
deildina með grautardiskana og við það vakna menn. Það er skyggnzt!
til Loðmundar og Snækolls, spáð fyrir daginn og risið til hálfs upp úr|
svefnpokunum.
— Hafragraut með rúsínum eða súrmjólk með kornflexi, vinurinn
— segir Eiríkur gegnum skeggið og göfugmannlegur svipur hans
minnir á gömul skilirí af frelsaranum.
— Fínt vinurinn, súrmjólkin er volg, spenvolg. Þú færð hana beint
í æð. Beint í æð, já — og rúsínurnar gefa þér orku í sextíu ferðir:
með lyftunni.
f Lávarðadeildinni er úrvalsfólk einvörðungu og deildin er til húsa
í eystri álmunni í sæluhúsi Ferðafélags íslands í Kerlingarfjöllum. Þar|
er meðal annarra öðlinga, Hörður Haraldsson, bróðir Eiríks og kenn-
ari í Bifröst. Hann byrjar daginn gjarnan með því að seilast eftir
einhverju niður á gólf úr hákojunni og er sú seiling um það bil mann-
hæð. Þó er meginpartur mannsins eftir uppi eins og gefur að skilja.
Þeir bræður liggja andfætis, og ganga fætur þeirra einn faðm á mis-
víxl. Það þykir hrein vanvirða við grautinn, Eirík og ráðskonun-
að borða minna en þrjá diska, en þeir bræður ganga á undan með
gott fordæmi og borða fimm. Annar af fimm höfuðpaurum í þessu
Kerlingarfjallaævintýri er líka þarna í Lávarðadeildinni. Sá heitir
Sigurður Guðmundsson, uppalinn innan um starung og búmennt i
Andakíl, en kennir annars líkamsmennt að Núpi í Dýrafirði um vetur.
En sjálfur stórvesírinn, Valdemar Örnólfsson, sefur miðsvæðis í
húsinu til þess að hafa sem bezt yfirlit yfir mannskapinn og ferst
honum öll stjórn vel. Þeir Valdemar og Eiríkur eru báðir íþrótta-
kennarar við Menntaskólann í Reykjavík og höfðu raunar nokkra
nemendur þaðan í þessari ferð.
Morgunsnyrtingar. Handklæði um öxl og gengið í gilið nokkuð fvrir
austan sæluhúsið. Að því búnu hefjast langvinnar skóburstanir. Skíða-
skór eru dýrar gersemar, sem krefjast mikillar umhirðu. Sumir eru
ferðbúnir við þessa iðju, en þær sem þurfa að sýna línur betri en
í meðallagi ganga í aðskornum náttfötum svo lengi sem kostur er.
Nokkrum sinnum hef ég tekið þátt í göngum að haustlagi í ná-
munda við Kerlingarfjöll og það var ekki ósvipað að tygja sig til á
hverjum morgni, nema hvað nú þurfti ekki að fara ofan með birtu