Vikan - 11.10.1962, Blaðsíða 38

BIFREIÐIN,
SEM VEKUR
HVARVETNA
ATHYGLI
★ New, ingenious ventilation system
★ New, wider, comfier rear seat
•k New, larger luggage compartment — 23 % bigger
★ New instrument panel — larger glove compartment
k New large wrap-around rear window
★ New, higher powered engiae — 42 h.p.
N A L
96
SCNSATIO
S A AB
5-secat — 42 h.p.
NEW SWEDISH CAR WITH
AIRCRAFT QUALITY
from Sweden's most modem automobile plant
STUTTUR AFGREIÐSLUTÍMI.
SÖLUUMBOÐ:
JÓHANNES KRISTJÁNSSON H.F.
AKUREYRI.
Sveinn Björnsson & Co.
Hafnarstræti 22. — Reykjavík.
sem hún sat við arininn.
Og þar þurfti ekki að vera urn
neinn uppspuna að ræða. Það gat
ekki orðið sérlegum erfiðleikum
bundið að koma því þannig fyrir
að hún gengi af vitinu. Hún hafði
alltaf ístöðulítil verið, taugaveikluð
'og áhrifanæm. Og nú, þegar andlát
móðurinnar, peningahvarfið — og
sú fráleita firra, að unnt mundi að
ná sambandi við þá gömlu gegnum
miðil — höfðu hrundið henni úr
jafnvægi, hlaut það að vera tiltölu-
lega auðvelt að reka á smiðshöggið
og auka svo á taugaspennuna, að
ekki þyrfti meira með. Þegar þeim
árangri væri náð, lá næst fyrir að
sjá svo um að nágrannarnir fengju
að vita hvernig ástatt væri með
Noru. og þegar svo slysið eða sjálfs-
morðið væri orðið tímabært, mundi
auðvelt að leiða fram næg vitni . . .
Hann hrökk skvndilega upp af
bessum hu.rrleiðineum sínum við
bað. að Nora laut stöðugt. nær arn-
inum: hallaði sér fram og starði inn
í eldinn.
— Greig . . . stundi hún. Ég sé
hana .. . ég sé hana . . .
— Pvar? spurðí Pann hæðnisle^a.
f eldinum. kannski? Það kæmi mér
J ekki á óvart, að hún væri
í eid’num ... bað er að seHa, ekki
í eldinum á okkar arni. heldur dá-
h'tið stærri og þar sem heitara
brennur . ..
Hann rak upp hlátur.
—Greig, kveinaði hún. Nú hef-
urðu hrakið hana á brott. Nú er
hún horfin. Rödd Noru titraði.
-— Bull og þvaður. hrevtti hann
út úr sér. En svo áttaði hann sie.
•Tæíp. iæia ... það er svosem mein-
laust. þótt þú revnir nð komast í
samhand við hnna. að því tilskildu.
að bú leitir bar ekki neinnar nð-
stoðar frá öðrum. Op mundu eftir
að =nvria hana um neningana. Nú
æt.la éa- að svipast dálítið um hérna
inni í húsinu.
Fann Ipitaði í öllum herbr,rr'i:.im,
og héit nð lokum inn : herbergið,
bar sem teriírdamóðir hans sáluga
hafði búið hiá heim árum saman,
unz hún gaf unp öndina. Hann hik-
aði andartak í dvrunum. Rekkjan,
þar sem hún hafði iegið þegar hann
myrti hana. var snyrtilega uppbreidd
og allt í röð o" reglu. Og svæfillinn,
morðvopnið, lá ofan á ábreiðunni.
Hann herti -upp hugann og gekk
inn fyrir þröskuldinn. Og svo tók
hann að leita í hverjum krók og
kima þar inni. Hann leitaði í fatnaði
gömlu konunnar. skúffum og tösk-
um, lyfti upp gólfábreiðunni, gætti
undir rekkjuna, athugaði meira að
segja veggþiljurnar vandlega. En
árangurslaust, og loks gafst hann
upp.
Um miðja nótt vaknaði hann svo
við það að Nora stóð á öndinni í
rekkju sinni.
— Hvað ...
— Þey, hvíslaði hún. Það er ein-
hver umgangur inni í herberginu
hennar.
— Láttu ekki eins og .. . Hann
þagnaði við, þegar hann áttaði sig
allt í einu á því, að þetta var ein-
mitt eins og það átti að vera. Geð-
bilunin var einmitt að byrja að gera
vart við sig. — Hvers vegna ferðu
ekki inn og athugar hvað um er að
vera? spurði hann.
— Ég ... ég þori það ekki, Greig,
hvíslaði hún. Vilt þú ekki fara?
— Ég? Nei, ég ... Enn þagnaði
harin við. Jæja, allt í lagi. Það er
bezt að ég skreppi óg aðgæti hvað
um er að vera.
Hann steig framúr rekkju sinni og
gekk að svefnherbérgisdyrum gömlu
konunnar. Ýtti hurðinni gætilega
frá stöfum og gægðist inn. Tjöldin
höfðu ekki verið dregin riema til
hálfs íyrir gluggana, tunglið skein
inn og allt var eins draugalegt og
hugsazt gat og annarlega hljótt.
Hann veitti því allt í einu athygli,
að hann stóð þarna á þröskuldinum
og starði án afláts á rekkjuna, rétt
eins og hann ætti von á að sjá þá
gömlu þar fyrir.
— Fjaridinn hafi það, tuldraði
hann. Þetta er þó ekki að gera mig
brjálaðan líka ...
— Vitanlega ekki neins, hvæsti
hann, þegar hann kom aftur í svefn-
herbergi þeirra hjónanna, og Nora
spurði hann titrandi röddu hvers
hann hefði orðið var.
Honum gekk þó ekki sem bezt
að festa svefninn aftur. Það var ým-
islegt, sem hann var að bollaleggja.
Hvernig væri það til dæmis, að hann
tæki sig til og svæfi nokkrar nætur
inni í herbergi gömlu konunnar?
Þá gæti hann komið þar af stað
eins konar draugagangi, sem yki
á taugaspennu eiginkonunnar.
Nora skelfdist við, þegar hann
kom fyrst fram með þessa uppá-
stungu.
— Sofa þar inni? En ... getur það
ekki verið hættulegt, Greig? spurði
hún.
— Þú þarft ekki að bera neinn
kvðboga fyrir því, varð honum að
orði. En sé eitthvað á sveimi þar
inni, vil ég sjálfur komast að raun
um það.
Um kvöldið háttaði hann svo í
rekkju tengdamömmu sálugu. Hann
tók svæfilinn með dðkkrauða ver-
inu og þeytti honum út að vegg;
það var nóg að hann teygði úr sér
á morðstaðnum, þótt hann þyrfti
ekki líka að hafa morðvopnið sjáift
fyrir augum sér. Hann hafði gegnt
sínu hlutverki, svæfillinn sá ama,
og Greig hugsaði með sér, að hann
skyldi brenna honum við fyrsta
tækifæri.
— Og svo er það draugagangur-
inn, tautaði hann, þegar hann heyrði
klukkuna á arinhillunni slá tólf á
miðnætti. Það var þá, sem aftur-
göngurnar gerðu venjulega vart við
sig, að sagt var. Þegar klukknaslög-
in voru þögnuð, tók hann að umla
og stynja, öldungis eins og sú gamla
var vön að gera, þegar að áhrif
lyfjanna, sem hún sullaði í sig jafnt
og þétt, tóku að segja til sin. Hann
hafði svo oft og iðulega heyrt þess-
ar stunur, að honum veittist auð-
velt að herma þær eftir.
Hann umlaði og stundi eins og
friðvana andi, lágt fyrst í stað en
síðan hærra, unz han kveinaði og
stóð á öndinni ... og heyrði ein-
hverja hreyfingu inni í svefnher-
bergi þeirra hjóna, sem sannaði
honum, að Nora hefði veitt athygli
hverju fram fór. Þá lokaði hann
augunum og lézt sofa sem fastast,
þegar hún kom aeðandi inn og
kveikti ljósið.
Oreig, æpti hún upp yfir sig
Hvað gengur eiginlega á? Það var
oldungis eins og mamma sáluga
Hann pirði augun á hana, þar sem
hún stóð á þröskuldinum, klædd
náttfötunum einum saman._____Hvað
38 VIKAN