Vikan - 15.11.1962, Blaðsíða 4

nwoorí Chet
14cilbngdi
og fegurð
(ylgfasí að
■ Heilsan er fyrir öllu, gerið því allt til að við-
halda henni. Þegar þér farið í bað, þá háfið
BADEDAS í baðið, það inniheldur vítamín.
VÍTAMÍN - STEYPIBAÐ
Bleytið allan líkamann. Látið síðan einn skammt af BADEDAS
á svampinn og berið á allan líkamann, þar til freyðir.
Notið BADEDAS ævinlega án sápu. Venjuleg sápa minnkar hin
hressandi áhrif BADEDAS og einnig hin nærandi og verndandi
áhrif þess á húðina.
Einkaumboð:
H. A. TULINIUS
i iif tmiBi
gjöfum, sem einhver peningur er
í. Það væri þá ekki úr vegi að
setja upp sérstakt borð, þegar
dagurinn fer í hönd, og taka þar
á móti öllum gjöfunum, — það
gæti orðið þægilegra. Ef líkur
eru á, að margir gestir komi, gæti
jafnvel orðið lientugra að setja
upp tvö móttökuborð, annað fyr-
ir gjafir, sem kosta undir hundr-
að krónum og hitt fyrir dýrari
gjafir.
álíka pent, þó að ég hafi sízt af
öllu gefið honum ástæðu til að gera
það. Ég er alltaf heima, og passa
mín böm og mitt heimili eftir beztu
getu. Stundum hverfur hann í heil-
an sólarhring. Þá er hann oft skít-
ugur og fullur eða skelþunnur, þeg-
ar hann kemur aftur. Ekki gefur
hann mér neina skýringu á fjarveru
sinni ef ég spyr hann, hvar hann
Vildir þú vinsamlegast gefa mér
leiðbeiningar varðandi eftirfarandi
spurningu, Póstur?
Bifreiðaeftirlitið í Reykjavík er
vafalaust mjög gott og menn þar
allir færir í sínu starfi. Reglur um
ýmsan útbúnað bifreiða strangar,
enda vafalaust sniðnar eftir svipuð-
um reglum erlendis. Undanfarin ár
hefur herferð verið hafin til áð
koma stefnuljósum á allar bifreið-
ar og eftir því gengið svo sem hægt
er, að menn noti þau rétt. Þetta
er nefnt sem dæmi, og er mjög til
bóta frá því sem áður vat, og raun-
ar alveg nauðsynlegt.
En eitt atriði hefir þeim góðu
mönnum alveg sézt yfir, og kannski
er það einmitt vegna þess að hlið-
stæða er engin til í öðrum löndum.
Þetta er hve nauðsynlegt er að allir
bílar hafi svokallaða „drullusokka“
fyrir aftan afturhjól. Margir bílar
hafa þennan ódýra en nauðsynlega
útbúnað, og er það vel farið. En
hér á landi er brýn nauðsyn til þess
að slíkur útbúnaður sé skyldaður
á alla bila, — vegna þess að allir
bílar eru akandi í „drullu“ allan
daginn. Ég hefi tekið eftir því þeg-
ar ég ek á eftir öðrum bíl í bleytu
— og þá auðvitað um leið drullu,
að það er ótrúlega langt, sem aftur-
hjól bíls geta þeytt Oþverranum
aftur fyrir sig, og að sjálfsögðu fer
það eftir hraða bílsins. Ég tel mig
bafa reynslu fyrir því að bíll á
50—60 km hraða, þeyti óþverra
öO—60 metra í háaloft afturfyrir
sig, og þá venjulegasc beint á bíl-
rúðuna hjá mér.
Ef slíkur bíll tekur framúr mér,
lokar hann öllu útsýni fyrir mér
í langan tíma. og ég hef oftar en
einu sinni þurft að snarstanza af
þeim sökum Þetta atriði er hættu-
legra en margan grunar, því það
eru ekki allir bílar, sem hafa vatns-
sprautu á framrúðuna. Væri nú ekki
ráð að skylda alla að hafa „drullu-
sokka“ við afturhjólin, í það
minnsta á meðan vegakerfið er
ekki betra en svo, að allir eru sull-
andi í þessum óþverra dag eftir
dag?
Tilvonandi
„drullusokkaframleiðandi".
Þetta er hverju orði sannara,
enda hefur oft verið á þetta bent
í ræðu og riti. Þetta er ódýr út-
búnaður og nauðsynlegur. Farðu
bara að framleiða, góði og von-
aðu hið bezta. — Annars er svo
sem nóg til af svona „sokkum“
hér á landi.
Blóm afbeðin? ...
Kæri Póstur.
Mig langar til að skrífa þér
nokkrar línur í tilefni þess, að ég
átti afmæli núna um daginn. Þetta
var ekkert smáræðisafmæli, því að
ég varð fimmtugur þennan dag, og
eins og títt er á slíkum tímamótum,
var margt um manninn heima hjá
mér til að taka þátt í gleðinni miklu.
Það er nú orðin einhver hefð, að
votta mönnum á slíkum tímamótum
samgleði sína (eða hlutteknmgu?)
með því að færa afmælisbarnlnu
gjafir, senda því blóm eða skeyti
og hvaðeina. Vænt þótti mér um
allt, sem mér var sent og fært, og
fannst mér ég alls ekki eiga þetta
skilið. En ég fór að spekúlera í
einu eftir öll ósköpin, þegar ég sat
einn eftir og horfði á öll blómin
og jafnvel heilu blómakörfumar í
kringum mig: Hvað skyldi vera
mikill peningur lagðin- í öll þessi
blóm, sem visna svo á morgun og
verða engum til ánægju? Ekki svo
að skilja, að mér þyki ekki vænt
um blessuð blómin, en minna má
nú gagn gera. Allt húsið var undir-
lagt af blómum.
Það sem ég vil segja er þá þetta:
Það er allt of mikill peningur lagð-
ur í blóm — svona hlutir eru svo
forgengilegir. Ég fór að reikna það
saman, hvað ég hefði getað keypt
mér fyrir andvirði allra þessara
blóma, og það var sko hreint ekk-
ert smáræði. Fólkið vill á einhvern
hátt taka þátt í gleðinni og sendir
manni þá það handhægasta: blóm,
en væri ekki ráð að kaupa einhvem
smáhlut fyrir andvirði blómanna,
sem veita myndi manninum varan-
íega ánægju? Það finnst mér. Ég
er ekki að vanþakka öll blómin,
það var dásamlegt að fá þau, en
svona hugsa ég nú samt.
Mér þætti vænt um það, Póstur
minn, ef þú vildir koma þessu á
prent fyrir mig, og er ég viss um,
að það eru margir eins þenkjandi
og ég.
Með kærri kveðju.
Einn hálfrar aldar gamall.
--------Ja, fyrr mega nú vera
veraldlegheitin, segi ég bara.
Þessi blóm eru þér (og þínum
líkum) send til að gera daginn
sem liátíðlegastan og ættir þú
skilið að sitja einn heima í auðu
húsi næst þegar þú átt afmæli.
Það sem þú ert að fara fram á
er þetta: Vill ekki fólkið senda
mér einhvern örlítinn fjárstyrk,
úr því að því gefst svona gott
tileíni til þess? Næst, þegar stór
dagur er í nánd í fjölskyldunni,
skaltu senda út boð til allra
þeirra, sem líkur eru á að sendi
þér glaðning, og benda þeim á,
að senda ekki blóm, hins vegar
takir þú á móti annars konar
— Ólæs og óskrifandi? Gott, þér
laið stöðuna.
Raunasaga ...
Kæra Vika.
Viltu vera svo góð að gefa mér
einhver ráð. Ég vil helzt skilja við
manninn minn og hef viljað það
lengi, því að okkar sambúð er ein-
tómt rifrildi og sálarkvalir. Við
eigum ekkert sameiginlegt og erum
ekki sammála um neitt, við getum
aldrei talað saman öðruvísi en að
fara að rífast. Ef ég ætla að tala
við hann í mesta sakleysi, þá svarar
hann: „Ætlarðu nú að fara að byrja
á einhverju?" eða: „Mér kemur það
ekkert við.“ Ef við ætlum í bíó, þá
verðum við að sjá mynd, sem hann
vill sjá. Það má aldrei fara neitt,
sem mig langar til. f peningamálum
er hann alveg agalegur. Ef ég bið
hann um peninga fyrir einhverju,
sem þarf að kaupa, þá kostar það
voðalegar skammir og svívirðingar.
Þegar ég nefni við hann, að við
ættum að skilja, þá segir hann allt-
af, að við verðum að halda áfram
vegna barnanna. Við eigum þrjú
börn. En ég held, að börnin hafi
meiri skaða en gagn af því að heyra
þetta rifrildi og allar þær svívirð-
ingar, sem pabbi þeirra lætur rigna
yfir mig. Hann skiptir sér mjög
lítið af börnunum. Ef hann sér þau
láta illa, þá skammar hann mig fyr-
ir að ala þau svona illa upp, og þeg-
ar þau eru allra verst, þá segir
hann: „Þið eruð vitlaus í frekju
eins og móðir ykkar.“ Svo skálmar
hann inn í stofu og skellir á eftir
sér hurðum, svo að myndir dansa
á veggjunum. Síðan verð ég að
standa vörð um dyrnar, svo að
börnin fari ekki inn til hans, því
að ef þau gera það, þá öskrar hann:
„Farið þið út og látið mig í friði!“
Hann drekkur líka anzi mikið.
Ef hann þarf að skreppa ofan í bæ,
þá veit maður aldrei, hvenær eða
hvernig maður sér hann aftur. Ef
hann kemur eftir nokkra klukku-
tíma, þá er hann oftast blindfullur
og illur. Þá þarf hann að ausa sér
yfir mig fyrir allt mögulegt, ber
upp á mig framhjáhald og annað
hafi verið.
Ég er sjálf skapmikil og sjálfstæð
í verunni og á því mjög bágt með
að þola svona framkomu. Stundum
fær hann þunglyndisköst og talar
þá ekki við neinn í marga daga.
Hann er örugglega ekki andlega
heilbrigður. Það versta er, að ég
veit ekki, hvernig ég get losnað
við hann. Ég hef beðið hann og
skipað honum að fara af heimilinu,
en hann fer ekki. Ég hef sjálf flúið
af heimilinu með öll börnin, eftir
að hann hafði barið mig svo að
stórsá á mér. Þá lét hann mig aldrei
í friði og kom með prest og vin
sinn til að reyna að fá mig góða.
Svo lofaði hann auðvitað öllu fögru
og játaði á sig allar skammir. Hann
gat ekki sofið og ekki borðað og
hætti að stunda vinnuna. Það var
ósköp að sjá hann, og ég varð hrædd
um, að hann myndi enda á Kleppi,
svo að ég lét undan, en ég hef iðr-
azt mikið eftir það.
Nú spyr ég: Hvað get ég gert?
Getur þú gefið mér einhver góð ráð?
Með fyrirfram þökk.
Ránka.
—■ — — Það er mikill ábyrgðar-
hluti að bjóða börnunum öll
þessi ósköp, og þótt það sé ekki
æskilegt, hlýtur það að vera
börnunum fyrir beztu, að þið
skiljið, og ef þessi svarta mynd,
sem þú bregður hér upp af manni
þínum, er allskostar rétt, þá ætti
að vera hægðarleikur einn fyrir
þig að fá skilnað — og það skaltu
gera fyrr en síðar, áður en bæði
þú og börnin endið á Kleppi.
Maðurinn virðist' einungis lifa
fyrir sjálfan sig, og það svo um
munar, og ef dæma má af bréfi
þínu þá er hann aðeins góður
við þig, þegar hann þarf að maka
sinn krók. Fórn virðist vera hon-
um gjörsamlega óþekkt fyrir-
brigði. Hann tekur mikið út, þá
sjaldan þú tekur röggsamlega á
móti honum — en það er bara
af því að hann elskar sjálfan
sig svo mikið; ;hann hefur stund-
um gott af þér, og sjálfsvorkunn-
semin er svo mikil, að hann vill
ekki missa þig: hann vill halda
áfram að nota þig. Láttu hann
strax sigh sinn sjó, áður en
blessuð börnin ykkar verða að
taugaveikluðum vesalingum. —
Ef þetta er þér um megn, skaltu
þó a. m. k. skilja við hann á borði
og sæng í svo sem ár. Ef einhver
manndómur er í honurn, þá notar
hann þetta ár til að breyta bet-
ur og reynast þér og börnunum
ykkar eins og sönnum eigin-
manni sæmir — ef liann stenzt
ekki þessa raun skaltu ekkert
vera að vorkenna honum, þótt
hann endi á Kleppi.
Baksturinn og matreiðslan verða leikur einn með Kenwood
Chef, því hún er allt annað og miklu meira en venjuleg
hrærivél.
Verð kr. 4.890,00.
AFBORGUN ARSKILMÁL AR
VELJIÐ
S U PE R H EAT
Servis er með fljótvirku suðu-
elementi. Tekur 9 pund af þurru
taui. Sterk, stillanleg vinda fyrir
allan þvott,
allt frá
vasaklútum
til ábreiðna.
Afborgunar-
skilmálar.
BgJ M Austurstræti 14.
J 1 CfVl Sími: 11687.