Vikan - 15.11.1962, Blaðsíða 10

„Það er ekki hægt að sjóða matinn inni, því þá verður ólíft fyrir hita.
Venjulega er maturinn steiktur á teini yfir kolaeldi utan húss, en vanda-
samari matur, svo sem svínakjöt, er vafið í pálmalauf og sett við það
ýmiss konar aldin og bragðbætandi jurtir til krydds, þetta er sett í sekk
eða eins konar poka, eftir að magi skepnunnar hefur verið fylltur með
glóandi kolum, pokanum síðan stungið í holu, sem grafin hefur verið í
jörðina og svo mokað yfir. Þegar steikin er tilbúin, tylla menn sér á
jörðina umhverfis, gera sér gott af kjötinu og drekka ávaxtasafa með.“
VIKflN RÆÐIR VIÐ FRÚ
KRTRtNU VALLIS, SEM
HEFUR VERIÐ BÚSETT
Á HAWAII OG SEGIR
HÉR FRÁ HÁKÖRLUM,
FLÓÐUM, ELDGOSUM
OG HÚLRDIINSI Á
P/IR RDÍSAREYJUNNI.
„Setztu hérna hjá mér ástin mín,
horfðu á sólarlagsins roðaglóð ...“
Þegar við heyrum Ijóðlínur sem þessar
sungnar við dillandi strengjaspil, faer ímynd-
unarjflið byr undir báða vaengi, — og okkur
verður ósjálfrátt hugsað til Hawaii, ríkis
rómantíkurinnar. Þó höfum við næsta óljós-
ar hugmyndir um Hawaii að öðru leyti. Við
vitum að vísu nokkurn veginn hver er lega
ov stærð þessa f'arlæga eylands, Svö fram-
arlega sem við höfum ekki alveg gleymt
landafræðinni, sem við lærðum fofðum í
barnaskólanum, og iim hítt þykjumst við
hafa óyggjandi vissu, að á Hawaii búi aÍVeg
óvenjulega rcmantískt fólk, sem láti hvefjum
degi nægja sína þjáningu og gefi sér góðan
t'ma til að ciansa og syngja og gera að
gamni sínu. Þau okkar, sem hafa. fjörugast
ímyndunarafl láta sig dreyma um þessar
dulareyjar ævintýranna við öli möguleg
tækifæri, sjá í huganum sandorpnar strendur
þaktar hávöxnum pálmatrjám, sem hneigja
krónur sínar í kvöldkulinu, ungar og girni-
legar meyiar stígandi Hula-dans í mánaskin-
inu og æðisgenffnar átveizlur þreyttar við
snarkandi langelda, þar sem gengið er um
með barmafull föt hinna lystilegustu k'-ása,
ba?ði hrárra og soðinna. Og augun fyllast
10 VIKAN
Myndirnar hér á opnunni eru allar af frú
Kristínu Waliis, sem brá sér i ýmsa búninga
fyrir okkur.