Vikan - 07.09.1967, Síða 22

Framhaldssagan efftlr Sergeanne Golon 29. tifiuti
Lögreglan heíur hundraö aöíerðir til að komast að sannleikanum.
Var ekki þróttmikil rödd Desgrez, með glettum sínum og hlýlegum
orðum, til þess ætluð að sigrast á tortryggninni og vinna trúnað henn-
ar? Hún þurfti aðeins að segja eitt einasta orð, og Þar með hefði hún
svikið vinina, sem hún óskaði að vernda, hvað sem það kostaði. Varir
hennar skulfu, og svo hætti hún öllu.
— Já, sagði hún.
Desgrez hallaði sér aftur á bak og andvarpaði einkennilega.
— Þakkið guði fyrir, að þér treystuð mér, sagði hann. — Hefðuð
þér ekki gert það, hefði ég sennilega handtekið yður. Það er ein-
kennilegt þetta starf mitt. Eftir því, sem maður verður eldri, verður
maður harðari, en um leið tilfinningarikari; maður verður grimmari
og um leið blíðari. Maður varpar öllu fyrir róða nema einu eða tveim-
ur smáatriðum, sem eru þyngdar sinnar virði í gulli; og eftir þvi
sem lengri tímar liða, þeim mun dýrmætari virðast þeir. Vinátta
yðar var eitt slíkt atriði. Þótt það sé ekki vani minn læt ég það
eftir mér að trúa yður fyrir þessu, því ég veit, að ef ég læt yður fara
núna, mun ég aldrei sjá yður framar?
— Ætlið þér að láta mig fara?
— Já. En mér sýnist ekki, að Það eitt að sleppa yður, veiti yður
öryggi lengi, því enn einu sinni eruð Þér í hræðilegri klípu. Af hverju
voruð þér ekki farin af stað til þessara eyja? Það hefði verið bezta
lausnin; þá heíði ég aldrei séð yður aftur, og verið afar þakklátur. Nú
veit ég ekki, hvað í ósköpunum ég á að gera við yður. Baumier hefur
tekið yður fyrir; allt yðar samsærisfólk á fyrir höndum að verða
fangelsað á morgun. Skipið er undir stöðugum verði, svo það er til-
gangslaust að reyna að komast um borð í það. Það var býsna heimsku-
legt að blanda sér í hóp allra þessara villutrúarmanna, kæra vinkona,
þegar þér hafið hundrað gildar ástæður til að reyna að koma í veg
fyrir að fólk komist að því, hver þér i rauninni eruð. Nú til dags er
þetta fólk allt of mikið fyrir allra augum, til þess að heimili þeirra geti
boðið yður nægilega vernd. Svo ekki sé minnst á þá staðreynd, að þessi
hópur er ekkert sérlega aðlaðandi og viðfelldinn. Hópur þröngsýnna
einstrenginga, sem kunna ekki einu sinni að elska. Þér valdið mér
vonbrigðum!
—• Voruð þér að segja, að þau yrðu fangelsuð!
Þetta var það eina, sem Angelique hafði heyrt hann segja: — Hvenær
spurði hún.
— Á morgun.
— Á morgun, endurtók hún og fölnaði.
22 VIKAN 36- tbl-