Vikan - 18.06.1970, Blaðsíða 36

ÚTI&INNI
Á nýja íbúð: 2 umferðir
HÖRPUSILKI UNDIRMÁLNING
1 umferð HÖRPUSILKI
og þér fáið ekki ódýrari
máiningu!
Hörpusilki Herðir á ganga
og barnaherbergi
HÖRPU FESTIR úti

HBRPP HF.
í kastljósinu
Framhald af bls. 15.
orðinn taugaveiklaður, gamall
maðurinn.
Billy tók úr vösum sínum og
byrjaði að fara úr fötunum.
— Hvar kynntist þú þessu
imga fólki? spurði Paul Matt-
hew. — Þessum Sal . . . og Kate?
— Á jazzhljómleikum. Við
höfum sama tónlistarsmekkinn.
— Ertu ástfanginn af henni?
— Dálítið, svaraði Billy.
— En er hún ekki lofuð Sal?
— Ekki frekar en verkast vill,
sagði Billy og glotti um leið og
hann fór út í baðklefann.
Paul Matthew leit fyrirlitlega
á sjálfan sig í speglinum og lagði
sparisjóðsbókina á sinn stað. Svo
tók hann eftir pappírsblaði inn-
an um dót Billys á kommóðunni;
það var líkast og það hefði ver-
ið rifið úr vasabók. Þarna hafði
verið gerð flatarteikning af hæð
í húsi og í einu horninu stóð
með upphafsstöfum: RAMAREZ
— 518 West 19 — MEMO. Teikn-
ingin var af háaloftshæð í húsi,
með eins konar verksmiðju, og
var haglega gerð. Paul Matthew
varð órótt. f hans starfsgrein
var svona teikning gerð til leið-
beihingar innbrotsþjófum, sem
vildu kynna sér staðhætti. f öðru
horni teikningarinnar var skrif-
að símanúmer: Delancy 3-77-16.
— Billy! kallaði Paul Matt-
hew.
— Já.
— Ég þarf blaðsnepil til að
hripa nokkrar tölur á. Má ég
taka þetta blað hérna, með
símanúmerinu?
— Símanúmerinu?
— Já, það er númer í Delan-
cy.
— Nú, það. Já, taktu það bara.
— Hvaða símanúmer er þetta?
— Stelpu. En hún kom ekki.
— Hvar fékkstu þetta blað?
— Það hef ég ekki hugmynd
um. Ég hugsa að það hafi verið
einhvers staðar í samkvæmi.
Einhver gaf mér þetta númer.
— Einhver félaga þinna?
— Já, svo mun hafa verið.
Mundi hann láta mig fá blað-
ið, ef teikningin væri af því, sem
ég held að hún sé af? hugsaði
Paul Matthew með sér. Unga
fólkið er brjálað nú á dögum.
Hann er í rauninni bara barn,
eins og allir hinir. Börn gleyma
— börn eru kærulaus — en börn
eru ekki forhertir glæpamenn.
Það getur líka verið satt, sem
hann sagði mér um stúlkuna og
símanúmerið. En ef það er nú
einhver byrjandi í .glæpum, sem
hefur gefið honum teikninguna
í hugsunarleysi? Eg er starfs-
maður sakamálalögreglunnar og
veit hve alvarlegt það er að hafa
sönnunargögn undir höndum.
Nei, ég .er líklega að hlaupa í
gönur.
— Allt í lagi, Bill. Og þakka
þér fyrir.
Paul Matthew yfirlögreglu-
þjónn í sakamálum fór í neðan-
jarðarlestinni á lögreglustöðina
í 20. götu og fór beint inn á
skrifstofuna án þess að rabba við
félaga sína í leiðinni, eins og
hann var vanur. f skrifstofunni
sat Faber við ritvélina og var að
tala við angistarfullan ungan
mann. Ramsay var að taka
fingraför stórskorins rudda með
brotalöm á nefinu og Carlson
stóð og góndi út um gluggann.
Dyrnar að tómri skrifstofu Matt-
hews stóðu opnar.
— Nokkuð að frétta? spurði
Paul Matthew. — Og hvar er
aðstoðarmaðurinn?
— Fullorðinn barnfóstri er
horfinn — með barnið, svaraði
Faber, — og aðstoðarmaðurinn
er á fundi hjá yfirmönnunum.
Þetta með fóstrann er ekki
barnarán, hélt Faber áfram; ' —
engin krafa um lausnargjald eða
þess háttar. Og okkur tveimur
hefur verið uppálagt að saum-
fara göturnar í kring ■— í þess-
um líka hita. Það er nú ekki
beinlínis þitt starf, en það verð-
ur að gerast svo að þú verður
að hypja þig af stað.
— Hvað verðum við lengi að
því? spurði Paul Matthew.
— Ætli ekki kringum sex
tíma, svaraði Faber.
Þeir voru á leiðinni út þegar
Carlson kallaði: — Heyrðu, Paul!
Hérna voru boð til þín. Fulltrú-
inn vildi tala við þig undir eins
og þú kæmir. Það er út af ein-
hverju innbroti á háalofti, þau
hafa verið svo mörg upp á síð-
kastið. Við fengum upplýsingar
hjá lausmálum bófa — 518 West
19....
Það var líkast og Paul fengi
hníf í bakið.
— Hvar, segirðu?
— Nr. 518 West 19. götu.
o—o
Hann þrammaði hverja götuna
af annarri í hitanum, en sifellt
hljómaði fyrir eyrum hans: Það
er sonur minn, sonur minn,
þetta er skylda mín, og ég hef
verið talinn skyldurækinn....
Þegar þeir komu í 19. götu,
sagði Paul: — Eg ætla að
skreppa hérna upp og sjá hvern-
ig umhvorfs er þar.
— Ég er svangur, sagði Fab-
er. Við skulum hittast á eftir í
bjúgnasölunni í 14. götu.
— Ágætt, sagði Paul Matthew.
Það var farið að dimma og
Paul grillti í ljósin frá nr. 518 í
þokunni. Þetta var gamalt þrí-
lyft hús og í dyrunum var skot-
hurð úr bárujárni. Paul ýtti
henni til hliðar og fór upp
skuggalegan stiga. Þar stóð RA-
MAREZ-DÖMUTÖSKUR á hurð-
inni. Hann fór inn án þess að
drepa á dyr.
Þetta var stórt ferhyrnt her-
bergi með gömlu skrifborði,
fjórum lélegum stólum með flos-
sætum og ævafornum peninga-
skáp úti í horni. Bakatil í stof-
unni voru vinnuborð með ýmiss
konar vélum, og voru kringum
tíu manns þar við vinnu. Paul
leit í kringum sig. Teikningin
er góð, hugsaði hann með sér,
og þennan peningaskáp getur
reifabarn opnað með hringlunni
sinni.
Hann spurði eftir hr. Rama-
rez, sem reyndist vera dökk-
hærður, viðfelldinn maður og
svaraði öllum spurningum
greiðlega. Jú, hann hafði alltaf
nokkur hundruð dollara liggj-
andi í skápnum þarna. Hann
lokaði kringum kl. 19 og lét
ljósið loga í ganginum. Nei, eng-
inn varðmaður í húsinu. Paul
Matthew þakkaði honum \fyrir
og fór út i þokuna aftur og yfir
í 14. götu. Hann símaði heim úr
bjúgnasölunni.
— Halló, Mary. Leyfðu mér
að tala við hann Billy.
— Hann er ekki kominn enn
heim, svaraði konan hans.
— Hvenær býstu við honum?
— í kvöldmatinn, vitanlega.
Viltu taka við skilaboðum
til hans?
— Hvað hefur komið fyrir,
Paul? Mér heyrist þú svo. .. .
— Segðu honum að hann
verði að vera heima í kvöld.
En heyrðu, Paul....
36 VIKAN 25-tbl-