Vikan - 18.06.1970, Blaðsíða 47

eins og Casper varð fyrir, verði
til varnaðar. Þess vegna þarf að
segja ýtarlega frá þeim, þau
mega ekki falla í gleymsku....
☆
Hin blóðidrifna Callas
Framhald af bls. 29.
Margar sögur hafa verið
sagðar af Maríu Callas á liin-
um tiltölulega stutta söng-
ferli hennar. Ein er sú að
umboðsmaður i Bandarikj-
unum sagði við hana: — En
góða frú, launin sem þér
heimtið eru hærri fyrir eitt
kvöld, lieldur en forseti
Bandarikjanna hefur i árs-
laun. Maria Callas yppti öxl-
um og sagði: — Þá ætti hann
að leggja fyrir sig að syngja!
En það verður aldrei af
henni skafið að liún var stór-
kostleg söngkona, og líklega
er það megruninni að kenna
að sagt er að hún sé búin að
missa röddina, livað sem satt
Verkir, þreyta í baki ?
DOSI beltin hafa eytt
þrautum margra.
Reynið þau.
EMEDIA H.F
LAUFÁSVEGI 12- Síml16510
er i því. Nú er líka sagt að
hún sé húin að ná í nýjan
elskhuga og svo er bara eftir
að sjá hvort hún stendur sig
sem kvikmyndaleikkona í
framtíðinni....
Ævintýri á Spáni
Framhald af bls. 33.
kannske af því, að kvenmaður hefur verið með í spilinu. Maðurinn hefur
kannske tælt konu frá þér ....
Ég sá reiðiglampana blika í augum hans. „Gætir þú fyrirgefið morð
eða afsakað það af þessum ástæðum?"
„Nei," hvíslaði ég. „Éa get skilið svona nokkuð, en ekki fyrirgefið
það. Ef ég á einhverntíma eftir að elska, skal það verða gert af öllu
hjarta."
Hann kinkaði kolli. „Já, ég held það. Anna gæti það ekki, en þú
gætir það. Eins og ég. Þegar maður elskar og er svikinn, er það hræðilegt.
Það sundurkremur hjartað og gjörbreytir manni. Þú sást, hvað hún var
falleg, ekki satt?"
„Jú," svaraði ég og roðnaði.
„Þú fannst myndina, sem ég eyðilagði með hælnum. Já, fannst þér
hún ekki falleg?"
Ég hugsaði mig vel um og svaraði: „Hún hafði mjög fallegt andlit
og fallegan vöxt. Hún hlýtur að hafa gengið í augun á karlmönnum."
„Það er satt," sagði hann. „En eiginleikar eins og skilningur tryggð
og ást En ég var blindur, þegar Isabella átti í hlut."
„Ástin er einmitt blind, og þegar maður elskar, sér maður ekki gall-
ana hjá hinum aðilanum."
„Rétt "
„Og þess vegna giftistu Isabellu Maginas? Og sjaldan er ein báran
stök."
„Ég sá ekki annað en hvað hún var falleg," hélt hann áfram. „Þeg-
ar hún fór frá mér, vildi ég ekki trúa, að hún væri að svíkja mig. En
svo gat ég ekki annað en viðurkennt sannanirnar. Hún hafði gefið sig
að öðrum karlmönnum og seiddi þá til sín með dansi."
„Var Isabella dansmær?" spurði ég.
Hann kinkaði kolli. „Ég sá nafnið hennar fyrst í blöðunum. Hun dans-
aði í Madrid, Valencia, Toledo og Granada og bjó á ýmsum stöðum, —
og sjaldnast ein."
„En var samt með einum karlmanni fremur en öðrum," sagði ég
lágri röddu.
„Já," svaraði hann og horfði á mig eins og hann væri að rifja upp
endurminninguna um konu sína. „Já. Hún var með þessum manni frá
byrjun. Manninum, sem þú sást deyja. Hann heitir .... hét Nunez.
Hann var ríkur og vlða innundir. Og það líkar ísabellu mjög vel. En
enginn gat haldið henni til lengdar. Hún mundi hafa svikið hann eins
og hún sveik mig. Hún flutti til íbúðarinnar, sem hann lét hana fá í
Barcelona
Ég tók eftir, að Anna var óróleg. Hún horfði skelfd á Desmond og
ætlaði eð segja eitthvað, en ég tók aðvarandi um handlegg hennar.
„Og þú fórst þangað niður eftir til að heimsækja hana." sagði ég.
„Var það áður en við kynntumst?"
„Ég varð að tala við hana. Hún gekk undir ættarnafni mínu, þót1 hún
væri með honum. En ég er af einni elztu og virðulegustu ættum Spán-
verja. Hún bjó með Nunez sem ástmey hans. Við það dró hún mitt nafn
niður í svaðið." Desmond varð þyngra um andardráttinn af geðshrær-
ingu. „Ég varð að tala við hana, þótt ég vissi ekki, hvað ég ætti að gera,
held ég hafi fyrst viljað taka hana með mér, en þegar hún opnaði og
stóð fyrir framan mig " Hann hristi höfuðið. „Hún hafði alltaf sama
valdið yfir mér. Hún var eins falleg og áður og lét sem ekkert hefði
komið fyrir. En hún kallaði á Nunez og sagði, að hann mundi fleygja
mér út, ef ég færi ekki öðruvísi. Nunez! Ég mundi hafa drepið hann þá,
en hún gekk á milli okkar "
„Og þú drapst hana," hrökk upp úr mér. „Og þú heitir Damas. Ekki
Desmond Tracey, heldur Damas . .
Hann horfði hvasst á mig, var orðinn fölur og með svitadropa á enn-
inu.
„Damas-ættin er gömul og mikilsvirt," svaraði hann stoltur. „Stærri en
Magina-ættin. Og stoltari og ærukærari. Luca gæti sagt þér frá því, gæti
hann talað. Eða faðir hennar, ef hann væri á lífi. Hjónaband okkar Isa-
bellu var heiður fyrir Magina-ættina, en hún eyðilagði það. Skilurðu nú,
hvers vegna ég drap hana?"
Framhald á bls. 50.
25. tbi. VIKAN 47