Vikan - 03.06.1971, Blaðsíða 8

Göta Nilsson og maðurinn hennar
eiga lítinn bóndabæ í Roslagen á
vesturströnd Svíþjóðar. Frú Nilsson
er róleg kona og lætur ekki smá-
muni á sig fá, en upp á síðkastið
liefur bún verið miður sín, vegna
þess að furðulegir lilutir hafa gei'zt
á heimili hennar, atburðir, sem áður
fyrr liefðu fengið hárið til að rísa á
höfði fólks, þegar það sat við olíu-
týrurnar í gamla daga.
Eru aftui-göngur til? Eða eru ein-
hverjar eðlilegar skýringar á þeim
furðulegu fyrirbrigðum, sem hafa
truflað heimilisfriðinn á þessum
sænska bóndabæ?
— Ég trúi ekki á afturgöngur,
Bror og Göta Nilsson búa í
Markdal í Roslagen
og þau trúa alls ekki á aftur-
göngur. En þau
hafa reynt að finna eðli-
lega skýringu á
ýmsum furðulegum atburð-
um, sem hafa komið
fyrir í seinni tíð.
Það byrjaði með því að þau
heyrðu þungar stunur,
svo fóru ýmsir
hlutir að fljúga um.
segir frú Nilsson ákveðin. — En
livað á maður eiginlega að hugsa?
Þegar þetta skeði i fyrsta sinn, varð
ég skelfingu lostin. En nú er ég fax--
in að híða í spenningi eftir að eitt-
lxvað komi fyrir. Ég er alls eklci
lirædd lengur.
Hún hefir haft samband við
þekktan lækni, sem hefir mikinn
áhuga á „parasálfræði“ (þeix-ri grein
sálfræðinnar sem fjallar uin dulræn
fyrirbrigði). Hann ætlar að fara til
Markdal og vera þar í vikutíma og
frú Nilsson segist vera mjög fegin,
liún segir að þessi fyrirbæri séu
svolítið hvimleið.
Rétt áður en blaðamaður og ljós-
8 VIKAN 22. TBL.