Vikan - 03.06.1971, Blaðsíða 13

IMKOMAN
GAMANSAGA
EFTIR 0‘HENRY
Joe Perkins vissi upp á hár hvað
mundi gerast, þegar hann kæmi
heim. Hún Katý mundi flýta sér að
taka á móti honum á ganginum
á hjallinum, þar sem þau leigðu.
Síðan mundi hún gefa honum koss
með karamellubragði. Hann mundi
setjast á steinsteypuharðan dívan
og taka fram kvöldblöðin . . .
Áttugasta og fyrsta gata! — Gerið
svo vel og rýmið fyrir þeim, sem
ætla út! vældi vagnstjórinn í bláa
einkennisbúningnum.
Hópur af ríkisborgarsauðfénaði
valt út á götuna og annar valt inn.
Ding dang! Gripvagnar L-lestarinn-
ar á Manbattan þutu af stað með
braki og brestum. Og mr. Joe Perk-
ins slangraði niður þrepin frá stöð-
inni ásamt hópnum, sem hafði ver-
ið lileypt út um leið og honum.
Hann rambaði lieim á leið, hægt
og bítandi.
Hægt og bitandi — því að liann
var liættur að vænla nokkurs góðs
af daglega lífinu. Maður, sem hefur
verið giftur í tuttugu ár og býr í
leiguhjalli, getur ekki vænzt nokk-
urra óvæntra gleðitíðinda af for-
sjóninni. Og þarna, sem liann labb-
aði nú í liægðum sínum heimleiðis,
þá sá hann alveg fyrir það sem
koma mundi á næstunni: •
Hún Katý mundi flýta sér að laka
á móti honum i ganginum og gefa
honum koss með varastiftis- og
karamellubragði. Siðan mundi hann
hengja af sér frakkann og setja sig
á rykfrían, steinstevpuharðan dívan
og taka fram kvöldblöðin. Næst
kæmi svo röðin að simskeytunum og
orrustunum í Mansjúríu, þar sem
andstæðingarnir reyndu eftir beztu
getu að slátra hverjir öðrum með
glamrandi og bráðdrepandi ritvél-
um. Miðdegismaturinn mun að öll-
um likindum verða lapskássa, salad
með algerlega óskaðlegri en líka al-
gerlega bragðlausri sósu, rabarbara-
grautur og loks lítil kruklca af jarða-
berjasultu, sem stokkroðnaði fvrir
ábvrgðina, sem tekið var á gæðm’n
Framhald á hls. 33.
22. TBL. VIKAN 13