Vikan - 17.06.1971, Blaðsíða 49

York, þegar friður var sam-
inn.
Hinir sigursælu Bandamenn
hófu nú smíði margra loftfara,
en ógæfan virtist elta þessi
nýju farartæki.
• Árið 1921 brann ZR-2,
sem smíðað var í Englandi
handa bandaríska flotanum og
með því 62 menn.
• Arið 1923 hvarf Dix-
munde (hið gamla L-72, en
Bandamenn tóku það af Þjóð-
verjum eins og önnur stríðs-
tæki þeirra). Það var á leið
til Afríku. Hið eina, sem
fannst úr því, var lík skipstjór-
ans, du Plessis de Grenedan,
yfirforingja, sem fiskimenn
drógu upp úr djúpum Mið-
jarðarhafsins.
• Árið 1925 brotnaði Shen-
andoah, hin amersíka eftirlík-
ing á þýzka loftfarinu L-49, í
kastvindi yfir Ohio og fórust
með því 14 menn.
® Árið 1930 rakst R-101,
stolt Bretlands, á fjallshlíð við
Beauvais í Frakklandi og fór-
ust 47 manns.
© Árið 1935 braut Macon á
sér afturendann og hrapaði
niður í Kyrrahafið. Tveir menn
fórust.
Hjá Þjóðverjunum sjálfum
gekk miklu betur. Þeir réttu
fljótt við eftir ósigurinn í
styrjöldinni, eins og allir vita,
og byrjuðu aftur að smíða loft-
för. Haustið 1928 hóf hið fræga
loftfar, Graf Zeppelin, flutn-
ingaþjónustu. Árið 1930 hóf
það ferðir sinar til Suður-Am-
eríku, en fór einnig víðar um
heiminn og kom til dæmis
hingað til lands 1931, eins og
getið var hér í upphafi. Arið
1936 hafði Graf Zeppelin far-
ið í 575 ferðir, án þess að hið
minnsta óhapp kæmi fyrir það,
og flutt rúmlega 13.000 far-
þega.
Samt urðu áhafnirnar ótrú-
lega gálausar. Þeir stálust til
að kveikia sér í sígarettum
hvar sem var, jafnvel bak við
fulla hydrogengeyma. Á einni
ferð frá Suður-Ameríku földu
loftfarsmenn apa um borð. Ap-
arnir sluppu lausir og sveifl-
uðu sér masandi og gargandi
milli bitanna, þangað til loft-
farið lenti.
Illvirðiskvöldið fyrir 34 ár-
um, þegar Hindenburg var
að búa sig undir að leggj-
ast við stjóra, var Graf Zeppe-
lin statt fyrir vestan Kanarí-
eyjar á leið til Suður-Ameríku
og gekk allt eins og í sögu.
í Lakehurst, New Jersey, var
hafinn undirbúningur að því
að taka á móti Hindenburg.
Loftfarið kom með 73 hnúta
hraða, í 590 feta hæð. Pruss
loftskipsstjóri flaug yfir flug-
völlinn og sneri við til að
lenda, jafnframt því sem hann
hleypti gasi úr framgeymunum
og varpaði út kjölfestu að aft-
an.
Klukkan 7.21 e.h. féllu fyrstu
landfestarnar til jarðar. í far-
þegarýminu hallaði Otto Cle-
mens ljósmyndari sér út um
glugga og tók myndir af því,
sem var að gerast fyrir neð-
an. Hann vissi ekki, fyrr en
filman hans var framkölluð
nokkrum dögum síðar, að á
myndinni sáust logar, sem end-
urspegluðust í vatnspollum á
jörðinni.
Einn hinna nærstöddu, Gage
Mace, minntist þess síðar, að
„neistaflug gaus svo skyndi-
lega upp fremst í loftfarinu, að
það breyttist í einu andartaki
í gula eldsúlu. .. . “
Fyrir ofan hrösuðu farþeg-
arnir hvorir um aðra hóp-
ur hrópandi og örvæntingar-
fullra manna. Joseph Spah,
fimleikamaðurinn frægi, braut
rúðu, skreið út og hékk þar á
annarri hendi. Þegar loftfarið
tók að hrapa, féll hann niður.
Skáldkonan Margaret Mather
var dregin út úr brennandi ká-
etunni af björgunarmönnum.
Á hálfri mínútu fórust 35
manns og margir slösuðust.
atta urðu endalok heils
tímabils í sögu flugsins.
Stóru loftskipin heyrðu nú sög-
unni til. Opinber rannsókn
leiddi til þeirrar niðurstöðu, að
hydrogen hefði síazt út úr
geymunum og rafmagn því-
næst kveikt í því. Úrskurður-
inn var ekki sérlega sannfær-
andi þá og því síður nú. Nýjar
sannanir benda til skemmdar-
verks, sem einhver af áhöfn-
inni hafi unnið, einhver félagi
í and-nazisku neðanjarðar-
hreyfingunni í Bandaríkjun-
um.
Stærstu fuglarnir, sem
nokkru sinni hafa svifið um
loftin blá, eru horfnir. Þeir eru
liðnir undir lok, eins og risa-
eðlurnar og sjást sennilega
aldrei framar.
☆
UGLA SAT Á KVISTI
Framhald af bls. 15.
Þegiðu, Anna!
Þetta var Kristján. Hann
stóð við hlið hennar. Hann var
náfölur og augu hans leiftruðu.
En hann skammaðist sín ekki
fyrir það, sem þau Kristín
höfðu gert, heldur reiddist
hann þeim orðum, sem hún
hafði látið falla. Hann gróf
fingrunum í axlir hennar, en
hún sleit sig lausa, án þess að
hirða um það, þótt hana sár-
kenndi til.
— Slepptu henni! Láttu hana
í friði, Kristján!
Kristín sagði þessi orð iágt
og biðjandi, en Anna heyrði
það ekki. Hún vildi ekki hlusta
á hana, vildi ekki heyrt neitt
af því, sem Kristín hafði að
segja. Hún hafði boðið Krist-
ínu og Stefáni að búa hjá sér
og svona hafði Kristín launað
henni það!
— Þið eruð bæði jafnslæm!
veinaði hún og rödd hennar
brast. — Þú hlustaðir á mig,
Kristín og lézt skilja, hvernig
mér liði! Þú sagðir: sýndu hon-
um í tvo heimana, svo að hann
viti, hvernig það er, þegar
maki manns bregst manni. Nú
finn ég það! Nú sé ég, hvernig
hann kemur beint frá þér! Nú
veit ég, að þú ert ekkert ann-
að en fála....
WWK70
Milljónir sérfrœdinga og leikmanna óskuðu sér K70,
löngu áður en hann var settur á markaðinn
Astœðan var, að þeim fannst hann sem dögun ettir
langa nótt
Nu er hann kominn til Islands, — fyrir yður til að
skoða — reynsluaka, og jafnvcl að kaupa
CJÖRID 5VO VEL AD UTA INN í SÝNINGARSAL OKKÁR
HEKLA hf. | =
Laugsvagi 170—172 — Slmi 21240.
24. TBL. VIKAN 49