Vikan - 07.10.1971, Síða 14

ÖRN EIÐSSON
SKRIFAR UM
HEIMSFRÆGA
IÞRÖÍTAMENN
HNEFALEIKAMAÐ
í hópi frægustu og mest
dáðu svertingja Bandaríkj-
anna á árunum eftir síðari
heimsstyrjöldina og til ársins
1949 var Joe Louis, heims-
meistari í hnefaleikum,
þungavigt um 12 ára skeið.
Fjölmargir sérfræðingar í
þessari íþrótt, sem raunar er
bönnuð hér á landi, en í há-
vegum höfð vestra, telja Lou-
is hnefaleikamann aldarinnar.
Framkoma hans og dreng-
skapur innan og utan hrings-
ins var til fyrirmyndar og
margir eru á þeirri skoðun,
að hann hafi lagt meira af
mörkum til réttindabaráttu
svertingja í Bandaríkjunum,
en flestír aðrir.
Faðir Joe Louis hét Mun
Barrow. Hann var bláfátæk-
ur, þegar Joe, sem var 7.
barn þeirra hjóna, fæddist
13. maí 1914. Faðir Joe vann
hörðum höndum á harðbýlu
koti og afrakstur búsins
nægði ekki til að fæða hina
mörgu munnal Fjárhags-
vandræðin brutu hann sálar-
lega, hann varð sinnisveikur
og fór á sjúkrahús. Þá var
Joe tveggja ára gamall. Um
svipað leyti fæddist áttunda
barn foreldra hans.
Móðir Joe varð nú ein að
sjá börnum sínum farborða
og það er auðvelt að gera sér
í hugarlund, hve ástandið á
heimilinu var Ömurlegt.
Nokkru síðar kom tilkynning
frá sjúkrahúsinu um, að Mun
Barrow hefði látizt. Móðir
Joe giftist brátt aftur, en
jafnframt flutti hún frá Ala-
bama til Detroit, bílaborgar-
innar miklu og það voru mik-
il viðbrigði fyrir fjölskyld-
una. Móðir Joe reyndi að
koma honum í skóla, en
kunnátta hans var lítil sem
engin fyrir. Þetta gekk í erf-
iðleikum. Joe var mjög ein-
mana sem barn, hann fann
til minnimáttarkenndar og
var fljótur að sjá, að jafn-
aldrar hans vissu heilmikið
um ýmsa hluti, sem hann
hafði aldrei heyrt minnzt á
fyrr. Honum leið illa í skól-
anum, orðaforði hans var lít-
ill og framburður öðruvísi en
barnanna í Detroit, allt þetta
gerði honum skólagönguna
erfiðari.
Joe var bæði glaður og
þakklátur, þegar skólagöng-
unni lauk, en þá var hann 12
ára gamall. Hann fór strax að
vinna sem handlangari og
fékk einn dal í kaup á viku.
Ef ekki hefði komið til fá-
tækrastyrkur, hefði fjölskylda
Joe Louis hreinlega soltið.
Þess má geta, að síðar, þegar
Joe var orðinn heimsfrægur
hnefaleikari endurgreiddi
hann þennan fátækrastyrk
að fullu.
íþróttaáhugi bandarískra
unglinga er mikill og Joe
hafði næstum þjáningarfullan
áhuga á þjóðaríþrótt Banda-
ríkjamanna, „baseball". Einn
af skólafélögum Joe Louis
var góður áhugahnefaleikari.
Hann áleit að Joe gæti orðið
góður hnefaleikari og skoraði
á hann að reyna sig. Það
reyndist ekki erfitt að fá
hann til að reyna og sú
ákvörðun átti eftir að verða
afdrifarík.
Ekki voru allir jafnhlynnt-
ir því að Joe leggði stund á
hnefaleika, þ. á. m. móðir
Joe Louis varó uthaldsbetri sem heimsmeistari í þungavigt en flestir
eða allir hnefaleikarar aðrir. Vinsældir hans voru mjög almennar.
hans. Hún keypti eitt sinn
handa honum gamla fiðlú fyr-
ir síðustu aurana, í þeirri von,
að Joe lærði að spila og léki
í negrahljómsveit, og sonur-
inn sem var hlýðinn og góð-
ur drengur að eðlisfari, gerði
sitt bezta. En dag einn talaði
hann við móður sína og hún
féllst á það, að hann hefði
ekki hæfileika sem hljómlist-
armaður. Draumurinn um
fiðluleikarann var úr sögunni.
Dag einn hitti Joe annan
skólafélaga, sem hafði nýorð-
ið Michigan-meistari í hnefa-