Vikan - 07.10.1971, Qupperneq 29

„Síðan sigldi Þórólfr i haf ok byrjaði honum vel . . ."
hefur jafn sterka liti og náttúra
heitari landa?
— Já, það er sjálfsagt rétt.
Þessir sterku litir í íslenzku
landslagi, sem stundum heyrist
talað um, held ég séu nú mest
tilbúningur útlendinga, sem
hafa orðið sér úti um þá hug-
mynd af einhverjum misskiln-
ingi. Og eins og Ásgrímur af-
greiddi þetta síðustu árin, þá er
það að mínu viti ekki íslenzk
littúlkun á landslagi. Svo getur
líka verið að það hve ég er bú-
inn að teikna mikið spili þarna
inn á, þannig að formið og
skiptingar frá ljósu yfir í dökkt
séu meira atriði hjá mér en
ákveðnar litasamsetningar.
Verk mín mörg eru sem sagt
meira form og teikning heldur
en litauppsetning. Að minnsta
kosti í mörgum tilvikum.
— Þrátt fyrir natúralismann
í myndum þínum virðist mér
svo að mótífin muni dyljast
mörgum. að minnsta kosti við
fyrstu sýn.
—• Já, það getur kannski
virkað sem geómetría á suma
fyrst í stað, svona sumt af því.
— Gerirðu minna að því að
teikna núorðið?
— Ég hef haldið mig við olíu-
liti að undanförnu, en teikning-
una hef ég alltaf í bakhöndinni
og teikna alltaf talsvert með. Ég
hef meðal annars myndskreytt
bækur og annað, en ekki sýnt
teikningar opinberlega núna í
nokkurn tíma. Til dæmis mynd-
skreytti ég fyrir nokkru fyrir
Ragnar í Smára nýja útgáfu af
Eyrbyggju, sem kemur út í
haust eða fyrrapart vetrar.
Þetta eru alls tuttugu og sjö
pennateikningar og allt heil-
síðumyndir. Þetta er framhald
af þeim útgáfum sem þeir
ágætu menn Scheving, Þorvald-
ur Skúlason og fleiri mynd-
skreyttu og löngu er alþekkt
orðið. Það er ágætt að stunda
myndskreytingar, ef maður ger-
ir sér þær ekki að atvinnu.
Fyrsta bókin, sem ég mynd-
skreytti, var Harmsögur og
hetjudáðir, en af öðrum bókum
sem ég hef teiknað í og til
stendur að út komi má nefna
bækur um þá sómamenn Leiru-
lækjar-Fúsa og Æra-Tobba. Þá
hef ég teiknað lítið eitt í blöð og
tímarit, t.d. Iceland Review.
— Gerirðu eftirmyndir af
ákveðnum mótífum úr lands-
lagi?
— Ekki nærri alltaf, og á
tímabili tók ég ákveðnar fyrir-
myndir eða mótíf, þannig að
ekki var hægt að staðsetja það
sem ákveðin fyrirbæri. Þar var
frekar um að ræða einskonar
blæbrigði af fyrirmyndinni.
— Næsta sýning þín á undan
þessari var í Unuhúsi. Mynd-
irðu vilja nefna einhver megin-
sérkenni þeirrar sýningar?
— Á sýningunni í Unuhúsi
skipti ég myndunum gjarnan
niður í reiti, sagði einskonar
framhaldssögu, tók sama mótíf
fyrir í mismunandi lit eða frá
mismunandi sjónarhorni. Af því
er aftur minna í þeim myndum
sem ég sýni nú; það eru einkum
hrein mótíf í einum fleti.
— Þú hefur ekki gert mikið
af portrettum?
— Nei, það hef ég að mestu
látið vera, en hef talsverðan
hug á að reyna mig við það. Það
er afar erfitt að láta þetta fara
saman, góða persónutúlkun og
gott málverk.
— Gerirðu ráð fyrir að halda
áfram á sömu braut á næstunni?
— Já. ég hef trú á að ég haldi
svinað áfram, það er að segja
í þessum natúralisma mínum.
Og mér líst vel á það framhald;
það ei-u geysilega margir vegir
til á þessu sviði, mikil breidd,
það er hægt að fara í ótal áttir
til að leita sér fanga.
— Hver mundirðu segja að
væri þinn tilgangur í listinni?
— Tja, viss skráning á stað-
reyndum, held ég sé bezt að
kalla það. Það má segja að þetta
sé staðreyndamálning. Og mér
finnst þessu sviði natúralism-
ans lítið hafa verið sinnt. Þetta
hefur mest verið í víðáttulands-
lagi, sem gjarnan spilar á yfir-
borðið og þekkta staði. Þarna
hef ég kannað önnur svið natúr-
alismans, sem hafa verið van-
rækt, eða ekki tekin fyrir hér.
Það ætti því að vera góður
möguleiki á prýðilegu fram-
haldi á því sviði.
— Þú hefur lítið gert að því
að mála sjó eða líf við sjávar-
síðuna?
— Ég hef sáralítið málað frá
sjó, hef mest verið upp til
sveita, og er talsvert mikill
sveitamaður.
Það er í vinnustofu Hrings
heima hjá honum á Sjafnar-
götunni sem við ræðumst við;
glugginn veit mót suðri og sér
þar yfir trjágarð og lengra frá
blasa við húsin á Álftanesinu á
milli trjánna og húsanna nær.
Þetta er gullfalleg útsýn, og við
spyrjum listamanninn hvort
hann hafi ekki gert sér eitthvað
úr henni.
—■ Ég hef ekki málað þetta,
Framháld á bls. 42.
„ . . . ok bundu sár sín undir stakkgarði þeim er Kambgarðr heitir . . ."
40. TBL. VIKAN 29