Vikan - 18.05.1972, Qupperneq 7

MIG DREYMDI
FYRIRHAFNARLAUST SUND
Komdu blessaður, hr. draumráðningamaður!
Mér fannst ég vera stödd í sundlaug, einhvers staðar hér
í Bandaríkjunum. Veður var mollulegt, en engin sól. Ég var
að synda og hafði ekki mikið fyrir því að skríða í gegnum
vatnið, en aðallega synti ég bakkról, þ. e. skriðsund á bak-
inu.
Mikið var af fólki í lauginni og virtist það trufla mig
eitthvað, því ég var að synda á milli bakka, en fólkið í
lauginni virtist ekki stefna að neinu, heldur hringsólaði í
lauginni. Ekki þurfti ég að hægja ferðina neitt, en þetta
hafði óróandi áhrif á mig.
Svo fannst mér ég vera stödd á bakkanum. Flestir voru
að stinga sér, en allir lágu á hnjánum og stungu sér þannig.
Einhvern veginn fannst mér það vera metnaður hver stingi
sér bezt og rynni lengst. Eg gekk að bakkanum og stakk
mér og vissi ég þá um leið að ég var sú bezta og vakti at-
hygli eldra fólks. Þó reyndi ég ekkert á mig til að vera
bezt og klauf vatnið mjúklega.
Jæja, svo fór ég útí djúpu laugina og þar var einn maður
að synda. Var hann þekktur sundmaður, fannst mér, og var
hann að reyna að ná sem beztum tíma. Synti hann bringu-
sund og ég hugsaði með mér að ég skyldi reyna við hann,
en var þó ekkert að flýta mér. Hann átti svo sem 10 metra
eftir að bakkanum þegar ég fór að synda hraðar, en reyndi
þó alls ekki á mig. Ég svnti bakkról, en bara með fótunum
oe án nokkurrar fyrirhafnar fór ég fram úr honum. Um
leið og það gerðist leit ég framan í hann og brostum við
hvort til annars. Það var eins og ég vildi segja 'við hann
með brosinu: „Ég get gert allt sem ég vil án áreynslu.“ Ég
kom við bakkann um leið og hann, en var þó sjónarmun á
eftir honum, enda hafði ég verið langt á undan honum allt
sundið.
Nú sat ég í stól á bakkanum og kona um fertugt kom
gangandi að mér. Um leið og ég sá hana, vissi ég að hún
var nýja mamman mín, en hún leit nákvæmlega eins út og
mamma stráksins sem ég er með. Eg byrjaði að gráta, sárt
og mikið, og konan tók utan um mig. Eg vissi að hún bar
rnikla umhyggju fvrir mér og naut ég þess, því ég var að
hugsa að í vöku þyrfti ég að hugga mig sjálf. Mér fannst
einhvern veginn að ég væri að gráta af söknuði, en hvort
ég saknaði raunverulegrar móður minnar veit ég hrein-
lega ekki.
Ég vona, kæri draumráðningamaður, að þú getir fengið
einhvern botn í þennan draum, því hann veldur mér svo-
litlu hugarangri, sérstaklega síðasti hlutinn. Að lokum bið
ég svo kærlega að heilsa öllum VIKU-mönnum, en ég fæ
alltaf Vikuna, þótt ég sé langt frá fósturjörðunni.
Kær kveðja og þakklæti.
Jónína Bjarnadóttir
Fort Lee.-Ne\v Jersfey.
í RJLLRIALVÖRU
AÐSTOÐ HINS ALMENNA BORGARA
Kjör og aðbúnaður fanga hefur verið til umræðu
hér á landi síðastliðinn vetur, og virðist sem menn
séu að vakna til vitundar um nauðsyn endurskoð-
unar og úrhóta i þeim efnum. 1 tilefni af þvi væri
ekki úr vegi að minna á nýja aðferð við fanga-
hjálp, sem gefizt hefur vel erlendis og áður hefur
verið rætt um í þessum þáttum.
Alkunna er, hversu afbrotamönnum liættir til
að lenda á sömu glapstigum aftur, jafnskjótt og
þeir liafa afplánað fangelsisdóm og öðlazt frelsi.
Þjóðfélagið tekur ekki fyrrverandi afbrotamönn-
um opnum örmum, svo að þeim gefast oft lítil tæki-
færi lil að hefja nýtt og betra líf, þótt þeir hafi
strengt þess heit i betrunarvistinni. Raunar eru i
flestum löndum starfandi stofnanir, sem liafa það
að markmiði að reyna að greiða götu fyrrverandi
fanga og lijálpa þeim að gerast aftur nýtir þjóðfé-
lagsþegnar. Hér á landi eru til dæmis tvær slikar
stofnanir, Fangahjálpin og Vernd, sem hafa unnið
hið ágætasta starf, innan þeirra marka, sem þau
hafa sett sér.
En nú hefur mjög rutt sér til rúms erlendis und-
anfarin ár ný aðferð við fangalijálp, sem borið hef-
ur ríkulegan ávöxt. Aðferð þessi er fólgin í þvi, að
komið er á fót umfangsmiklu kerfi sjálfboðaliða og
tekur hver sjálfboðaliði að sér einn fanga. Hjálpin
byrjar ekki eftir að fanginn er sloppinn úr fang-
elsinu, heldur strax meðan hann dvelst þar. Sjálf-
boðaliðinn heimsækir þann fanga, sem honum lief-
ur verið falið að annast, skömmu eftir að liann
hefur verið lokaður á bak við lás og slá, og liefur
síðan stöðugt samband við hann, þar til liann öðl-
ast frelsi á ný. Reynt er að vanda sem allrabezt val
sjálfboðaliðans og sótzt eftir að fá til að gegna þessu
vandasama starfi menn, sem mega sín nokkurs i
þjóðfélaginu, til dæmis atvinnurekendur eða áhrifa-
menn á einliverju sviði. Slikir menn hafa aðstöðu
til að lijálpa afbrotamönnum, og þess eru mörg
dæmi, að það hefur tekizt giftusamlega.
Þessi nýja aðferð á rætur sínar að rekja til Hol-
lands og hefur borið slíkan árangur þar, að 90%
af fyrrverandi afbrotamönnum lenda ekki í kasti
við lögregluna á nýjan leik.
Ungur b'ándarískur klerkur, Richard Simmons
Þessi draumur er þess eðlis, að þér er algjörlega óþarft
að vera með áhyggjur út af honum. Hvert einasta merk-
ingaratriði boðar þér mikinn fögnuð og velgengni í fyrir-
tækjum. Því viljum við ráða hann þannig, að innan skamms
munir þú takast á hendur eitthvert verkefni og ljúka því
með miklum sóma — og án fyrirhafnar, rétt eins og í
draumnum.
Kveðjumar þökkum við kærlega og sendum þér beztu
kveðjur sjálfri.
að nafni kynntist þessari óvenjulegu fangahjálp
Hollendinga og varð svo hrifinn af henni, að hann
ákvað að koma á fót slíkri starfsemi í heimalandi
sinu, en í Bandaríkjunum er helmingur afbrota-
manna talinn óforbetranlegur.
Starfsemi Simmons er fyrir löngu orðin um-
fangsmikil, og margir líta á hana sem björtustu
vonina til að stemma stigu við stöðugt vaxandi af-
brotum í Bandaríkjunum.
G. Gr.