Vikan - 18.05.1972, Blaðsíða 9

Erik Bergström fyrir framan veggmyndir af mannslíkamanum.
straum, að sýnu leyti eins og
þegar kló á raftæki er stungið
i veggtengil.
Oftast hverfur verkurinn um
leið og stungið er. En til að fá
varanleg áhrif þarf oftast að
endurtaka aðgerðina nokkrum
sinnum.
Það er líka hægt með hjálp
prjónanna að leiða orku frá
líffæri, sem er ofhlaðið í ann-
að, sem ekki hefir næga orku
og á þann hátt að jafn orkuna
eftir ákveðnu kerfi svo að jafn-
vægi verði milli líffæra og lík-
amshluta.
Nývakinn áhugi
Undanfarið hefir mikið verið
rætt um kínversku nálastung-
urnar í Sviþjóð (og víðar).
Ástæðan fyrir því eru þættir í
sænska sjónvarpinu, sem byrj-
uðu með því að einn íréttamað-
urinn, sem tók þátt í för iðn-
aðarmálaráðherrans, Rune Jo-
hansson. til Kína í haust, sagði
frá því í sjónvarpinu að honum
hefði skjótlega batnað mjög
s'æmt, kvef við fjórar náistung-
ur hjá kínverskum stungu-
meistara.
Annar sjónvarpsþáttur fjall-
aði um heilaaðgerð, þar sem
sjúklingurinn var deyfður með
nálstungum. Hann missti ekki
meðvitund og nagaði epli, með-
an á aðgerðinni stóð. Og fyrir
nokkru ræddu þeir Bengt
Fe'dreich og Erik Bergström
um þessa ævafornu nálatækni
í sjónvarpinu.
Sjúkdómsgreining
Erik Bergström situr þögull
um stund og hlustar eftir æða-
slættinum í úlnliðum minum,
öðrum í einu. Eftir nokkrar
sekúndur flytur hann fingurna
á aðra staði.
Siðan segir hann hressilega
áljt sitt og' úrslit rannsóknar-
innar og það kemur allt heim
og saman, þótt ég hefði, fram
að þessu, lifað í þeirri trú að
enginn gæti komizt að þessari
r.iðurstöðu, með því einu að
þukla á úlnliðum mínum.
En þar sem ég hafði ekki
neinn krampa né önnur sjúk-
dómseinkenni, sem hægt hefði
verið að losa mig við, þá sagði
hann að við yrðum að láta
nægja að dreyfa líkamsorku
minni eftir ákveðnum reglum,
til að jafnvægi fengist.
— Með slagæðagreiningu get
ég fengið vitneskju um gam^a
sjúkdóma, jafnvel þá, sem hafa
þjáð sjúklinginn fyrir fimmtíu
árum. Og ég get líka varað
fólk við þeim sjúkdómum, sem
beir eiga kannski á hættu að
fá í framtíðinni, þar sem é
bennan hátt get fundið ef ein-
hveriir veikir punktar eru í
starfsemi líkamans.
í seinni tíð hafa verið tekin
í notkun raftæki til mælinga
og notuð samhliða þessari æva-
fornu, kínversku aðferð til slag-
æðarannsókna, heldur hann
áfram.
Sjálfur notar hann báðar að-
íerðirnar, til að vera viss.
Það var fyrst árið 1961, þeg-
ar prófessor Kim Bonghan frá
Suður-Kóreu, staðfesti að þær
orkustöðvar, sem Kínverjar
kalla „miðbaug líkamans“ eigi
við rök að styðjast, að hinn
vestræni heimur fór að veita
prjónaaðferðinni athygli.
Hin dulræna hula, sem fram
að þessu hafði hvílt yfir kín-
versku prjónaaðferðinni, gerði
sitt til að menn voru tortryggn-
ir, Hklega vegna þess að
„prjónalæknar" notuðu alltaf
eldgömul kínversk heiti í stað
venjulegra orða og skýringa.
— Hversvegna er líka verið
að nota orð eins og Yin og
Yang, þegar hægt er að nota
venjuleg orð, þegar hægt er að
tala um jákvæða og neikvæða
raforku? segir Erik Bergström.
Eitt af aðalverkefnum mínum
er einmitt að lyfta þessari hulu,
gera bæði orðin og sjálfa að-
ferðina skiljanlegri fyrir al-
menning.
Svo kom hann með prjónana
Nú er mér sagt að afklæða
mig í einum af klefunum, sem
þarna eru og fara í stuttan
slopp. Svo er ég lögð upp á
skoðunarbekk og Erik Berg-
ström festir eitthvað, sem lík-
ist armbindunum, sem notuð
eru við blóðþrýstingsmæling-
ar, um úlnliði mína og ökla.
Það er í sambandi við raftæki,
sem gerir svo línurit á rúðu-
pappír.
Ég fékk svo að skoða línu-
ritið, sem var í engu frábrugð-
ið línuritum, sem ég hafði áður
séð og það var greinilegt að
ekki var orkunni jafnaðarlega
dreyft um líkamann, þar voru
ýmsir útúrdúrar.
Erik Bergström bendir mér á
boglínurnar.
— Brennslan er of lág, segir
hann, — og lifrarstarfsemin
lieldur léleg. Nú dreifi ég þeirri
orku, sem hefir hlaðizt upp í
gallinu, vegna þrengsla og
beini henni að lifrinni.
Svo velur hann prjónana.
Ég hafði hugsað mér þessa
prjóna eitthvað í líkingu við
miðalda pyndingartæki, en
þetta voru prjónar úr ryðfríu
stáli með koparhaus, ekki
frekar ógnvekjandi en venju-
legar stoppunálar. Til þess að
koma jafnvægi á orku mína
þurfti átía prjóna, tvo í hvora
rist og tvo í hvorn öklalið. Er-
ig Bergström stingur prjónun-
um nokkra millimetra undir
húðina. Ég finn varla fyrir því.
— Ef þú hefðir verið veik,
þá hefði ég dreift líkamsorku
þinni á þennan hátt íyrsta dag-
inn, segir Erik, — síðan hefði
ég haldið áfram með hina
raunverulegu aðgerð, daginn
eftir.
Koparprjónar
við heyrnardeyfu
Eftir nokkrar mínútur tók
hann prjónana í burtu og
mældi orkuna aftur.
— Hér sést að boglínurnar
hafa breytzt, segir hann og
sýnir mér línuritið og það var
Framhald á bls. 37.
20. TBL. VIKAN 9