Vikan - 18.05.1972, Qupperneq 28

hvað á þá leið, að ég sé ekki
nógu sannur, segir mér það sem
því finnst — en-allt of fáir gera
það. Slíkt getur orðið að
kveikju sem virkilega verður
til þess að maður sezt niður og
gerir eitthvað, sem er aðeins
fyrir ofan það venjulega ha ha
ha.“
Að „Húsbændavökpunni“
lokinni var haldinn dansleikur
í danssal samkomuhússins
glæsilega. Okkur var fengið
eitthvert bezta borðið í salnum
og á meðan við Magnús Péturs-
son áttuðum okkur á því sem
var að ske -— dansinn var að
komast í fullan gang og Hún-
vetningar sömuleiðis — þeytt-
ist Ómar um og heilsaði vinum
og vandamönnum, en í fimm
sumur var hann strákur í sveit
hjá frændfólki sínu ekki langt
frá Blönduósi. Fljótlega kom
hann þó og settist hjá okkur og
skömmu síðar bar þar að Magn-
ús Ólafsson, formann Ung-
mennasambands Austur-Hún-
vetninga, mikinn heiðurs- og
dugnaðarbónda, og vildi hann
fá að vita hvort okkur þætti
hljómsveitin of hávær. Þar sem
fólki gefst yfirleitt ekki kostur
á að stjórna styrk hljómsveita
á dansleikjum á fslandi, lögð-
um við okkur í líma við að
gera ýmsar athugasemdir og á
endanum voru allir ánægðir.
Ómar sagðist ekki vera mikill Skemmtikrafturinn Ómar Ragnarsson.
ballmaður eftir skemmtanir,
enda þreytandi að standa á
sviði og troða upp. Hann reykir
ekki og drekkur því síður —
ekki einu sinni kaffi.
,,Ég nota kannski ekki vín og
tóhak — kaffi hef ég aldrei get-
að bolað, mér finnst það svo
vont — en maður getur nú ver-
ið óhófssamur á annað, ha ha
ha. Ég á til dœmis fimm börn..
Nei, heyrðu annars, þessi átti
nú ekki vel við!
Svo hef ég komist að því, að
það er svo mikið atriði að
hreyfa sig líkamlega, vilji mað-
ur halda kröftum, andlega og
sálarlega. Ég er því sannfærð-
ur um það, að hver maður verð-
ur að ákveða sér vissan tíma
vikulega þar sem það gengur
fyrir öllu öðru að hann hreyfi
sig. Steinaldarmennimir eru
mín fyrirmynd. Þeir reyktu
ekki og drukku ekki, en hlupu
mikið og áttu sœg af hörnum.
Við hjá Sjónvarpinu erum með
trimm-tíma tvisvar í viku og
ég lœt þá ganga fyrir öllu öðru.
Það er ekkert í veröldinni sem
fær þeim þokað í burtu. Og
jafnvel þótt ég hafi verið að Ekki ber á öðru en að gestir Húsbændavöku hafi skemmt sér konunglega.
28 VIKAN 20. TBL.