Vikan - 30.11.1972, Blaðsíða 48

Teppin sem endast endast og endast
á stigahús og stóra gólffleti
Sommer teppin eru úr nælon. Það er sterkasta teppaefnið
og hrindir tezt frá sér óhreinindum. Yfirborðið er með þéttum, lá-
réttum þráðum. Undrrlagið er áfast og tryggir mýkt,
sfslétta áferð og er vatnsþétt.
Sommer gólf- og veggklæðning er heimsþekkt. Sommer teppln
hafa staðizt ótrúiegustu gæðaprófanir, m. a. á fjölförnustu
járnbrautarstöðvum Hvrópu.
ViS önnumst mælingar, lagningu, gerum tilboð og gefum
góSa greiSsluskilmála. Leitið til þeirra, sem bjóða Sommer verS og
Sommer gæði.
UTAVER
GRENSÁSVEGI 22-24
SÍMAR: 30280 - 32262
Fréttin um lát Renfeldts am-
bassadörs var á forsíðum heims-
blaðanna og blöðin í Svíþjóð
gleymdu heldur ekki að segja
frá þeim sorglegu atburðum,
sem hefðu hent þessa fjölskyldu
á undanförnum árum.
Gabriella var óhuggandi, hún
lagðist í rúmið og gat ekki ver-
ið við jarðarförina. Klemens
var þreytulegur og augu hans
voru alvarlegri en áður.
— Eg veit ekki hvenær
þetta byrjaði. sagði hann við
mig. — Axel var tuttugu og
tveggja ára og Gabriella átján,
þegar faðir minn komst að
þessu. Við Carl-Jan skildum
þetta ekki. Við heyrðum föður
okkar tala um sifjaspell og við
flettum upp þessu orði, en vor-
um litlu nær. Síðar rann þetta
upp fyrir okkur, smátt og
smátt. Það var pabbi, sem fékk
hana til að gifta sig og nú er
mér ljóst hvernig á því stóð að
það hjónaband fór út um þúfur.
En ég hélt að þetta væri löngu
búin saga, mér datt ekki í hug
að þau bæru ennþá þessar til-
finningar hvort til annars. Þau
hafa verið mjög varkár. En
þau bjuggu alltaf í sömu álmu,
þegar hann var heima og það
gerðu þau líka, þegar þau voru
börn.
— Claes hlýtur að hafa kom-
izt að þessu, án þess að skilja
hvað um var að vera, sagði ég.
■— Það hlýtur að ha-fa verið
hræðilegt að búa við þessa ang-
ist svona mikinn ótta fyrir því
að þetta kæmist upp, að jafn-
vel barn gat orðið þeim hættu-
legt. Eg held að Axel hafi ekki
verið með sjálfum sér upp á
síðkastið. Það var eins og hann
væri í álögum og mér finnst
þetta svo raunalegt að ég
eet ekki annað en kennt í
brjósti um þau.
Ég er fegin að þú lítur
þessum augum á það. En ég
get ekki gleymt vesalings ung-
frú Dickman og mér er óskilj-
anlegt að minn eigin bróðir
skyldi geta framið annað eins
ódæði! Það er hræðilegt, svo
óskiíjanlega grimmdarlegt!
— En það er eitt, sem við
getum huggað okkur við, sagði
ég. — Nú vitum við að Claes
er fullkomlega eðlilegt barn.
f fyrsta sinn eftir þessa sorg-
legu atburði, sá ég móa fyrir
Plaðlegu brosi. — Þú með þinn
Claes, hvernig eigum við að fá
hann til að þegja? Og Ann?
Það yrði hræðilegt áfall fyrir
pabba og Gabriellu, ef þau
vissu að Axel ætlaði að myrða
Claes.
— Ég skal tala við þau. Ef
ég segi þeim að þetta verði að
vera leyndarmál okkar á milli
. . . Eg verð að reyna að finna
upn á einhverju, sem gerir
þetta dularfullt.
— Malin mín litla, sagði
hann, — hvernig gæti ég kom-
izt af án þín?
Daginn sem Arvid Sterner
sótti dóttur sína, spurði Kiem-
ens mig hvort ég vildi verða
konan hans.
— Ef við giftum okkur í sept-
emberlok, þá get ég tekið mér
frí í nokkra mánuði og við gæt-
um farið í langa sjóferð, —
kannski umhverfis jörðina.
Heldurðu ekki að það gæti orð-
ið dásamlegt?
Ég gat ekki hugsað mér neitt
betra.
— En hvað verður um Cla-
es? sagði ég.
Hann hló. — Þetta var ein-
mitt það sem ég átti von á. En
ef satt skal segja, þá hafði ég
hugsað mér að við tækjum hann
mað okkur. Ég talaði við sér-
fræðing í Stokkhólmi fyrir
nokkrum dögum og hann sagði
að löng sjóferð gæti gert hon-
um mikið gott. Hann spurði
mig nákvæmlega um sjúkdóms-
sögu hans og hann hélt að þetta
gæti allt verið af sálrænum rót-
um runnið. Hann vill fá Claes
til rannsóknar. Það er stað-
reynd að sjúkdómurinn fór
ekki að gera vart við sig, fyrr
en Carl-Jan dó. Læknirinn
sagði að það væru miklar iík-
ur fyrir því að honum gæti
batnað alveg. Svo breytti
Klemens um múlróm. -— En
hvað sem þú segir, elsku litla
Malin mín, þá er hann hrein
plága og varla hægt að segja
að hann sé í húsum hafandi.
— Eruð þið að tala um mig?
spurði Claes, sem kom í gætt-
ina í þessu.
Og svo liggur hann á
hleri, sagði Klemens og glettn-
in skein úr augum hans. —
Annars get ég sagt þér að ég
var rétt í þessu að biðja Malin
að giftast mér og hún sagði já.
Finnst þér í raun og veru að
við ættum að taka þennan litla
vandræðasegg með okkur, þeg-
ar við förum í hnattferðalagið,
Malin?
Claes stóð grafkyrr og eitt-
hvað breyttist í svip hans, eitt-
hvað sem ég mun aldrei gleyma.
Svo þaut hann til mín og
fleygði sér um hálsinn á mér.
— Ó, er það satt, má ég
koma með ykkur. Er það raun-
verulega satt?
— Með einu skilyrði, sagði
Klemens og ýfði dökkan hár-
lubbann á drengnum, — að þú
njósnir ekki um okkur, þegar
við kyssumst.
— Eg lofa því, sagði Claes
hátíðlega. — Ég lofa því við
drengskap minn.
Og þar með var harmleikn-
um á Rensjöholm lokið.
48 VIKAN 48. TBL.