Vikan - 11.01.1973, Blaðsíða 21

setti hann frá sér glasið og fór úr
jakkanum.
Síban gengu þau inn i svefn-
herbergið og lafði Kitty sveipaði
um sig skrautlegum slopp. — Þér
eruð prýðilegur. Ágætur. Nei,
farið ekki strax i fötin, ég ný þess
að virða yður fyrir mér. Ég hefi
engan áhuga á fötunum yðar. Þér
hafiö sama smekk á fötum og
herra Kosygin.
— Þakka yður fyrir. En þurfið
þér ekki að flýta yður að
miðdegisverðarborðinu?
— Ekki alveg strax. Hvar
borðið þér?
— Með starfsfólkinu.
— Harvardkandidatinn sjálfur?
Þaö er fyrir neöan allar hellur.
Ég skil ekki að þér skuluð láta
bjóða yður það.
— Það skiptir mig ekki nokkru
máli.
— Hversvegna vinnið þér hjá
Michael?
— Það getur verið gott að afla
sér reynslu og þekkingar.
Hún horfði á hann. — Til að
kynnast leyndardómum lifsins
ofan frá?
— Já, þvi ekki það? Hann yppti
öxlum. — Ég er farinn að kynnast
leyndardómunum neðan frá.
— Komib og setjist hérna hjá
mér, þér þurfið ekki að standa
þarna eins og saltstólpi.
— Afsakið, ég þarf að skreppa
aftur inn i baðherbergið.
Hún hló.— Þér þurfið ekki að
biöja afsökunar á þvi, þá leyndar-
dóma þekkjum við öll frá grunni.
Hann flýtti sér inn i bað-
herbergið og lokaði vandlega á
eftir sér. Hann hafði séð horn af
bláum pésa, eins og þeim sem
Brandywine var svo umhugað
um, undir eintaki af Vogue. Hann
settist i rólegheitum á sófann,
sem þar var og fletti pésanum og
hann þurfti ekki að fletta honum
lengi, þegar hann sá að þetta var
einmitt það sem hann þurfti til að
afla sér upplýsinga.
Framhald á næstu síðu.
2. TBL. VIKAN 21