Vikan - 14.03.1974, Blaðsíða 18

Raunasaga
úr dreifbglinu
Husmóðir úr dreifbýlinu sendi okkur krossgátulausn. í fyrra og
lét vísu fylgja með. Við birtum vísuna í vísnaþættinum. Þá barst
okkur bréf frá henni, þar sem í ljós kom, að vísan var eftir Ká-
inn. Hún kvaðst hins vegar kannski geta sett saman þanka húsmóð-
ur úr dreifbýlinu. Nú hefur hún sent okkur pistil - í bundnu máli,
t\*/1
Það var einn af þorradögunum,
þegar gekk hér allt á tréfót\im,
inn í húsið litríkt barst mér blað
og boðið var að skrifa ögn í það.
Gein ég við og greip tun pennann minn.
gamli loksins rættist drainnurinn.
Málaskjóðu minni að leysa frá
mikil var mér orðin þörfin á.
Skoðun mína skyldi ég þegar tjá
skemmtilega og eyrum margra ná.
Rauðsokkum ég leggja vildi lið
létta, fegra og bæta mannlífið.
Þama var nú þankinn staddur minn,
er þungbrýnn kom inn sjálfur húsbóndinn.
Ekki sagð'ann .aukatekið orð.
1 eldhúsinu settist hann við bohð.
Kraklcaskríllinn skeiðaði svo inn,
skrækti: "Mamma, hvar er maturinn?
Eitthvað er hér óviðfelldin lykt."
Illa hafði ég staðið mína plikt.
Upp úr potti ýsan hafði synt,
undir honum alltof mikið kynt,
kartöflumar kraumaðar í mauk.
Kafþykk bræla úr öllu saman ravik.
Lagfært hafði ég löggjöfina um skatt,
langað til þess áður, það er satt.
Konur vil ég keyri jarðýtur.
Karlar geta verið húsmæður.
Offjölgun er vandi við að fást,
varla er hún af einni saman ást.
Pillu vil ég pilta láta fá,
en prófa hana áður hrossum á.
Rann nú af mér mesti móðurinn.
Mikillega þyngdist róðurinn.
Eldhúsið mitt, ó, sú viðurstyggð.
Ekki eru húsverkin mín æðsta dyggð.
Hér á sögu rek ég rembihnút.
Rækilega þarf að lofta út.
Kannski þegar kemur dagur nýr
kátleg hlið á þessu að mér snýr.

18 VIKAN 11. TBL.