Vikan - 15.08.1974, Síða 18

DOTTIR MIN
VARÐ SONUR MINN
„Or6in „þaö er stúlka!” eða
„þaö er drengur!” eru yfirleitt
fyrstu fregnirnar, sem móöirin
fær af nýfæddu barni sinu. Annaö
varöandi þetta nýja llf er óvist.
Verður barniö heilbrigt, gáfaö,
hamingjusamt, fallget? Um þaö
veit enginn á þessu stigi — þaö
eina, sem er öruggt, er kyn
barnsins.
„Þaö er stúlka”, sagöi ljósmóö-
irin viö mig einn kaldan nóvem-
bermorgun áriö 1950, þegar ég
haföi fætt fyrsta barn mitt. Þegar
ég fékk Tracy I fangiö sá ég sjálf
aö hún var vel sköpuö og eölileg
litil stúlka.
En þennan nóvembermorgun
vissi ég ekki aö I þessum litla
stúlkulikama var persónuleiki og
sálarlif drengs. Þaö tók 23 erfiö ár
fyrir drenginn I Tracy aö „kom-
ast út”. Þaö er ekki sársauka-
laust aö rifja þetta upp, en ég ætla
aö gera þaö hér I þvi falli aö þaö
gæti hjálpaö einhverjum öörum,
sem eiga viö svipuö vandamál aö
striöa.
Jim og ég höföum veriö gift I
eitt ár þegar Tracy fæddist og
okkur fannst hamingja okkar
fullkomnuö. En Tracy varö fljót-
lega erfitt barn, óróleg, uppstökk,
andvlg hvers konar gælum og
rauk upp organdi, ef hún fékk
ekki þaö sem hún vildi. Þegar
Daisy fæddist, tveimur árum slö-
ar, sáum viö hvaö tvö börn geta
verið óllk. Daisy var létt og kát en
fór fljótlega aö standa stuggur af
eldri systur sinni. Stundum
meiddi Tracy systur slna óvart I
leik, en oftar tók hún sig til og
lúskraöi á henni.
Þótt Tracy væri erfiö I skapi
var hún vel gefin og gekk vel I
skóla. Hún var stórbeinótt,
tþróttalega vaxin og haföi gaman
af aö erfiöa.
Meöan systurnar voru á ung-
lingsárum endaöi svo aö segja
hver máltlð meö ósköpum. Ýmist
var þaö Tracy, sem sló I boröiö og
hrópaöi: „hvers vegna eruö þiö
svona mikiö á móti mér?”, eöa
Daisy fékk grátkast yfir ein-
hverju, sem systir hennar haföi
gert. Og Jim, sem var góöur faöir
og trúöi á strangt uppeldi, átti þaö
til aö æpa á dætur slnar og rjúka
út, sár og skömmustulegur yfir aö
hafa misst vald á sjálfum sér. Oft
æsti ég mig svo upp, aö ég varö aö
styöja mig viö eldhúsboröiö, meö-
Við trúðum varla
okkar eigin eyrum,
þegar Tracy tjáði
okkur að hún ætlaði
að láta breyta sér i
karlmann, þvi i
rauninni væri hún
karlmaður, en
fangi i líkama kon-
u .
an ég var aö ná valdi yfir sjálfri
mér aftur.
Viö reyndum flestar venjulegar
leiöir til aö ráöa fram úr erfiö-
leikum okkar, töluöum viö barna-
lækni, skólahjúkrunarkonuna, fé-
lagsráögjafa og loks sálfræöing.
Allir voru sammála um aö þaö
hlyti aö vera eitthvaö bogiö viö
okkur hjónin. En þeir höföu á
röngu aö standa, þvl þaö var
Tracy, sem ekki var eölileg.
Slöustu mánuöir hennar I
menntaskóla voru erfiöustu mán-
uöir, sem ég man eftir. Tracy var
gripin skapillsku og þunglyndi og
þaö var ómögulegt aö bltöka
hana, hvaö sem ég reyndi. En um
viku fyrir skólaslit varö hún
skyndilega mjög róleg og bllö —
og eitt kvöldiö, þegar ég bauö
henni góöa nótt hvislaöi hún I
eyra mér: „Hjálpaöu mér — ég
vil ekki deyja. Mamma, hjálpaöu
mér, þvl sumt I mér vill lifa á-
fram”.
Ég þoröi ekki aö sofna þessa
nótt, en gætti aö henni á korters
fresti. Morguninn eftir haföi ég
samband viö sálfræöing og hann
sagöi aö svona ástand gæti leitt til
sjálfsmorös. Hann tók Tracy inn
á geöspitala sama kvöld.
Þegar Tracy haföi veriö þrjár
vikur á spltalanum var taliö aö
hættan væri liðin hjá og hún fékk
aö koma heim meö þvl skilyröi aö
hún væri undir eftirliti geölæknis.
Hún ákvaö aö hætta viö aö fara I
háskóla, flutti aö heiman og fékk
sér vinnu I öörum borgarhluta.
Þetta var fyrir fimm árum,
þegar Tracy var 18 ára. Næsta
hálft annaö ár sáum viö Jim lltiö
af henni, en þau skipti, sem hún
kom, lá viö aö viö fengjum áfall.
Hún var stööugt aö breytast! Hún
var oröin grófari I andliti, klæddi
sig og greiddi sér eins og karl-
maöur og var karlmannleg I
framkomu.
Um 18 mánuöum eftir aö hún
haföi flutt aö heiman kom hún
einn dag og sagöist þurfa aö ræöa
mikilvægt mál viö okkur. Viö
settumst niöur, og þá kom
sprengjan:
„Ég ætla aö láta gera á mér aö-
gerö, sem breytir mér i karl-
mann”, sagöi hún. „Ég hugsa
eins og karlmaöur og mér finnst
ég vera karlmaöur. Nú vil ég lita
út eins og karlmaður”.
Viö trúöum varla okkar eigin
'eyrum. Þaö tók okkur margar
vikur, já marga mánuöi aö átta
okkur á þessu. Tracy haföi aflaö
sér Itarlegra upplýsinga um kyn-
skipti, áöur en hún tók þessa
ákvöröun, og hún útskýröi fyrir
okkur aö I tilfelli sem hennar
heföi einstaklingur ytra útlit og
Hkamsstarfsemi annars kynsins
en sálarlif hins. Þetta ætti ekkert
skylt viö tvlkynja einstaklinga,
sem væru I útliti sambland karls
og konu. Þetta ætti ekki heldur
Sönn frásögn
bandariskrar móð-
ur, sem ekki vill
láta nafns sins get-
ið.
neitt skylt viö þá, sem heföu kyn-
feröislega nautn af þvl aö ganga I
fötum hins kynsins og heldur ekki
viö kynvillinga. Tilfelli sem henn-
ar yröu aö fara fyrir sérstakt
læknaráö og einstaklingurinn aö
gangast undir mjög umfangs-
mikla llkamlega og sálfræöilega
rannsókn hjá sérstakri stofnun,
sem haföi meö þetta aö gera I
fylki okkar I Bandarlkjunum.
Viö hlustuöum steini lostin á
dóttur okkar, llkamlega eðlilega
stúlku, sem nú vildi láta breyta
sér I karlmann. Hún sagöi okkur,
aö hún væri þegar búin aö gang-
ast undir þessa miklu rannsókn
og heföi fengiö samþykki fyrir
kynskiptunum. Siöastliöiö ár
heföi hún fengið reglulega karl-
hormónasprautur og heföi látizt
vera karlmaöur, en læknaráðiö
geröi þaö aö skilyröi að fólk liföi
sem hitt kyniö i aö minnsta kosti
eitt ár, áöur en þaö gengi undir
aögerö til aö sjá hvernig þvi félli
hiö nýja líf.
Tracy haföi ekki þoraö aö segja
okkur frá þessu fyrr af hræöslu
viö aö viö myndum reyna aö
stööva hana. En nú þurfti hún á
hjálp okkar aö halda. Hún þurfti
aö fá samþykki aö minnsta kosti
eins náins ættingja fyrir aögerö-
inni, til aö tryggja aö einhver ná-
inn vissi hvaö væri aö gerast.
Tracy útskýröi rólega fyrir
okkur aö hún þyrfti aö gangast
undir þrjár aögeröir: eina til aö
fá brjóstin fjarlægð, aöra til aö
fjarlægja leg og eggjastokka og
þá þriöju til aö græöa á hana lim.
Mér lá viö yfirliöi. Hvernig gat
ung og myndarleg stúlka hugsaö
sér aö láta fara svona meö llkama
sinn?
„En mamma”, hélt Tracy á-
fram stillilega. „Ég er ekki kona.
Þaö er ástæöan fyrir þessu öllu.
Ég er karlmaöur innra meö mér
og þaö er hræöilegt fyrir karl-
mann aö hafa brjóst. Þau gera
ekki annaö en minna mig stööugt
á, aö náttúrunni uröu á mikil mis-
tök, þegar ég varö til. Ég verö aö
losna viö konuna I sjálfri mér —
og uppskuröur er eina leiöin”.
Hvaö áttum viö aö gera? Viö
gátum enn stöövaö þetta meö þvl
aö gera uppsteit á spltalanum! —
en þá myndi Tracy aöeins flýja
land og fara til Mexlkó eöa
Evrópu til aö fá þessa aögerö, og
ekki myndi okkur þá llöa betur.
Ef viö aftur á móti reyndum aö
lita á Tracy sem son okkar gætum
viö kannski bjargaö þvl litla, sem
eftir var af fjölskyldullfi okkar
fjögurra. En spurningin um,
hvernig viö gætum sagt vinum
okkar frá þessu, var áleitin. Nei,
ég mátti ekki hugsa þannig, þvi
þrátt fyrir allt var Tracy barniö
okkar og ást foreldra á barni sigr-
18 VIKAN 33. TBL.