Vikan - 15.08.1974, Blaðsíða 19

ar reiBi og vonbrigöi. Ég leit á
manninn minn og sá aö hann
hugsaöi á sama hátt. Þaö var ekki
um annaö aö ræöa en taka honutn
vel.
Stofnunin, sem rannsakar til-
felli sem Tracy og tekur ákvarö-
anir um aögeröir, þurfti aö fá
nánari upplýsingar um okkur, til
aö geta betur skiliö ástand Tracy.
Viö fórum i viötal eftir viötal og
gerö voru á okkur alls kyns próf
og rannsóknir. Viö fræddumst um
ástand Tracy og fengum aö vita
aö orsakir fyrir þvi væru enn ó-
ljósar, en sérfræöingar væru þó
sammála um aö þetta fólk þyrfti
á hjálp aö halda. Okkur var sagt
aö ein tilgátan væri sú aö óregla
kæmist á hormónana á fósturstigi
og gætu orsakir veriö ýmsar,
m.a. lyfjataka móöur.
Þegar Tracy haföi fengiö sam-
þykki okkar var ákvöröunin um
framhald meöferöarinnar tekin.
Hún hélt áfram aö fá hormóna-
sprautur hálfsmánaöarlega og
þær mun hún fá þaö sem eftir er
æfinnar. Hormónarnir gera rödd
hennar dýpri, orsaka skeggvöxt
og dreifa likamsfitunni þannig, aö
vöxtur hennar veröur karlmann-
legri. Hún er farin aö vinna sem
karlmaöur á skrifstofu skipafé-
lags og hefur gerzt félagi i nokkr-
um karlaklúbbum.
Ég hef hingaö tii sagt „hún”, en
nú ætla ég aö breyta yfir I
„hann”, eins og ég geröi á þessu
stigi málsins.
Daisy var fyrsta manneskjan,
sem viö sögöum frá þessu og hve
skynsamlega hún tók fréttunum
gaf okkur kjark. Hún lokaöi aug-
unum og sagöi aöeins: „Mamma,
mikiö hlýtur hann aö hafa
þjáöst”.
Viö fórum varlega i aö segja
nánum vinum okkar frá þessu og
sögöum einfaldlega aö Tracy
væri undir læknishendi vegna
flókinna kynferöisvandamála. Og
flestir, sem þekktu Tracy, sögöu
eitthvaö á þá leiö, aö þeir væru
fegnir aö heyra aö henni liöi nú
oröiö betur. Erfiöast var aö segja
öldnum fööur Jim þetta, en hann
tók þvi vel, þótt hann skilji ekki
alveg um hvaö máliö snýst.
Tracy hefur nú gengizt undir
tvær fyrstu aögeröirnar. Brjóstin
voru fjarlægö og örin sjást varla
lengur. Ég gleymi aldrei gleöi
Tracy þegar hann stóö i fyrsta
skipti fyrir framan spegil eftir
aögeröina. Næsta aögerö var aö
fjarlægja leg og eggjastokka, og
hún olli Tracy meiri áhyggjum,
þvi nú var hann alls staöar tekinn
sem karlmaöur, en átti aö leggj-
ast inn á sjúkrahús sem kven-
maöur. Tracy gat ekki hugsaö sér
aö láta gera þetta á sjúkrahúsinu
I bæ okkar heldur lét framkvæma
aögeröina á einkasjúkrahúsi I
annarri borg.
Sföasti og erfiöasti áfanginn er
enn eftir, en þaö er aö fjarlægja
leggöngin, en búa til eins konar
eftirlikingu af kynlim úr þeim
vefjum, sem fyrir hendi eru.
Þetta er dýr og sársaukafull aö-
gerö og árangurinn ekki alltaf
viöunandi, hvorki hvaö varöar út-
lit eöa starfsemi. Samfarir geta
ekki fariö fram án einhvers konar
hjálpartækja og getnaöur getur
ekki átt sér staö.
Þegar ég horfði á eftir dóttur minni þenn-
an örlagarlka dag vissi ég að ég yrði að
sætta mig við þá tilhugsun að bráðum
yrði hún sonur minn.
Sjúkrasamlög greiöa ekki
kostnaö viö aögeröir sem þessar
og skrifstofubákniö er fjarri þvi
aö gera gang mála auöveldari.
Ég vona, aö eftir þvi sem skiln-
ingur á þessu vandamáli eykst,
muni skrifstofubákniö reyna aö
greiöa leiö þessa fólks. Þaö fer
um mig hrollur þegar ég hugsa til
allra erfiöleikanna, sem viö átt-
um I viö aö fá skráningu al-
mannatrygginga Tracy, ökuskir-
teinis og fæöingarvottorös breytt.
Nú spyrjiö þiö ef til vill, hvort
þetta hafi veriö erfiöleikanna
vert? I huga minum er enginn efi.
Sú breyting, sem oröiö hefur á
Tracy, gengur kraftaverki næst.
Eftir aö hafa I áraraöir átt I erfiö-
leikum meö geöræn vandamál
Tracy erum viö nú stolt af aö eiga
myndarlegan, dimmraddaöan
son, sem er eins ánægöur meö lif-
iöog sáttur viö sjálfan sig og ung-
ur maöur getur framast veriö.
Hann er kominn I góöa vinnu sem
afgreiöslumaöur I herrafata-
verzlun. En hann langar aö auka
menntun sina og er kominn I
kvöldskóla I von um aö geta e.t.v.
siöar numiö læknisfræöi. Sam-
band hans viö læknana og sál-
fræöingana, sem hafa haft meö
hann aö gera er svo gott, aö hann
á enga ósk heitari en aö mega slö-
ar vinna meö þeim.
Eitt af mestu áhyggjuefnum
minum var, hvernig stúlkur
myndu taka Tracy og hvort sam-
band hans viö þær yröi eölilegt.
Læknarnir höföu sagt mér, aö
margir, sem gengiö hafi undir aö-
geröir eins og Tracy, hafi gifzt og
lifaö hamingjusömu fjölskyldulifi
meö kjörbörnum eöa stjúpbörn-
um. Og hvaö Tracy viövikur, þá
er hann mjög vinsæll meöal
stúlkna. Þegar hann kynnist
stúlku, sem honum geöjast aö,
skýrir hann henni frá kynferöis-
legum takmörkum sinum og
venjulega bregzt hún vel viö, feg-
in aö losna viö „þessa venjulegu
glímu” og vináttan veröur ein-
læg.
Læknarnir, sem Tracy hefur
veriö I sambandi viö, telja aö ef
barnalæknar og almennir heim-
ilislæknar veröi fræddir meira
um þetta vandamál ætti aö veröa
auöveldara aö greina fyrr ein-
kenni þeirra tilfinningalegu
vandamála, sem börnin eiga viö
aö striöa. Séu þau greind nógu
snemma, megi hjálpa þeim þann-
ig aö þau þurfi ekki aö ganga i
gegnum eins mikla erfiöleika og
Tracy þurfti aö gera.
Dr. Money hjá John Hopkins
háskólanum I Baltimore, sem
setti upp fyrstu bandarisku kyn-
skiptastofnunina, hefur sagt, aö
meö þvl aö taka börn, sem svo er
ástatt um, til meöferöar nógu
snemma, megi jafnvel bjarga
mannslifum, þvi sjálfsmorö ung-
linga megi oft rekja til kynferöis-
legra truflana. Ungt fólk hræöist
undarlegar Imyndanir sinar og
dagdrauma og sjái oft ekki aöra
undankomuleiö en dauöann.
Þetta er ein af ástæöunum fyrir
aö ég ákvaö aö segja sögu Tracy
og ég vona aö fleiri en áöur geri
sér nú ljóst hve átakanlegt þaö
hlýtur aö vera, þegar sál annars
kynsins er fangi i likama hins.tfr
33. TBL. VIKAN 19