Vikan - 05.09.1974, Síða 29

Grayson-fjölskylduna, fínt og
fágaö heimilið, stóran og fallegan
garðinn, vel uppalin börnin og
Alice frænku með sina óhaggan-
legu hárgreiðslu og fráhrindandi
bros. Þegar Ben bað hennar,
hafði hún aðeins hugsað um hann,
en ekki fjölskyldu hans. En Ben
þekkti fjölskyldu hennar. Þau
höfðu kynnzt þegar hann var að
vinna þarna i bænum og leigði
herbergi i sömu götu. Hann hafði
verið daglegur gestur hjá þeim i
heilt ár og vissi hvernig tengda-
fólk hann fengi. Ben var svo sann-
arlega heppinn!
Hún leit yfir herbergið, sléttaði
rúmteppið og fór yfir i svefnher-
bergi foreldra sinna. Faðir henn-
ar stóð fyrir framan spegilinn og
var að hnýta hálsbindið.
— Pabbi...
— Halló, min kæra. Mér þykir
þú vera snemma á fótum. Hvers
vegna svafstu ekki svolitið leng-
ur? Lestin kemur ekki fyrr en
klukkan ellefu, eða er það ekki?
— Nei, en...
— Ekkert en, sagði faðir henn-
ar og leit i kringum sigeftir jakk-
anum. — Það er eiígin ástæða til
kviða svona löngu fyrirfram. Eld-,
skirnin er ekki fyrr en á morgun.
Ekki i dag. Hann hikaði, fékk
eftirþanka og sagði:
— Er ekki allt i lagi. Ertu
ekki... ekki... hamingjusöm og
allt það?
— Jú, pabbi. Auðvitað. En það
er bara... Pabbi?
36. TBL. VIKAN 29