Vikan - 24.10.1974, Page 12

STULKA SEM HEITIR
cTVIAGGI
Helén sat inni i stássstofunni
sinni og beiB eftir stúlkunni. Hún
gat ekki haft hendurnar kyrrar og
kveikti sér i sigarettu, sem hana
langaöi samt alls ekki I, stóB upp
og reikaBi a& speglinum yfir arin-
hillunni og virti sjálfa sig fyrir
sér. Hún sá háa, granna, ljós-
hærBa konu, sem engum gat kom-
iB til hugar aB væri orBin 48 ára
gömul.^En ósjálfráBir kippir viB
anna& múnnvíkiB bentu til þess aB
hún var taugaspennt og þaB gerBi
henni gramt i geBi.
Þetta erhlægilegt.sagBi hún viB
sjálfa sig. ÞaB á ekki aB hrekja
mig burt frá þes'su heimili.
Dyrabjallan hringdi og hún
flýtti sér aB gripa dagblaB og
fletta þvi, til þess aB undirstrika
aB þetta átti ekki aB vera form-
legt heimboB. Svo kallaBi hún
hárri röddu. — „Kom inn ........
hurBin er opin”.
1 fyrstu virtist stúlkan ennþá
venjulegri en Helen hafBi minnt.
Sviplaus litil vera meB þykkt hár
og skarplega höku. Hún notaöi llt-
iB af fegrunarlyfjum. — En hvaB
þaB var gaman, aB þú gast komiB,
Maggi. GjörBu svo vel aB fá þér
sæti, meBan ég bý til te. Hvort
viltu heldur indverskt éöa kin-
verskt?
— Ég veit þaB eiginlega ekki.
Bara þaB, sem yBur finnst betra.
Get ég kannski hjálpaö yBur eitt-
þvaB? sagBi stúlkan hlýlega. Hún
haffii stór og (alleg augu, augn-
hárin voru löng og þétt og mynd-
uBu fallega umgjörB um þau.
Svipúr hénnar var svo mildur og
blIBur, aB Helan fannst eins og
hún væri aB missa vopnin úr
hendi sér.
— Nei takk, sagBi hún, þetta er
allt tilbúiB. Ég kem eftir stutta
stund.
MeBan hún beiB i eldhúsinu eftir
þvi aB suBan kæmi upp á tevatn-
inu, spurBi hún sjálfa sig I þús-
undasta sinn, hvaB þaB væri sem
sonur sinn sæi viB þessa stúlku.
Kit, sem var svo fallegur, hár og
ljóshærBur, gat fengiB hvaBa
stúlku sem var. Undanfarin ár
hafBi hann kynnt heilan aBdá-
endahóp af stúlkum fyrir foreldr-
um sinum, flestar þeirra voru
fjörlegar og fallegar og yfir sig
ástfangnar af honum. Helen var
vön aB segja viB vinkonur slnar,
aB þaB skipti engu máli fyrir sig,
hvers konar stúlku Kit veldi sér
fyrir konu, aBalatriBiB væri aB
þau elskuBu hvort annaB. En
eigínlega hefBi hún átt aB bæta
viB: — Hún verBur aB vera falleg,
hafa góBa framkomu viB mig, og
hún verBur aB kunna rétta sam-
kvæmissiBi.
Og einhvers staBar langt inni i
huga sér var hún búin aB búa til
Imynd þeirrar stúlku, sem henni
fannst bezt hæfa Kit.
Kitt var vanur aB umgangast
vinkonur sinar meB einhvers kon-
ar aölaBandi hlutleysi, svo aö
hingaö til haföi hún ekki haft
ástæöu til aö vera áhyggjúfull.
Ekki fyrr en núna. Hann gjör-
breyttist frá þeirri stundu, sem
hann fyrst hitti Maggi Brown.
Hann var oröin þögull og alvar-
legur og fór aldrei út á kvöldin,
nema þegar hann ætlaöi aö hitta
hana.
Hann sat tímunum saman inni i
herberginu sina og þóttist vera aö
.lesa undir próf, en I hvert sinn
sem Helen kom inn til hans, lá
hann i rúminu slnu og starBi upp i
loftiB. Og löngum stundum talaöi
hann i lágum hljóöum viö hana I
simann, þótt hún byggi ein I íbúö I
sömu blokk, aBeins neöar i göt-
unni.
ABeins einu sinni haföi hann
boBiB henni heim. Helen og maöur
hennar ætluöu aö halda kokteil-
boB og báBu Kit aö bjóöa ein-
hverri vinkonu sinni I veizluna.
Maggi virtist njóta sln vel og átti
auövelt meö aö halda uppi sam-
ræöum. Alex, faBir Kit, sem var
venjulega þögull og afskiptalaus,
.talaBi lengi viö hana.
— Mér lfkar mjög vel viB þessa
stúlku, sagöi hann, þegar gestirn-
ar voru farnir. Hún er eölileg og
hefur skemmtilega kimnigáfu.
Ég óska þess innilega, aö Kit
bjóBi henni oftar hingaö heim.
Daginn eftir, þegar Alex var
farinn til vinnu, og Helen og Kit
voru oröin ein, reyndi hún aB
komast aö þvi, hvaöa tilfinningar
hann bæri til Maggiar.
— Hún er stórkostleg, mamma,
og framkoma hennar og viömót
er alveg einstakt. Ég verö t.d.
aldrei var viö, aö hún hafi sjálfs-
meBaumkun, já, þú veist náttúr-
lega, aö hún var gift, (Guö minn
góBur, hugsaöi Helen, hvaö kem-
ur næst?) en hjónabandiö stóB
ekki nema 2 mánuöi. Maöurinn
hennar var flugmaöur, en dó,
þegar flugvélin hans hrapaöi til
jarBar.
En þrátt fyrir þaö hefur hún
mikinn áhuga á flugi og öllu, Sem
þvi viö kemur ....
— Þetta er hræöilegt, ég
meina, aö hún skyldi missa
manninn sinn.
— En hvar eru foreldrar henn-
ar?
— Hún hefur aldrei haft neitt af
þeim aö segja. Þau skildu, þegar
hún var lltiö barn, og hún var alin
upp hjá frænku sinni I Skotlandi.
Hún sá ekki fööur sinn nema i
örfá skipti. Hann dó i Ameriku.
Hann starfaöi þar sem blaöamaö-
ur. Mamma hennar var söng-
kona, en gifti sig aftur og býr nú I
Astralíu.
— Mér skildist, aö Maggi ynni
á sjúkrahúsi. Hváö starfar hún
þar eiginlega?
— Hún er sjúkraþjálfari. Allir
segja, aB hún sé mjög dugleg.
Hún les heilmikiö um sálarfræöi,
heimspeki og allt mögulegt ann-
aB. Hún elskar börn, veiztu, aö
hún eyöir mestu af frltima slnum
til aB hjálpa spastiskum börnum?
— Þetta er mjög athyglisvert.
— Já. Hún gerir allt mögulegt
fyrir börnin. Hún útbýr leiki fyrir
þau og brúöuleikhús og ýmislegt
annaB. Og elskulegast af öllu
finnst henni, þegar hún getur
komiB þeim til aö hlæja. Og samt
er hún svo Ittil og viröist vera svo
viökvæm sjálf, aö mann langar til
aB vernda hana.
Helen fannst eins og dómsdag-
ur væri I nánd. Hún hellti kaffi
aftur I bollann hans og fór svo aö
þvo upp. Hann stóB upp, lagöi
handlegginn um heröarnar á
henni, hallaöi höföinu aö henni
eins og hann ætlaöi aö segja eitt-
hvaB, en hætti allt I einu viö þaB
og fór aö þurrka upp leirtauíö.
Þau þögöu bæöi langa stund. Allt I
einu andvarpaöi Hann djúpt, setti
allt leirtauiB, sem hann var nýbú-
inn aö þurrka upp, beint ofan I
uppþvottavatniö aftur, kyssti
hana á kinnina og. gekk út.
• — Já, en þú hefur ekki boröaö
neitt, kallaöi hún.
• — Ég er ekki svangur, kallaöi
hann á móti.
Svo heyröi hún skellinn I úti-
dyrahurBinni, hann var farinn.
Hún var ekki I neinum vafa leng-
1 ur. Kit var ástfanginn.
Helen bar tebakkann inn I stof-
una, hellti i bollana, og umræö-
urnar snerust um allt milli himins
og jaröar, en báöar foröuöust þær
aö nefna Kit á nafn. Allt i einu
varB löng og vandræ&aleg þögn.
Maggi horföi I kring um sig i
stofunni, og skyndilega staö-
næmdust augu hennár viö mynd
af Kit, þegar hann var 2ja ára
gamall.
— Nú fæ ég taékifæriö, hugsaöi
Helen, og aftur fann hún ósjálf-
ráöu kippina viö munnvikiö.
— Þaö var végna Kit, sem ég
baB þig um aö koma.
— Voruö þér aö hugsa um
ItalIuferBina? Hann sagöi, aB þér,
væruB ekki sérlega hrifnar af
henni, en þaB er ástæöulaust fyrir
yöur aB hafa áhyggjur af henni.
Ég get hvort eö er ekki fariö.
Eiginlega ætlaöi ég aö vera meö I
ferBinni 2 fyrstu vikurnar, en nú
verB ég aB fresta sumarfríinu
minu þangaö til i haust. Kit veit
þetta ekki ennþá, en ég var búin
aB hugsa mér aB segja honum þaö
I kvöld. Þaö er dálitiö erfitt fyrir
hann aö hætta viö feröina, vegna
þess aö þaö er búiB aö ákveöa
fyrir löngu, aö hópurinn feröist
allur i hans bil. Þess vegna getur
hann ekki hætt viö állt saman á
siBustu stundu.
— Ég hefi ekkert heyrt um
þetta feröalag, en ég viöurkenni,
aB þaB gleBur mig, aö þú skulir
ekki geta fariö meö. Ég held
nefnilega, aö þaö væri skynsam-
legt af ykkur aö hittast ekki of oft.
Helen saup hveljur, en henni
tókst samt aö segja þaö, sem hún
var búin aö æfa mörgum sinnum.
Ég veit, aö Kit er mjög hrifinn af
þér, en ég verö samt aö biöja þig
um aö hafa ekki of mikil áhrif á
hann.
Stúlkan kipptist til eins og hún
heföi veriö slegin utanundir. En
Helen hélt áfram meö ræöuna,
sem hún var búin aö semja fyrir
löngu. — Hann er svo ungur og
áhrifagjarn, og ennþá er heilt ár,
þangaö til hann lýkur háskóla-
prófi.
Svipur stúlkunnar breyttist. —
Yöur skjátlast, sagöi hún rólega.
Kit er ákveöinn piltur og veit,
hvaB hann vill. Og þér þurfiö ekki
aBhafa áhyggjur af aldursmunin-
um á okkur, hann er aöeins hálfu
ári yngri en ég, svo þaö er
ástæBulaust aö saka mig um
barnsrán. Viö erum góöir vinir og
höfum gaman af aö tala saman.
ViB getum rætt saman um áhuga-
mál okkar og skipzt á skoöunum
klukkutimum saman. Ég er hrifin
af Kit, en samband okkar er ekki
eins náiö og þér haldiö. Þess
vegna er ég hissa á, hve áhyggju-
fullar þér eruö.
Hún stóö snögvgt upp, lagaöi
pilsiB sitt ofurlitiö og sagöi:
— Nú verB ég aö fara, ég lofaöi
aö gæta barna fyrir vinafólk mitt.
Og ég biB yöur ..... hafiö engar
áhyggjur af mér og Kit. Viö erum
eingöngu „góöir vinir”.
Helen létti svo mikiö viö þessi
orB, aö þaB lá viB, aö hún skamm-
aBist sin fyrir þaö. Hún heyröi
sjálfa sig segja eins og i fjarska
„komdu fljótlega aftur”, en
tómahljóBiö I oröum hennar var
ekki sannfærandi.
Viö hádegisveröarboröiö næsta
dag sagöi Kit foreldrum slnum
frá fyrirhuguöu sumarferöalagi.
Hann ætlaöi aö keyra suöur til
ítalíu meö 2 vinum sinum úr há-
skólanum, pilti og stúlku, sem
12 VIKAN 43. TBL.