Vikan - 24.10.1974, Page 13

lásu heimspeki. Foreldrar pilts-
ins áttu einbýlishús nálægt
Rapallo, og ungmennin ætluðu að
búa þar I 3 vikur. Siöan ætluöu
þau til Flórens að skoða söfn.
t>aö var ekki að heyra, aö hann
heföi sérlega mikinn áhuga á
þessu ferðalagi, og þegar Helen
sagði honum, að Maggl hefði
komiö daginn áður, svaraöi hann
engu. Hann leit ekki framan i
hana, en andrúmsloftið varð
næstum þvi fjandsamlegt.
Daginn eftir, þegar Helen fór út
að gera innkaup, kom hún auga á
Kit og Maggi. Þau stóðu á bila-
stæöinu og töluðu saman. Það var
greinilegt, aö stúlkan vildi sem
minnst tala viö Kit og reyndi aö
komast burt sem fyrst, en Kit
reyndi aö halda i hana og virtist
eiga margt eftir ósagt. Hún sá
ekki betur en Kit bókstaflega sár-
bændi stúlkuna um eitthvað.
Það var auðvitaö óhjákvæmi-
legt að þau hittust af vilviljun,
þar sem þau bjuggu i sömu götu.
Stúlkan haföi sennilega veriö að
ganga yfir stæðið, til aö ná i
strætisvagninn og Kit komið auga
á hana.
— Hvernig get ég aðskilið þau,
hugsaði Helen. Henni datt i hug
að flytja burtu úr hverfinu, en
fannst hugmyndin ekki nógu góð.
Henni leiö vel i þessu hverfi,
þarna höfðu þau búiö árum sam-
an og voru orðin fastgróin. íbúðin
þeirra var yndisleg og heimilis-
leg, nei, hún gat ekki hugsað sér
aö flytja burt.
Allt I einu kom Kit þjótandi á
móti henni, stúlkan var farin með
strætisvagninum. Helen ætlgði aö
stanza til að tala viö hann, en
hann þaut framhjá henni og taut-
aði eitthvað fyrir munni sér, sem
hún skildi ekki.
Astin gerði Kit önugan og
óþolinmóðan I garö annarra, að
einni manneskju undanskilinni —
Maggi.
Dagana áður en hann fór til
ltallu var hann ýmist ör og kátur,
eða hann lokaöi sig inni i sjálfum
sér.
— Auðvitað er það ákaflega
gott, að hann skuli fara i þetta
ferðalag, sagði Helen viö sjálfa
sig. Kannski áttar hann sig á
þessum z mánuðum I nýju um-
hverfi. En vafalaust skifar hann
Maggi hvert saknaöarbréfiö á
fætur ööru, og kannski mun
aöskilnaðurinn hafa þyeröfug
áhrif. En þaö mátti ekki ske, bara
aö hún gæti gert eitthvað. Jú, hún
gæti kynnt stúlkuna fyrir ein-
hverjum öörum. Einhverjum,
sem heföi sömu áhugamál og hún.
T.d. eitthvaö I sambandi við flug.
Já, hvernig væri með modelflug.
Hún mundi allt I einu eftir1
feimna, ógifta málafærslumann-
inum, Lance Persson, sem vann
stundum fyrir fyrirtækiö hjá
Alex. Hann var mikill áhugamaö-
ur um modelflug. Hún ætlaöiað fá
Alex til aö bjóöa honym heim til
að taka glas meö þeim, svo ætlaði
hún sjálf að bjóöa nokkrum gift-
um vinum þeirra llka — og
Maggl.
Fimm dögum eftir aö Kit fór til
ttalfu var haldiö boö I húsi For-
eldra hans. Maggi haföi lagt sig
sérstaklega fram um aö llta sem
bezt út. hún var i gulum silkikjól
og haföi tekiö hárið upp i fallegan
hnút I knattanum. Helen kynnti
hana fyrir Lance, þau heilsuðust
kurteislega, en án þess að sýna
hvort öðru sérstakan áhuga.
Helen gat ekki séð að þau töluðu
saman, fyrr en þau kvöddust, og
skiptust þá á ósköp venjulegum
kurteisisorðum.
Þess vegna varð hún undrandi,
þegar hún sá þau nokkrum dög-
um seinna, þar sem þau gengu
yfir bilastæöið og leiddust. Þau
skröfuðu saman og virtust vera
mjög ánægð hvort með annað.
Vikurnár liðu, og Helen sá
Maggl ekki nema eitt skipti enn, á'
ur en Kit kom heim. Það var á
gráköldu sunnudagsslödegi, þeg-
ar Helen gekk út úr hverfisbaka-
rlinu, að hún kom auga á Maggi
með lítinn dreng, son eins ná-
granna þeirra. Drengurinn gekk
uppi á steingirðingu, og Maggi
leiddi hann. Allt i einu sleit hann
sig af stúlkunni, rak upp óp og tók
til aö hlaupa eftir veggnum.
Dirfs'ka drengsins haföi slæmar
afleiðingar, þvi skyndilega missti
hann fótanna og datt á höfuðið
niður á gangstéttina. Hann for aö
hágráta, en Maggf hljóp til hans
dauöskelkuð, og tók hann I fangið.
Helen stóð eins og negld niður
og fylgdist meö atburöinum.
Barniö var útataö I blóöi og
óhreinindum, en án þess aö hugsa
um þaö, tók stúlkan hann i fangið
og vaggaöi honum fram og aftur
eins og ungabarni. Smátt og
smátt hætti drengurinn aö gráta,
og sfðast var hann farinn aö smá-
hlæja.
Helen flýtti sér heim á leiö. Hún
var þreytt og ergileg og skamm-
aöist sln. Aldrei heföi hún getað
fengiö sig til aö faöma aö sér
blóöugt og óhreint, óviökomandi
barn.
Kithaföi aðeins einu sinni skrif-
aö þeim bréf. Það var mjög óper-
sónulegt fréttabréf um, hvaö
hann hafði séð og skoðað i
Papallo, siöan fylgdu i kjölfariö
nokkur litrfk en stuttorð kort frá
Flórens.
Hann kom heim um likt leyti og
þau fengu siöasta kortiö frá hon-
um. Sama dag u6 kortiö kom,
fengu þau einnig brúökaupsboös-
kort.
Þaö var frá Maggl, sem skrif-
aöi þeim, aö hún og Lance aetluöu
að gifta sig á næstunni, og þau
óskuöu, aö þau yröu viöstödd, öll
þrjú.
Helen varö himinlifandi æösta
ósk hennar haföi ræzt. Þetta var
ótrúlegt, stórkostlegt. Hún baö
litla þakkarbæn og fór svo aö
hugsa um, I hverju hún ætti aö
vera viö brúðkaupiö.
Kit var oröinn kolbrúnn, en
hann haföi grennzt mikiö. Einnig
haföi hann látið klippa háriö á sér
svo einkennilega, aö.eyrun á hon-
um virtust bæöi stor og útstand-
andi.
Þegar hann var búinn aö taka
upp úr töskunum, gekk Helen inn
til hans og sýndi honum bréfið.
— Já þaö. Finnst þér þaö ekki
indælt?
— Vissir þú um þetta?
— Já, hún skrifaöi mér og sagöi
43. TBL. VIKAN 13