Vikan - 29.12.1975, Blaðsíða 31

skalt berjast við mig! Verðu hendur
þinar, eða ég sver það við nafn móður
minnar, sem þú hefur móðgað, að
ég mun reka þig í gegn!”
Francis varð eirrauður í framan af
reiði. Grá augu hans loguðu af heift.
Á þessu augnabliki gat Marianne
lesið í þeim nakta, tryllta morð-
fýsn. Hann greip til sverðsins, sem
lá á borðinu, og réðist á hana, en
í augum hans var djöfullegur glampi.
, Jæja, hafðu það eins og þú vilt,”
muldraði hann.
Marianne rykkti af sér pilsinu
með snöggri hreyfingu, en það hafði
verið hreyfingum hennar ttl trafala,
og þarna stóð hún í stígvélum og
stuttbuxum. Hún var þegar á varð-
bergi. Bros lék um varir Francis, er
hann sá þessa löngu, mjóu fætur
og mjaðmir. Silkibuxurnar féllu þétt
að þessari líffærafræðilegu fullkomn-
un.
„Guð minn góður, þvílíkt sköpu-
lag! Og ég, sem hélt, að þetta
hjónaband hefði ekkert meira upp á
bjóða! Fyrir andartaki síðan var ég
meira að segja staðráðinn í því að
drepa þig. Svei mér þá, ef ég geri
mig ekki bara ánægðan með að af-
vopna þig eða kannski særa þig lítil-
lega, svona rétt til þess að gera þig
hæfilega auðmjúka, þannig að ég
geti komið fram hjúskaparlegum
rétti mxnum. Foli þarf að fá að
kenna á svipunni, annars lætur hann
ekki að stjórn, en þó má ekki
brjóta niður vilja hans. Ég vil, að
hestar minir séu með eld i æðum!”
Um leið og hann sagði þetta, réðist
hann til atlögu. Honum hljóp kapp
I kinn, og trylltur glampi var i augum
hans. Marianne sá nú í fyrsta sinn
grimmdina leika um þær varir, er
húin hafði einungis vænst blíðuat-
lota af. Francis lýsti því í einstök-
um atriðum, hvers hún mætti vænta,
þegar hann hefði hana algjörlega
á valdi sinu. Síðustu leifar sjálfs-
stjórnar hans fiöruðu út, er hann
mætti fyrirlitningu þessarar sautján
ára gömlu stúlku. Ekkert var eftir
nema logandi hatur, og hvað sem
það kostaði, var hann staðráðinn
i þvi að láta hana lúta vilja sínum.
Marianne var svo upptekin af sinni
eigin eymd og andstyggð, að hún
hlustaði, án þess að skilja almenni-
lega, hvað hann var að fara. Sú dá-
samlega mynd, sem hún hafði gert
sér af Francis, var smám saman að
hrynja til grunna, og eftir var ekki
annað en hálfdrukkinn maður, sem
hreytti út úr sér blótsyrðum. ! stað
viðbjóðs tók nú við óbilgirnin og
löngunin til þess að drepa.
En smátt og smátt þagnaði þessi
andstyggilega rödd, og undrunar-
svipur kom í stað reiðinnar í þöndu
andliti Francis, undrun sem varð
brátt kvíðablandin. Þessi granna,
dökkleita stúlka með ögrandi, sæ-
græn augu barðist af fimi og
nákvæmni hins þaulreynda hólm-
göngumanns. Hann reyndi að sæta
lagi, en allt kom fyrir ekki. Odd-
hvasst, skínandi sverðsblaðið virtist
vera alls staðar í senn, og sveigjan-
legur úlnliður Mariannes margfaldaði
hreyfingar þess hundrað, nei þúsund
sinnum. Stúlkan barðist eins og
tígrisdýr, fór I kringum andstæðing
sinn og skipti stöðugt um stellingar.
Það glumdi stanslaust I sverðunum,
og þau mættust af æ meiri þunga,
og Marianne neyddi Francis Cran-
mere I þá stöðu, að hún gæti náð
til hans og drepið hann.
En hinn ungi Cranmere lávarður
var eins og allir úr vinahópi prins-
ins fimur I íþróttum og góður
skylmingarmaður. Samt var hann
kominn í vörn gegn þessari lipru,
grænklæddu stúlku, sem réðist til
atlögu við hann að því er virdst
úr öllum áttum I senn. Henni
tókst að bera af sér alla tilburði
hans, er hann reyndi að koma á
hana lagi. Fallegt andlit hennar
var svipbrigðalaust, en Francis sá,
hvernig augu hennar skutu gneist-
um, og hann var ekki I nokkrum
vafa um, að hún naut þessa augna-
bliks innilega. Sú óþægilega tilfinn-
ing greip hann, að hún væri einungis
að leika sér að honum. Jafnframt
herptist kok hans saman, og skyndi-
leg girnd gagntók hann. Hún hafði
aldrei verið svona yndisleg . og eggj-
andi. f hita baráttunnar hafði
roði færst í mjúkar kinnar hennar
og varir. Fíngerð undirföt hennar
voru gegnblaut af svita og þau
límdust við lokkandi líkama hennar.
Þau voru flegin um hálsmálið og það
CHINON
TAKIÐ KVIKMYNDIR UM JÓLIN
Kvikmyndavélar
sýningavélar
kvikmyndaljós
ALLT TIL
LJÓSMYNDUNAR
Austurstraeti 6 Sími 22955
Allir hafa þörf fyrir að
vera eigingjarnir ein-
hvern tíma. Láttu bara
eftir þér svolitla eigin-
girni, þú verður hress-
ari á eftir. Þú virðist
eiga erfitt með að gera
þér grein fyrir tilfinn-
ingum þínum I ann-
arra garð.
Það þurfa ekki allar
athafnir að stjórnast
af skynsemi, láttu til-
finningarnar ráða ferð-
inni öðru hvoru.
Gættu þín að festast
ekki I gömlum kredd-
um, jólahald þarf ekki
að vera alltaf með
sama sniði.
Jólahaldið hefur geng-
ið nærri þér. Ef und-
irbúningurinn þarf að
taka svona langan tíma
fyrir hver jól, gæti það
leitt til þess, að þreyt-
an komi I veg fyrir alla
ánægju af jólunum
sjálfum.
Miklar breytingar virð-
ast I aðsigi. Tilfinn-
ingalíf þitt er óvenju
fjölskrúðugt. Sýndu
þeim, sem yngri eru,
þolinmæði, jólin eru
hátíð þeirra yngstu.
Þessi jól verða þér sér-
staklega minnisstæð.
Gerðu ekki of miklar
kröfur. Það er hægt að
halda jól, án þess að
hver einasti hlutur
heimilisins sé I föstum
skorðum. Þú virðist
alltaf ætla að fram-
kvæma það ómögu-
lega, mundu, að hug-
arfarið er þýðingar-
mest.
Þörf fyrir viðurkenn-
ingu annarra angrar
þig. Þú virðist ekki
gera þér grein fyrir, að
þú gætir hafa hlotið
aðdáun annarra, án
þess að nokkur hefði
orð á því. Reyndu að
hvíla þig yfir jólin.
52. TBL. VIKAN 31