Vikan - 07.02.1980, Blaðsíða 12

Viðtal Vikunnar
litlum vilja frá hinum flokkunum. Nú,
en þetta er kannski ekki vonlaust enn.
Ég hef ekki trú á að minnihlutastjórn
ráði við þann vanda sem nú stendur
fyrir dyrum. Óvinsselar aðgerðir eru
illframkvæmanlegar nema á bak við þær
standi nokkuð sterk meirihlutastjórn.
Og fái ég boltann á ný mun ég reyna
aftur við vinstri stjórn. Ég óttast að
Alþýðubandalag og Alþýðuflokkur lendi
aftur í kapphlaupi um hylli verkalýðs-
hreyfingarinnar, einkum ef þeir eru utan
stjórnar, eins og gerðist 1978 og það er
hættuleg þróun. Nýjasta samþykkt
Verkamannasambandsins veldur mér
miklum vonbrigðum þó ég sé mikill
stuðningsmaður launajafnaðar. En
hann fæst ekki með því að nota
verðbólguna, þvert á móti, hún stuðlar
aðenn meiri mismun.
Hér ætti að vera
grundvöllur fyrir
tvo meginflokka
ogeinn minni
fyrir þá allra rót-
tækustu.
Qripifi I uniðar.
Launajöfnuður
fœst ekki með því
að nota verðbólg-
una, hún eykur
þvert á móti á
hann.
þeim. Allir vita að ekki verður dregið úr
verðbólgu nema með einhverjum
samdrætti á vinnumarkaði og minnkun
rauntekna. Svo er það bara spurningin
hverjir þola þennan samdrátt jafnvel þó
hægt verði farið í sakirnar eins og við
framsóknarmenn leggjum til.
— Nú eigum við leikmenn bágt með
að skilja af hverju allir flokkar leggjast
ekki á eitt um að ráða fram úr þessum
knýjandi vanda og salti önnur
ágreiningsmál á meðan. Er það alveg
vonlaust?
— Já, því miður virðist það ósköp
vonlítið að fá alla flokka til að standa
saman um aðgerðir. Eftir síðustu
kosningar, sem ég sá i raun og veru ekki
mikla ástæðu til að efna til, fannst mér
úrslitin benda tvímælalaust til óska
almennings um nýja vinstri stjórn. Því
lagði ég á það alla áherslu við tilraunir
mínar til stjórnarmyndunar. Það olli
mér miklum vonbrigðum að mæta svo
Sparnaður og lýðræði
— Væri ekki vænlegra til árangurs í
svo smáu þjóðfélagi að flokkarnir væru
færri og meiri áhersla lögð á samstöðu?
— Jú, ég er í rauninni hlynntur
tveggja flokka kerfi: Hægri og vinstri
flokki. Þannig kæmi viss breidd I
flokkana sem er ákaflega heppileg og
það næðist betri samstaða um
nauðsynjamál. Þetta er heldur ekki svo
langsótt hugmynd, t.d. var f>að sami
maðurinn, Jónas Jónsson, sem átti rikan
þátt í stofnun Framsóknar- og Alþýðu-
flokks. Hann ritaði mikið um þetta fyrir
og um 1916 og kallaði Framsókn
vinstrimannaflokk (bændur og millistétt)
og Alþýðuflokkinn verkamannaflokk.
Annars taldi hann þá hliðstæða flokka,
enda unnu þeir saman framan af. Og
skoði maður stefnuskrár þessara flokka er
enginn sá mismunur á að ekki væri hægt
að samræma þær. Hins vegar yrði erfitt
að rúma þá róttækustu í Alþýðubanda-
laginu innan slíks flokks. Þó gætir
kommúnistaelementsins innan Alþýðu-
bandalagsins stöðugt minna, svo að hér
ætti eiginlega að vera góður starfsgrund-
völlur fyrir tvo meginflokka og svo
einn minni fyrir þá allra róttækustu.
— Nú eru gefin hér út 6 dagblöð, þar
af 5 á ríkisstyrk og söluskattslaus, sem
sýnir að ekki er rekstrargrundvöllur fyrir
svo mörg blöð. Ástæðan er talin að allir
eigi rétt á að koma pólitískum skoðun-
XZ Vikan 6. tbl.