Vikan - 29.01.1981, Page 14

Höfundur: James Hadley Chase Þýöandi: Magnea Matthíasdóttir
vinna fyrir hann í tvö ár. Hann hefur
enn ekki misstigið sig. Áður en ég fór að
vinna fyrir hann var ég alltaf að lenda i
fangelsi, og almáttugur minn, ég hata
fangelsi. Ja.... herra Klaus er snjall
náungi.... virkilega snjall.”
„Það geta allir misstigið sig,” sagði ég.
„Kaliforníubanki gæti verið fyrstu mis-
tökin hans.”
„Ekki ef þú ert til að segja okkur
hvernig við förum að, herra Lucas.
Foringinn útskýrði það allt. Ef eitthvað
gengur úrskeiðis þá verðið þið ungfrú
Glenda ekki til lengur. Þaðer þitt mál að
sjá um þetta.” Hann hló. „Og ég er viss
um að þú vilt ekki láta Benny stúta öðru
hvoru ykkar."
„Ég get sagt Klaus hvernig hann
kemst inn í bankann,” sagði ég, „en það
gæti mistekist samt, Joe. Þú gætir fengið
tuttugu ár.”
Joe leit á mig og var hættur að brosa.
„Hættu nú þessari þvælu. Ég fer i
fangelsi i tuttugu ár og þið ungfrú
Glenda lendið í sex feta djúpri holu.”
Hann hallaði sér fram og setti kassettu-
tækið af stað. Nú fylltist bíllinn af
óþýðum jassi og þannig lauk samræðun-
um.
Við komum að húsinu. Harry var til
staðar til að opna hliðið. Benny beið og
fylgdi mér inn í stofu.
„Sjúss, skepna?” spurði hann.
„Foringinn er upptekinn.”
„Nei, ég vil ekkert.” Ég settist.
Ég beið í tíu mínútur eða svo áður en
Klaus birtist. Hann gekk að skrifborð-
inu og settist þar.
„Til hamingju, herra Lucas. Þú værir
ekki hingað kominn nema þú hefðir
ákveðið að vinna með okkur. Það eru
góðar fréttir. Ég sé að þú ert jafngreind-
ur og ég hélt.”
„Ég vona að þú sért jafnsniðugur og
svarti strákurinn þinn heldur að þú
sért,” sagði ég. „Þú hefur svolítinn
vanda við að glíma. Vitleysan var að
senda Glendu hingað sem fréttaritara.
Það er komið upp. Eftir að hún talaði
við Manson um öryggiskerfi bankans er
Thomson viðbúinn þvi að á hann verði
ráðist. Rauða ljósið logar. Thomson er
hættulegur... ” Ég hélt áfram og sagði
honum frá grunsemdum Thomsons um
Glendu, hvernig hann hagaði sambandi
við FBI, hvernig hann komst að þvi að
hún var ekki á sakaskrá og frá þeirri
hugmynd hans að Manson eða mér eða
þá okkur báðum kynni að verða rænt til
að fá upplýsingar um öryggiskerfi
bankans.
Klaus sat kyrr og horfði á mig, litlar
hendur hans hvíldu á skrifborðinu og
grá augun voru sem ísmolar þegar þau
horfðu á mig.
„Hafðu ekki áhyggjur af lögreglu
stjóranum,” sagði hann. „Ég sá það fyrir
að við myndum eiga i erfiðleikum með
hann og ég skal sjá um hann. Það sem
þú átt að gera, herra Lucas. er að segja
mér hvernig hægt er að komast í fjár-
hirslur bankans.”
„Setjum sem svo að þú komist inn i
fjárgeymslurnar," sagði ég. „Við
Manson myndum báðir liggja undir
grun. Þar sem Manson hefur flekklaus-
an feril slyppi liann. en Thomson veit að
ég átti í sambandi við Glendu og grunaði
mig fyrstan allra. Þannig að áöur en cg
slæ til vil ég vita hvað ég fæ út úr þessu.”
Þunnar varir hans brostu.
„Ég bjóst við því að þú segðir eitthvað
þessu likt. herra Lucas. Þú verður aö
sjálfsögðu efstur á skrá yfir grunaðu. Þú
þarft að fara frá Sharnville þegar eftir
innbrotið. Ég er búinn að segja þér aðég
er rikur maður. Ég hef engan áhuga á
þeim peningum sem menn mínir hirða í
bankanum. Það eina sem ntig langar að
igera er að lækka rostann i Brannigan.
Það eru að minnsta kosti þrjár milljónir
dollara i fjárhirslunum. Ég er búinn að
Sá hlær
best...
segja mönnum mínum að þú eigir að fá
milljón af þvi, þannig að þið Glenda
getið farið eitthvað og notið afraksturs-
ins. Ég myndi stinga upp á Suður-Amer
íku. Þar yrðuð þið bæði örugg. Þið
gætuð lifað allgóðu lifi á milljón dollur
um.”
Ég trúði honum jafnvel og ég trúði á
jólasveininn.
„Með þessum skilyrðum." sagði ég.
„skal ég segja þér frá öryggiskerfi bank-
ans.”
Aftur horfðu ismolarnir á mig.
„Þaðer þaðsem ég vil vita."
„Hefurðu komið i bankann?"
Hann hristi höfuðið.
„Veiki bletturinn á öllum bönkum er
að hópur manna ryðjist þar inn og taki
fanga," sagði ég. „Það getur ekki komið
fyrir í þessum banka. Tölva sér um allar
hreyfingar á innstæðum. Viðskiptavinur
kemur inn í salinn, skrifar undir ávísun
með sérstökum penna fyrir tölvuna.
lætur ávisunina í rifu og fær út peninga.
Ef hann er að leggja inn fyllir hann út
sérstakt eyðublað, lætur peningana í rifu
og fær út kvittun. Starfslið bankans sést
ekki nema í innanhússsjónvarpi. Glæpa-
hópur getur engan veginn komist að þvi.
Fólkið er á annarri hæð, þar sem reiðu-
féð er, og það er engin leið fyrir óvið-
komandi að komast að þvi. Viðurkennd-
ir viðskiptavinir fá lítið rafeindatæki
sem gerir þeim kleift að komast upp á
aðra hæð. Ef tækið týnist eða því er
stolið gerir sjónvarpsskermurinn varð-
manni viðvart um að þetta sé ekki við-
skiptavinurinn og þá er ekki hægt að
nota lyftuna.”
Klaus lyfti hendinni.
„Ég hef engan áhuga á að taka gisla,
herra Lucas. Ég vil að menn minir
komist i fjárhirslurnar og geti tæmt þær.
Segðu mér nú hvernig slikt væri mögu
legt.”
„Bankanum er lokað klukkan fjögur á
föstudögum. Starfsliðið fer heim í kring-
um hálfsex. Bankinn er opnaður á
mánudagsmorgnum klukkan niu,” sagði
ég. „Það er ekki nema einn vörður á
vakt vegna allra rafeindatækjanna.
Hann skiptist á við þrjá aðra verði.
Hann fer i eftirlitsferðir fyrir utan bank-
ann. Hann er með upphitað skýli hjá
inngangi bankans en gengur umhverfis
hann á klukkutíma fresti. Inngangurinn
í bankann eru styrktar stáldyr sem Ijós-
myndavélar fylgjast með. Þaðer enginn
vandi að komast inn í anddyrið. Ég á
Tjáningarfrelsi
er ein meginforsenda þess
aó frelsi geti viðhaldist
í samfélagi

skynsanit fólk
\elurtnuist
tiyggingaíélag
svMvi\\itim,(,i\(,tii (,*r
SÍMI81411
14 Vikan S.tbl.