Vikan - 29.01.1981, Qupperneq 17

Framhaldssaga
Sá hlœr
best...
undan með þýfið, læturðu þá myrða mig
eins og þú lést myrða Marsh?"
Klaus horfði rannsakandi á mig en
svobrosti hann uppgerðarbrosi,
„Mikið ertu tortrygginn, herra Lucas.
Hverju stingurðu þá upp á?"
„Ég get komið mönnum þínum inn og
með svolitlum heilabrotum ætti ég að
geta sagt þeim hvernig þeir komast aftur
út." sagði ég. „en fyrst verðurðu að af-
henda mér skuldabréf upp á tvö
hundruð og fimmtíu þúsund dollara.
Milljón dollarar er notaleg upphæð. en
ég er sannfærður um að ég fæ hana
ekki eftir að verknaðurinn hefur verið
framinn og þvi erég reiðubúinn aðsætta
mig við fjórðung hennar. Ef þú ert ekki
tilbúinn að gera þetta læt ég reyna á það.
Ég þarf að svara til saka fyrir morð sem
ég framdi ekkiogþú færðenga hefnd. en
þú verður kominn með Brannigan og
lögregluna á hælana. Eftir sex daga kem
ég til þín með áætlunina tilbúna:
hvernig komast á inn i fjárhirslurnar og
burt aftur með þýfið. Þá er komið að
þér. Annaðhvort verða skuldabréfin til-
búin handa mér eða ég tek ekki þátt i
einu eða neinu."
„Og hvernig á ég að vera viss um að
þú hverfir ekki með upphæðina. herra
Lucas?”
„Ég geri það naumast meðan þú ert
með Glendu sem gísl." Ég reis á fætur.
„Hugleiddu þetta. Klukkan níu næsta
fimmtudagskvöld bið ég eftir að Joe
sæki mig til þín. Þá verð ég búinn að
ganga frá minum hluta samkomulags-
ins. Þú verður búinn aðsjá um þitt."
Mér fannst ég hafa meiri stjórn á
martröðinni þegar ég gekk út úr her-
berginu og fram i anddyrið.
Benny hallaði sér upp að vegg og
stangaði úr tönnunum. Hann rétti úr sér
þegar hann sá mig. Ég gekk framhjá
honum. opnaði útidyrnar og gekk út i
hlýja nóttina.
Joe sat I bílnum og lék á munnhörp-
una. Égsettist inn.
„Éörunt nú. Joe." sagði ég. „og ekki
spara hestöflin."
Hann flissaði og setti bilinn í gang.
Þegar ég gekk inn i skrifstofuna mína á
mánudagsmorgni leit einkaritari minn,
Mary Oldham. upp frá skrifborði sinu.
„Góðan daginn, herra Lucas."
„Sæl. Mary! Hvernig er pósturinn?"
„Það er mikið af honum. Hann er á
skrifborðinu þínu." Stutt þögn, svo sagði
hún: „Þetta er hræðilegt með Thomson
lögreglustjóra, finnst þér þaðekki?”
Ég stansaði eins og ég hefði rekist á
múrvegg.
„Thomson?" Ég sneri mér við og
horfði á hana. „Hvaðkom fyrir?”
„Það var i útvarpinu. herra Lucas.
Heyrðirðu þaðekki?"
„Hvað kom fyrir?" Ég heyrði að rödd
min var hvell.
VID DJÓDUM
YDUR
LÍKAMSRÆKT
Örvum — endurnýjunarmátt líkamans.
Æfingar og slökun til viðnáms hrörnunar,
viðhalds þrótti, mýkt og andlegu jafnvægi.
Yógostöðin
HEILSUDÓT,
Hátúni 6 a,
simi 27710.

✓
„Það var seint í gærkvöldi: ökumaður
sem stakk af frá slysstað. Veslings
maðurinn var á leiðinni i bílinn sinn
þegar bíllinn ók á hann af ásettu ráði.
Það eru þrjú vitni sem segja að billinn
hafi farið upp á gangstéttina. Thomson
lögreglustjóri gat engan veginn komist
undan honum."
Það næddi um mig köldu.
„Er hann — er hann dáinn?"
„Hann er þungt haldinn. Hannerá
spítala. Það er sagt að ástandið sé alvar-
legt.”
Ég heyrði þurrlega rödd Klaus segja:
Haföu ekki áhyggjur af lögreglustjóran-
um. Eg sá fyrir að hann myndi valda
okkur erfiðleikum og ég skal sjá um
hann.
Hann var sem sagt búinn að því. Ég
stóð þarna og fann hvernig blóðið hvarf
úr andliti mínu, en tók mig svo á. taut-
aði að mér þætti þetta leitt og fór inn á
skrifstofuna mina. Ég settist við skrif-
borðið mitt. Ég hafði ekki einu sinni
tíma til að hugsa, áður en Bill Dixon
kom inn.
„Ég er á leiðinni til Érisco. Larry."
sagði hann og setti skjalabunka á borðið
mitt. „Meiri vinna handa þér. Lowson
vill fá okkur til að sjá um skrifstofutæk-
in fyrir sig. Það liggur á því eins og vana-
lega. Hér eru allar nánari upplýsingar."
Hann leit á mig. „Fengum við iánið frá
Brannigan?”
„Ég komst ekki til að hitta hann,”
sagði ég, „en hann gerir það. Hafðu
engar áhyggjur af því."
Hann brosti breitt.
„Þaðer þinn hausverkur." Hann leit á
úrið sitt. „Ég verð að þjóta. Leiðinlegt
með Thomson. Mér geðjaðist vel að
honum. Hann var lögga af lífi og sál.”
Ég kólnaði upp.
„Ertu búinn að frétta meira? Ég
heyrði ekki annað en að á hann hefði
veriðekið."
„Ég heyrði það í útvarpinu á leiðinni
hingað." sagði Bill. „Hann dó fvrir hálf
tíma. Það sem fer alveg með mig eru fífl-
in þrjú sem sáu bílinn aka á hann og
enginn þeirra náði bílnúmerinu eða einu
sinni lýsingu á bílnum. FramK ,nœslab,aði
5. tbl. Vlkan X7