Vikan - 20.05.1982, Blaðsíða 41

Ný framhaldssaga
sína yfir bréfin sem lágu á boröinu
milli okkar.
„Þú hefðir getaö hjálpað honum meö
því aö sýna honum bréfin frá Ross,”
sagöi ég lágri röddu.
„Þú trúir þessu sem sé enn?” sagöi
hann vantrúaöur.
,,Já,” sagöi ég ákveöin. „Ég ætla aö
fara til Frakklands, William!
Geturðu sagt mér hvar víngaröamir
ykkareru?”
„Kristy litla, bara aö ég gæti sann-
færtþig.. . ”
„Þú þarft ekki annaö en gefa mér
heimilisfangið,” sagði ég nær gráti.
„Viljir þú ekki gefa mér þaö reyni ég
aö fá það annars staöar.” Eg heyrði
sjálf hvernig röddin hækkaði og
þagnaði því hálfskömmustuleg.
.Fyrirgefðu mér,” muldraöi ég. „En
ég er ekki meðsjálfri mér lengur.”
„Þú þarft ekki aö afsaka þig fyrir
mér,” sagöi hann. „Ég skil fullkom-
lega hvernig þér líöur og mig langar til
þess að hjálpa þér, Kristy, og þaö
meira en nokkuö annaö í þessum
heimi.”
Ég horfði undrandi á hann og fann
hvernig glaðnaöi yfir mér.
„Þáert þú nú ekki fullkomlega viss
í þinni sök. Ég á viö hvaö þessi bréf
eigaaðtákna.”
„Ég vil hjálpa þér,” svaraði hann
lágt. „Nægir þaö ekki?” Hann leit
vonleysislega fram hjá mér og ég
óskaöi þess innst inni aö ég gæti deilt
meö honum ofurlitlu af sannfæringu
minni. „Ross hefur þá aldrei fariö meö
þig á víngarðana?” spuröi hann aö
lokum.
„Hann ætlaöi aö gera þaö nú í
haust,”svaraðiég.
Hann horföi hugsandi á mig. „Hann
hefur líklega sagt þér frá því hvemig
stendur á því aö viö eigum þessa
víngarða?”
„Auövitaö,” svaraöi ég án þess aö
skilja hvaö hann var aö fara. „Móöir
ykkar er frönsk og hún erföi þá eftir
fööursinn.”
„Það var Ross einn sem sá um vín-
ræktina,” sagöi William.
„F^nn fór þangaö alltaf nokkrum
sinnm.i mánuöi. Nú verö ég aö gera
þaö í hans stað.” Hann þagöi í nokkrar
Fjögurra
daga
martröð
sekúndur. „Ég var eiginlega að hugsa
um aö fara þangaö fljótlega,” bætti
hann svo viö. „Þú getur komiö meö
mérefþú vilt.”
Þad mai 11 UKKliNA
nokkum ákafa í rödd-
inni, hvatningu, eins og hann óttaöist
mest aö ég myndi neita. En hvers
vegna? Var hann hræddur viö aö láta
mig fara þangaö eina? Var hann
hræddur um aö ég myndi uppgötva
eitthvað þar? Vildi hann koma meö
mér til þess aö vemda mig eöa fylgjast
meö því hvaö ég gerði?
„Þú getur hugsað máliö,” sagöi
hann. Viö höföum ekki tekið eftir því aö
gestunum var farið aö fækka og nú leit
hann snöggt á klukkuna. Því miður
verö ég að fara núna ef ég á aö hafa
tíma til þess aö ná í mömmu.” Hann
leit hálfráðvilltur á mig. „Mér líkar
ekki sem best aö skilja viö þig hér.
Getur þú ekki komiö heim með mér?
Susan heföi gaman af aö hitta þig. ”
Susan — hún var systú- þeirra Ross
og Williams. Sannkallaöur villiköttur,
haföi Ross ailtaf sagt.
„Ég ek þér aftur á hóteliö,” bætti
William viö þegar hann sá aö ég var
ekkiákveðin.
Mig langaði ekki til þess aö koma á
Waynewater án Ross. Þaö var heimili
hans og viö hlið hans haföi ég viljað
ganga þar inn fyrir dyr í fyrsta sinn.
Ég gat þó ekki hugsaö upp nokkra
ástæöu til þess að segja nei.
Viö ókum veginn meöfram ánni,
þegar viö snerum af tur til Stratf ord, og
ósjáifrátt leit ég til árinnar. Eg vissi
ekki aö William haföi tekið eftir því
fyrr en hann sagöi lágum rómi:
„Ross var líka hræddur viö vatniö.”
Ég staröi á hann furöu lostin.
„Varhann þaö? Þaðvissiégekki.”
I 'ramlialíl i næsia hlaöi.
■■ INNRÉTTINGA
1 ÞJÓNUSTAN
■■ SKÚLATÚN 6-124 REYKJAVÍK SÍMAR 2 98 40 & 2 98 55

Franskir úrvals arnar
frá kr. 7.000-40.000.
Uppsetning innifalin.
Komið og skoðið í
sýningarsal okkar eða
hringið eftir myndalista
20. tbl. Vikan 41