Vikan - 29.07.1982, Blaðsíða 2

Margt smátt
Speki dagsins
Það eru bara óþægilegir stólar
sem verða fornminjar. Þessum
þægilegu var slitið út.
Hrú<)arkjóll me<) sló<)a
írá liáru. Hverfisgötu,
á .i.HOt) krónitr. Kjólfót-
in. skyrtan og slanfan
frá Herrahásinu,
llankastrati. á .'i.S: J.J
krón ur.
Mannleg mistök gerast á bestu
bæjum og okkur á Vikunni urðu á.
ein slik. í blaðaukanum um brúð-
kaup brengluðust myndir og viðeig-
andi textar einhvers staðar i okkar
ágæta kerfi og birtast þvi hér aftur
myndirnar með réttum textum.
Hómullarkjóll á 2.500 krónur <>g
húfa á 295 krónur. heort tveggja frá
Kistunni. Skólavörúustig. Jakka-
föt. skyrta og bindi á 2..112 krónur
frá Herradeild P og Ó. Austur-
stradi.
Blóm frá Blómaversluninni
Mimósu. Hótel Sögu.
Willy Breinholst
LEIGJANDINN i KÚLUNNI
OF MIKIL LÆTI
Heimilislíf
I MÉR
i'.g hef verið með svo mikil
l.eii upp ;í síðkasiið að mamma
ei larin að lialda að ég se ivíbur-
ar. Hún segir að ein barn geii
eklsi verið svona órólcgi. í bveri
sinn sem mamma ter að lala um
ivíbura verður pabbi áhvggju-
lullur. Það gei ég alveg heyri.
I'lann segir að ivíburar séu clvri
spaug. Mamma segii að það
l'ii'ðisi t'inir ivíbúrar fvrii hverjar
áuaiíu og fimm óléiiur.
()g lum segir að það læðisi þrí-
luirar tyrir hvcrjar 722ó óléttur
og fjórburar fyrir hverjar 614.125
oléiiur. Réu áður sagði hún að
hun lietði lesið um pigmíkonu í
Alríku sem hefði eignast sjö-
bura. Og þegar hún segir svona
heyri ég ekki beiur en hún sé
bara lalsvert skelfd. En þá finnsi
pabba ot langt gengið og hann
ncnnir ekki að hlusta á syona eða
laka það háiíðlega.
..Pigmíkona? Sjöbura?” sagði
bann bara. ,,Það geia aldrei orð-
ið nenva einhverjar smápöddur.
Svona gæjar verða að ná sér í
siiga ef þeir ætla að lína jarðar-
ber!
— Læturðu ekki einhvern fá lyk-
il að húsinu þínu á meðan þú ferð í
sumarfrí.
— Nei, ég sé enga ástæðu til
þess. Eg er hvorki með hund né
kött, sem þarf að gefa, né blóm
sem þarf að vökva.
— Já, en einhver verður að rífa
af dagatalinu, fjandakornið.
Piparsveinn, sem kom oft hrika-
lega seint heim um nætur, hafði
þann vana að henda sér í rúmið og
fleygja svo af sér skónum, fyrst
öðrum, svo hinum, svo að af varð
mikill hávaði. Maðurinn á hæöinni
fyrir neöan kvartaði og baö hann
aö hætta þessum hávaða og lofaði
vinur vor öllu fögru. Strax næstu
nótt gleymdi hann loforðinu og
fleygði skónum sínum á gólfið
með miklum dynk, en mundi þá
eftir loforðinu og lagði hinn hljóö-
lega frá sér.
Hálftíma seinna var bankað hjá
honum. I dyrunum stóð nágrann-
inn og sagði: I guðs bænum, ætl-
arðu ekki að fara að láta hinn skó-
inn fljúga svo aö maður geti farið
aösofa?
Páll og Pála voru að tala um
brúðkaupsveisluna sína.
— Var ég þar líka? spurði Pési
sonur þeirra.
— Nei, þar varst þú sko ekki.
— Nei, auðvitað ekki, ég fær
aldrei aö vera með ef það er
eitthvertfjör!
Vinnuveitendur athugið: Látið lat-
asta starfsmanninn ávallt fá
vandasömustu verkefnin. Hann er
vís til að finna einföldustu og fljót-
legustu leiðina til að leysa þau.
Utgefandinn skrifaði rithöfundi
bréf: Þakka handritið, þaö var
fyrsta flokks. Því miður eru les-
endur okkar komnir í úrvalsflokk.
Þið ættuð ekkert aö vera að
hneykslast á þessum sextíu jóla-
sveinum við Austurvöll. Þið ættuð
baraaðsjáfólkiösemkausþá: . .
Peningar skipta engu máli nú orð-
ið. Þaðer lánstraustið.
2 ViKan 30. tbl.