Vikan - 29.07.1982, Blaðsíða 36

Síðast sá ég föður minn við vinstra aur-
brettið á 1939 Chevrolet viö gistihús í hundrað
mílna fjaríægö frá sveitabænum sem ég hafði
átt heima á alla ævi. Þetta var árið 1945,
skömmu eftir sigurdaginn, og við höfðum
flutt fyrir mánuöi — móðir mín, amma, yngri
systkini mín og ég. Ég var átta ára — tæp-
léga. Skólinn var nýbyrjaður og amma mín
kenndi í þriðja bekk. Einum af þriðju
bekkjunum því aö Mexíkanarnir fóru í annan
skóla. Manama tók að sér sauma. Við höföum
tvær íbúðir á leigu á gististaönum svo aö við
höfðum tvö eldhús og tvö baðherbergi. Ég
svaf í öðru.eldhúsinu. Eg var elstur svo að ég
fékk að sofa á bedda þar. Ég var sá eini í fjöl-
skyldunni sem fékk aö sofa einn. Clara, ung-
barniö, svaf hjá mömmu og Ruth hjá ömmu
36 Vikan 30. tbl.
minni. Bræður mínir, Mack og Jimmy, sváfu
saman. Það var þröngt um okkur en ég vissi
það ekki því aö það hafði líka verið þröngt um
okkur í Carlton, á bænum sem við bjuggum í
þegar faðir minn var hjá okkur.
Ég vissi ekki hvers vegna við höfðum fariö
til Fort Davis né hvers vegna hann hafði ekki
komiö með okkur. Ég fékk engin svör þegar
ég spurði. Ég vissi ekki hvers vegna faðir
minn hafði komið né hvers vegna hann var að
fara. Ég vissi ekki hvers vegna viö vorum við
Chevrolet-inn í myrkrinu, hann við vinstri
aurhlífina og ég við þá hægri eða hvers vegna
krákkarnir komu ekki út til okkar. Ég vissi
ekki aö þess var vel gætt að viö fengjuin aö
vera einir. Það var svalt um nætur uppi í
fjöllunum, jafnvel í ágúst. Gola lék um epla-
trén sem voru milli gististaðarins og vegarins
og akrana í f jarská. Þetta minriti ékkert á heit
sumarkvöldin heima á bænum þegar enginn
vindur lék um eikartrén. Þetta var mér fram-
andi staöur hátt uppi í fjollum — fyrstu fjöllum
sem ég hafði séð — í skrítnu litlu bórginni meö
öllu skrítna, brúna fólkinu sem- talaði • mál.
sem ég skildi ekki. Þar gengu hvítir drengir i
gallabuxum og kúrekastígvélum í skólann og
störðu á samfestinginn minn og bera fæturna.
Það hefði víst verið verra ef amma hefði ekki
kennt mér og ef Beau, sonur búgarðseigánd-
ans skammt frá, hefði ekki verið vinur minn!
Hafi verið tungl sást það ekki fyrirtrjánum
og ég-sá ekki framari í föður minn. „Ætlar þú
líka að flyt ja hingáð? ” spurði ég.
Hann svaraði ekki fyrr en eftir langa mæðu.