Vikan - 21.02.1985, Blaðsíða 5

Svaladyrnar standa galopnar. Hlýtt loftið
angar af sætum gróðri og þúsund framandi
skordýr tísta. öðrum megin við húsið heyrist
álengdar hviss í bílum sem þjóta hjá og stöku
flaut við dimmraddaðan undirleik stóru fólks-
og vöruflutningabílanna sem kjaga um eins og
sólvermdar snemmbærur en hinum megin er
værðarlegt sog öldunnar við sandinn eins og
andardráttur I fjósi að loknum gjöfum og mjölt-
um.
Hvar finnur maðurinn alla
þessa sveitarómantík? spyr
kannski einhver. Svar: 1 hvíldar-
paradísinni Alcudia (frb. alKIJE)-
ía á draumaeynni Majorku.
Ég skal vera alveg ærlegur: ég
hálfkveið fyrir að eiga fyrir
höndum hálfan mánuð á Majorku.
Ég var sannfærður um að þetta
væri útjaskaður gervistaður með
það eina markmið að reyna að
hafa eins mikið út úr feröa-
manninum og hægt væri. En ég
get líka verið stuttoröur um það
hver raunin varð: ég hitti fyrir
ótrúlega fallega eyju, friðsælt
andrúmsloft, hlýlegt fólk, þægi-
legt í umgengni og var gráti nær
yfir því að þurfa að fara heim
strax eftir hálfan mánuð.
Það var auðvitaö hrein og skær
heppni að við skyldum lenda á
Alcudia, sem er örugglega staður í
sérflokki jafnvel á Majorku. Það
bar að meö þeim hætti að ég átti
bókaða ferö þangað án þess að á-
kveðið væri hvort við yrðum í
hóteli í grennd við Palma eða
Alcudia, sem er nýr staður að kalla
á norðausturhominu. Síðan hitt-
um við af tilviljun snaggaralegan
skólastjóra og þetta bar á góma,
því maðurinn hefur gjaman verið
leiösögumaður á Majorku á
sumrin. Hann hugsaði sig ekki
um: „Þið verðið á Alcudia, engin
spuming,” sagði hann mjög á-
kveðinn. Ég virti hann fyrir mér
vandlega, því hann á það til aö
vera dálítið glettinn og spaug-
samur, en það var ekki annað að
sjá en honum væri fúlasta alvara
og þá var heldur ekki um annað að
ræða en taka manninn í alvöru.
Alcudia er staður í
uppbyggingu, tiltölulega mjó
ræma meðfram Alcudiaflóanum
vestur frá Alcudiaborg, sem
raunar er nú engin stórborg. Þaö
hefur verið haft að leiðarljósi við
byggingu þessa hverfis að
hverjum einstaklingi væri ætlaö
nægilegt rými, enda finnst manni
aldrei að maöur sé staddur í fólks-
mergð. Hótelin hafa orðið að
undirgangast þá kvöð að fyrir
hvem mann sem hægt er að taka í
gistingu sé svo og svo mikið pláss
í garði, og ströndin sjálf fyrir
framan hótelin er almenningseign
og breiddin víðast upp undir
hundrað metrar, frá lóðarlínu
fram í sjó.
Fjölbreytt sjólíf
Sagt er aö Miðjarðarhafið sé
alls staöar mengað. Sjávarlífið í
Alcudiaflóanum er samt býsna
fjörugt og fjölbreytt: kuðungar
skríða ótrúlega hratt um sjávar-
botninn og litlir fiskar fara í
torfum. Jafnvel stærri. Einn
morguninn vorum við komin
snemma út í sjó og ennþá fátt
manna á ferh, skammt frá okkur
var hópur af breskum krökkum.
Ég var á kuðungaveiðum af mikl-
um áhuga og kominn spölkorn frá
afganginum af fjölskyldunni —
sem reyndar var viö sömu veiöar
þarna í flóanum.
Allt í einu heyri ég eitthvert
busl og í sama bili óp og lít upp.
Sé um leið fisk stökkva á mikilli
ferð við hlið konu sem óneitanlega
varð hverft við — og litlu þar
framar hvít strik í vatnsskorpunni
eins og þar færi einhver hlutur eða
fiskur meö mikilli ferð. Mér virtist
fiskurinn sem stökk vera ekki
ósvipaöur ýsu en hefði þetta verið
lax uppi í Norðurá hefði ég giskað
á að hann væri tíu til tólf punda.
Auðvitað brá konunni sem
fiskurinn bókstaflega stökk utan í
(ég meina bókstaflega, því hann
stökk á síðu hennar), en hún
jafnaði sig um leið. Öðru máli
gegndi um ensku krakkana sem
tvístruðust eins og fæhn hross upp
um alla strönd, æpandi af
skelfingu og þorðu ekki út í lengi á
eftir. En við urðum ekki frekar
vör við þennan fjörfisk og gátum
haldið áfram að kroppa upp
kuðunga.
Majorka er eyja ekki stór en
fjölbreytt og mjög gaman að aka
um hana. Þar er dýragarður stór
af þeirri gerð sem kahast safari-
garður, en þeirra náttúra er sú að
um þá er ekið og dýrin hfa þar í
náttúrunni eins og hún kemur
fyrir og sum þeirra gera sér þó-
nokkuð dælt við bíla og þá sem í
þeim sitja. Ekki langt þar frá er
skemmtilegt þorp sem heitir Cala
Milor og þar er stærsta vatns-
rennibraut á Majorku og kannski
þótt víðar væri leitað. Raunar eru
bunustokkamir tveir þama á
sama staðnum og hin besta