Vikan - 21.02.1985, Blaðsíða 12

Þvílíkur harmurí
— sagði faðirinn þegar sonurinn varð
ritstjóri Þjóðviljans
Viðtal við Össur Skarphéðinsson
— Um hvað eigum við að tala?
— Allt nema pólitík.
— Má ég þá ekkert skamma Alþýðubandalagið?
— Hmmm, pólitík er teygjanlegt hugtak.
Dýrótt íhaldsheimili
„Ég get alla vega byrjað á að
segja frá því að fyrstu pólitísku af-
skipti mín voru þau að ég vann í
kosningunum 1970 fyrir sjálf-
stæðismenn. Ég var að vísu aldrei
í Heimdalli en ég var hætt kominn.
Vinur minn, Þorsteinn Barðason,
sonur Barða Friðrikssonar, lög-
fræðings Vinnuveitendasam-
bandsins, var næstum búinn að
koma mér inn í Heimdall.
Fram undir 16 ára aldur var ég
tiltölulega hægri sinnaður vegna
þess að ég kem frá heimili sem er
það dýróðasta íhaldsheimili sem
til er. Það var föður mínum mikil
raun þegar við bræður fórum að
hyllast til vinstri og þegar hann
frétti að ég væri orðinn ritstjóri
Þjóðviljans þá settist hann og
sagði bara: Þvílíkur harmur,
þvílíkur harmur!”
Ásjó
„Það var ekki fyrr en ég fór á
sjó að ég fór að verða vinstri sinn-
aður. Ég var alltaf á sjó á sumrin
þegar ég var í menntaskóla, á
landskunnum aflaskipum. Þá var
ég með mörgum sem voru róttæk-
ir í meira lagi og þeir fóru að
spyrja menn út í pólitík og svoleið-
is. Þetta varð tiltölulega erfitt
tímabil, þegar ég var að uppgötva
að lífið snerist ekki bara kringum
Morgunblaðið.”
Hent út
„Þetta var dálítið mál í fjöl-
skyldunni og þegar ég, eins og
ýmsir aðrir, fór til dæmis að
spyrja sjálfan mig hvers vegna í
ósköpunum maður væri að styðja
þetta Víetnamstríð var því til
dæmis alls ekki vel tekið í fjöl-
skyldunni. Því lyktaði meira að
segja svo að einn góðan veðurdag,
þegar ég var í fjórða bekk, var
mér bara hent út, út af þessu og
ýmsu öðru.”
Það var rigning þetta
kvöld
„Pólitík spilaði talsvert inn í
brottrekstur minn þó foreldrar
mínir hafi nú ekki viljað viður-
kenna það. En við erum ágætir
vinir núna.
Þetta var hið mesta mál.
Dálítill drami yfir þessu. Það var
rigning þetta kvöld og ég var
ákveðinn í því að ef þau ætluðu að
henda mér út þá kæmi ég náttúr-
lega ekkert heim aftur. Það end-
aði með því að ég skreið inn í
þvottahús á Hverfisgötu og var
þar tvær nætur. Síðan fékk ég inni
hjá vini mínum sem ég hafði þekkt
frá því ég var í Hlíðardalsskóla í
æsku. Um vorið fór ég á sjóinn
aftur og það var ekki fyrr en ári
seinna sem ég sættist við foreldra
mína. Þetta er ekki sagt af því ég
sé hefnigjam heldur vegna þess
að þaö sýnir að þegar ég tek af-
stöðu held ég mig viö hana. ”
Björgunarlaunin
„Þetta var erfitt þegar
peningarnir af sjónum fóru nú að
verða búnir. Þá bjó ég í kytru uppi
á hanabjálka í Eskihlíðinni, þar
var ekki vaskur eða aðstaða til
eins eða neins. Það var ágætt en
maður varð svolítið leiður á þessu,
spenntur og pirraður, það var
dálítið brennivín og slagsmál sem
fylgdi þessu, en það lagðist nú
blessunarlega af þegar maður
kom heim í föðurhúsin. 1 vetrarlok
í fimmta bekk var ég orðinn
blankur, búinn að eyða öllu sem ég
átti og slá það sem hægt var að
slá, ekki var hægt að fara í banka,
og þá fór ég til Guðna kjafts og
sagði honum að ég yrði að fá að
fresta tveim prófum til hausts því
mér byðist steypuvinna í þrjá
daga og ég yrði að taka hana.
Guðni þæfðist við og það endaði
með því að þetta gekk ekki. Þá
sagði ég honum að ég væri hættur.
12 Víkan 8. tbl.