Vikan - 14.03.1985, Blaðsíða 42

Vísindi fyrir almenning
Tuttugasti og annarhlutí
„Ég ætti aö skjóta því aö þér,
frú Dashwood,” sagöi hann, „að
þaö var herra að spyrja eftir þér í
kvöld.”
„Er þaö?” sagði Emma og
nefndi nöfn tveggja þáverandi
aðdáenda sinna úr hópi fasta-
gesta.
Nei, þaö var hvorugur þeirra,
var henni sagt. Maðurinn var
rauöhæröur og í fylgd með honum
var grófgeröur náungi sem leit út
fyrir að hafa veriö hnefaleika-
kappi. Þeir stóöu ekkert viö.
Á leiðinni niöur stigann velti
Emma vöngum yfir því meö
nokkrum áhyggjum aö Jock
Ballantree væri búinn aö hafa
uppi á henni.
ÞAÐ HAFÐI veriö séö fyrir sex
vögnum til aö flytja konurnar frá
árbakkanum inn í mitt tískuhverf-
way og greip um hönd Emmu,
,,hef ég einkennilega á tilfinning-
unni að eitthvað sé ekki með felldu
héma og ég þarf ekki aö vera sjö-
unda barn sjöunda barns til aö
finna þaö. Finnur þú þaö, Emma
— og hvaö finnurðu ? ’ ’
„Við — þaö er veriö aö fylgjast
með okkur, ” hvíslaði Emma.
,,Þaö er rétt hjá þér, drottinn
minn dýri.” tuldraði hin, skimaöi í
kringum sig. „Eg finn að augun
skríöa um mig alla líkt og ormar.”
í sama bili var dyrunum lengst
frá þeim í herberginu lokið upp af
tveimur einkennisklæddum þjón-
um og inn kom röð af dökkklædd-
um mönnum. Af fasi þeirra mátti
ráöa að þetta voru félagar í
klúbbnum. Þeir voru í
nýtískulegum kvöldklæönaöi, í
hvítum skyrtum og sokkum, og
þaö eina sem bar vott um að þetta
ætti aö vera grímuveisla voru
dýragrímur.
Þarna voru grimmdarlegir
hundar, ákaflega greindarleg
ugla, héri, páfagaukur, alls kyns
nagdýr. Grímurnar voru snilldar-
vel gerðar, úr ekta skinni og
iö Mayfair, aö Berkeley Square og
glæsilegu stórhýsi. Háar girðingar
voru um húsiö og akbrautir bæði
aö því og frá og þjónaher meö
kyndla. Þjónamir hneigöu sig
fyrir konunum, hjálpuðu þeim úr
vögnunum og vísuðu þeim, einn
þjónn fyrir hverja konu, upp til-
komumikil þrepin aö húsinu og inn
um opnar dyrnar þar sem glæsi-
lega búinn yfirþjónn beið til aö
taka á móti þeim fyrir hönd herra-
mannanna í félaginu. Vildu
konumar vera svo góöar að koma
á eftir honum inn í gulu setustof-
una? tónaði þessi mikilfenglega
sýn í kóngabláum og gylltum
klæöum. Herrarnir kæmu brátt til
þeirra.
Frú Galloway var viö hlið
Emmu þegar hún gekk inn í
herbergið hinum megin viö and-
dyriö á hæla yfirþjónsins.
Frú Galloway sagöi: „Þetta
hús hefur peningalykt, lykt af pen-
ingum og völdum. Sjáðu bara
þetta!”
Emma var ekki óvön glæsi-
leika, bæði smekklegum og í
niðurníöslu, en gat naumast varist
því aö hrópa upp yfir sig af lotn-
ingu þegar hún sá herbergið sem
yfirþjónninn hafði vísaö þeim inn
í. Þó það væri aöeins lýst upp af
logadeplum frá stóm kristals-
ljósakrónunum hátt fyrir ofan þau
glóði umhverfið allt — veggir, loft,
gólf — af innra eldi. Láturinn var
gulur, fíngerður, glóandi gulur
litur h'kt og valsauga eöa kom-
akur viö sólarlag þegar andvarinn
strýkst um hann. Og allt hóflegt:
austurlensku teppin undir fótum
þeirra, mjúk eins og tilgengnir il-
skór; gosbrunnur á gólfinu miöju
sem hrundi niöur í óteljandi drop-
um í sama daufa gula Utblænum;
áklæðiö á stórum sófum og djúp-
um hægindastólum á víö og dreif
um herbergiö, með gulu mynstri á
gulumgrunni.
Hafi Emmu þótt mikið til koma
voru sumar lagskonur hennar yfir
sig hrifnar. Laglegar Utlar götu-
drósir, sem frú Miggs haföi tekiö
að sér og alið upp viö aö skemmta
ríkum herramönnum hástéttar-
innar, voru frávita af hrifningu
yfir aö vera komnar í slfkt ríki-
dæmi — þær sem höföu vitaö þann
munað mestan sem þær höföu
kynnst í flosinu hjá Miggs.
,,0g samt,” hvíslaði frú GaUo-
fjöðrum og þannig hannaöar aö
neðri hluti andlitsins var ber,
samt veittu þær fulla leynd sem er
fyrsta takmark þess sem grímu-
býst. Þeir voru tuttugu og fimm aö
tölu — sami f jöldi og boðið var til
veislu frá Miggs.
„Konur góöar — ykkar
þjónar!” Sá sem talaði var renni-
legur refur en dökk augu hans
sjálfs skutu gneistum út um
óhugnanlega tómar tóftir
grímunnar á ákaflega ónotalegan
hátt. „Hefur ykkur ekki verið bor-
ið vín? Svei þjónum klúbbsins!
Komiö með vín!” Hann veifaði
skelfingu lostnum þjóni í átt til
Emmu. „Vín handa konunni
þarna!”
Emma tók kampavínsglas.
Refshausinn kom aftan aö henni
42 Vikan 11. tbl.