Vikan - 01.08.1985, Blaðsíða 46

Published by arrangement with Lennart Sane Agency, Karlshamn, Sweden. Originally published by Simon & Schuster.
Hún laug til um
tímann sem hún fór
heim úr skólanum og
hvort hún hefði verið I
skemmtigarðinum —
en þar var ekki ætlast til
að hún dveldi — hvort
hún hefði farið í kirkju,
hvort hún hefði þurrkað
af og straujað. Eftir því sem
Sardeauhjónin sveigðu ímynd-
| unarafl Lilíar eftir grámyglu-
I legum brautum sjálfsafneitun-
arinnar verð hún óframfærnari,
lifði i eigin hugarheimi þar sem
einmana barnið var alltaf í
miklum metum og geislandi
hetja. Lilí varð sífellt bældari
og hlédrægari. Mynd móður
hennar varð sífellt rómantískari
og ævintýralegri — vegna þess
að hinn kosturinn var sá að
horfast í augu við kaldranalega
afneitun móðurinnar á henni.
Ibúðin á sjöundu hæð var lít-
il, dimm, óþægileg en tandur-
hrein. Lili fékk að kynnast því
að hvert einasta postulinsgling-
ur átti sér sinn stað þar sem
hún þurrkaði af því á hverjum
degi. Lilí bjó í kompu á stærð
við fataskáp inn af eldhúsinu,
með glugga inn í innri garðinn.
Þó námið í skólanum væri
erfítt komst Lilí fljótt að því að
hún tók fjörið og hávaðann í
skólanum fram yfir inni-
lokunarkenndina og jarðar-
farardrungann heima hjá
Sardeauhjónunum. En hún
þurfti svo sannarlega að læra
meira en nokkru sinni áður í
skólanum.
JL
'adames Sardeau var
ekki á því að gefa Lilí nokkurn
tíma frí. í skólafríunum varð
hún ekki einungis að vinna öll
léttari húsverkin heldur einnig
þvo grænmetið, þjóna til
borðs, strauja og sauma. Þegar
allt kemur til alls, hugsaði hún
með sér, þá hafa letingjarnir
gott af að taka svolítið til hend-
inni.
Eftir tvö ár gerði Lilí sér grein
fyrir þvi — og það ef til vill
betur en þau sjálf — að Sar-
deauhjónin litu á hana sem lé-
lega fjárfestingu sem því miður
var ekki hægt að selja og festa
fjármunina I einhverju arð-
Shirley Conran
TUTTUGASTI OG FYRSTIHLUTI
Það sem á undan er gengið. . .
Arið 1963 gengst þrettán ára stúlkubam undir ólöglega
fóstureyðingu á subbulegri lækningastofu í París . . .
Fimmtán árum síðar er fjómm glæsilegum heimskonum
stefnt á fund kvikmyndastjömunnar Lilíar. Þær Heiðna,
Kata, Maxín og Júdý vita ekki að þeim er stefnt saman og
vita ekki hver tilgangurinn er. ,Jæja, tæfumar ykkar.
Hver ykkar er móðir mín ? ’ ’ spyr Lilí.
Arið 1948 em Heiðna, Kata og Maxín á fínurn heima-
vistarskóla í Sviss. Þær kynnast Júdý sem vinnur sem fram-
reiðslustúlka á kaffiteríu glæsihótels. Ungir menn koma
við sögu og ástin blómstrar í svissneska fjallabænum.
Að skóla loknum skilja leiðir. Ein stúlknanna er bams-
hafandi, en hver?
Júdý og Maxín fara til Parísar. Þar ferJúdý að vinna hjá
Dior tískuhúsinu en síðan hjá Guy, ungum og upp-
rennandi fatahönnuði. Hortense, frænka Maxín, er auðug
ekkja í París og alltaf reiðubúin til hjálpar þegar eitthvað
bjátar á. Júdý og Guy vegnar vel í París en þegar móðir
Júdýjar verður alvarlega veik fer Júdý heim til Banda-
ríkjanna og lofar móður sinni að fara ekki aftur til Parísar.
Hún sest að í New York og fer að vinna hjá kynningafyrir-
tæki.
Sögunni víkur til Elísabetar litlu sem er í fóstri hjá
Felix og Angelinu í Sviss. Felix er ungverskur flótta-
maður. Hann fer með fjölskylduna að heimsækja foreldra
sína og bróður í Ungverjalandi. Það er árið 1956. Ekkert
þeirra á afturkvæmt nema Elísabet litla, Lilí, eins og Felix
kallaði hana.
Maxín heldur til London að læra innanhússhönnun og
hýbýlafræði. Hún er þar í tvö ár og kemur síðan aftur til
Parísar og opnar fomgripaverslun og innanhússhönnunar-
skrifstofu. Hún fær það verkefni að skipuleggja endur-
byggingu á gömlum herragarði sem er í eigu félítils
greifa og kampavínsframleiðanda. Þau gifta sig og
eignast tvo syni.
vænlegra. Þau voru ekki óvin-
gjarnleg við barnið. Hún fékk
fæði og klæði og betrumbæt-
andi gjafír á afmælum — bók
um líf dýrlinganna, saumadót,
nýja nærskyrtu — en stelpan
var aldrei þakklát.
étt fyrir níu ára af-
mælisdaginn hennar sýndi
Madame henni mynd I dag-
blaði af stóreygðum munaðar-
leysingja með uppþembdan
kvið og sagði: „Sérðu hverju
þér hefur verið forðað frá! ”
Lilí þagði lengi, síðan sagði
hún: „Mamma mín hefði ekki
látið mig svelta.
,,Þú veist ósköp vel að
mamma þín er dáin. ’ ’
,,Hin mamma mín hefði
komið að sækja mig.
Madame Sardeau missti
stjórn á skapi sínu. „Litli lygar-
inn þinn, þessar tröllasögur af
hinni mömmu þinni og sleða-
ferðum I snjónum em bara bull.
Presturinn segir að mörg börn
segi svona sögur, einkum ef
foreldrar þeirra þurfa að berja
þau fyrir óþekkt. Þér væri nær
að vera betri við okkur. Við eig-
um það hjá þér. Það erum við
sem fæðum þig og klæðum og
eyðum peningum I þig.
Mamma þín og pabbi eru dáin!
Komdu því inn I kollinn á
þér.”
,,En ekki amma og afí
Kovago. Þau vom ekki með
okkur þetta kvöld. Þegar ég er
orðin nógu stór ætla ég að fara
aftur til þeirra.”
„Vanþakkláta, litla flfl! Þó
að þau væm enn á lífi þá em
þau hinum megin við járn-
tjaldið. Þú átt aldrei eftir að sjá
þau aftur.
Lill þagði og barðist við til-
finningar slnar og örvilnun. Þá
brutust reiði hennar og illska,
sem hún hafði lengi reynt að
bæla, upp á yfirborðið og með
hatursglampa I augunum
skyrpti hún á Madame
Sardeau. Andartak ríkti grafar-
þögn — síðan öskraði konan
ævareið: „Svona göturæsissiðir
koma bara upp um það hvað
þú ert af ómerkilegu fólki kom-
in! Ég ætla að segja manninum
mínum I kvöld hvernig þú hef-
ur hagað þér og hann refsar
46 Vikan 31. tbl.