Vikan - 01.08.1985, Page 49

,,Nei, nei,” svaraði Maxín
veiklulega. Henni fannst hún
heyra í sjálfri sér úr miklum
fjarska. Hún varð að tala við
einhvern um grunsemdir sínar.
Hún ætlaði að hringja í
Hortense frænku, Skynsemíu
frænku eins og Júdý kallaði
hana.
'öddin í Maxín var
vandlega kæruleysisleg og
Hortense heyrði strax að eitt-
hvað alvarlegt var að. „Komdu
strax hingað, barnið mitt. Þú
veist að ég er alltaf til reiðu. ’ ’
Þegar Maxín var komin inn
fyrir dyr hjá frænku sinni fór
hún að gráta. Hortense frænka
leiddi guðdóttur sína að sessa-
longnum og tók báðar hendur
hennari sínar.
,,Hvað er að, er það Char-
les?”
,,Já,” hvíslaði Maxín.
,, Hvernig vissir þú það ? ’ ’
,,Ja, þetta er þriðja barnið
ykkar og þið hafið verið gift í
átta ár. Ég get ekki sagt þér
hvað þú átt að gera, vina mín,
vegna þess að ég þekki ekki
málið í smáatriðum og vil ekki
vita það. Er Charles að reyna að
blekkja þig?. . . Já? Gott! Þá
ráðlegg ég þér að láta sem ekk-
ert sé ef það er hægt þar til til-
fmningarótið hefur lægt. Það
er ekki rétti tíminn núna til að
gera uppistand.”
Maxín kinkaði kolli og
frænka hennar hélt áfram.
„Charles er örugglega yfír sig
hrifínn af einhverri dömu og
getur því ekki hugsað skynsam-
lega. Þú, barnið mitt, ert svo
full grunsemda og afbrýði-
semi að þú getur ekki tekið
hlutunum með ró. Því verður
þú, hvað sem það kostar,
að forðast rifrildi á meðan til-
fínningarnar fremur en heil-
brigð skynsemi ráða ferðinni í
kolli ykkar. ’ ’
Maxín var heldur dauf á
svipinn en Hortense frænka tal-
aði ákveðnum rómi eins og
Charles væri bara bíll sem
þyrfti að fara í stillingu. ,,Þú
vilt ekki lenda í neinum ill-
deildum við Charles. Það er
aldrei að vita hvaða afleiðingar
það hefur þegar karlmenn eru
annars vegar. Hann gæti stokk-
ið burtu með þessari konu bara
til þess að storka þér. Charles
elskar þig augljóslega, annars
væri hann ekkert að fela þetta
framhjáhald sitt fyrir þér.
Menn sem elska ekki lengur
konurnar sínar eru ekkert að
hirða um að leyna þær neinu,
það máttu vita. ”
Maxín sagði dapurlega:
, ,Hún er falleg og grönn. ’ ’
„Vesalings barnið mitt, það
væri verra fyrir þig ef hún væri
ekki falleg. Þá værir þú sífellt
að velta því fyrir þér yfír hvaða
ósýnilegu töfrum hún byggi.”
Hortense frænka sleppti
neinu. Þú verður að haga þér
eins og engill, barnið mitt. ’ ’
Hún tók hendurnar á Maxín
aftur í sínar. ,,Það er eitt til
viðbótar sem þú ættir að hugsa
um,” sagði Hortense frænka
og vandaði orðavalið mjög:
,,Góður eiginmaður skiptir
meira máli en fyrirtæki. Ég er
ekki að segja að fyrirtækið
skipti’íg’/é/é/ máli. Ég er að segja
að góður eiginmaður er miklu,
miklu mikilvægari.’ ’
V C/axín hegðaði sér því
eins og engill og þótti það
höndunum á Maxín og togaði í
bjöllustrenginn til þess að
panta kaffí. ,,Það er greinilegt,
eins og er, eftir hverju hann er
að slægjast, fegurð og spenn-
ingnum við að gera eitthvað
sem ekki má.” Hún yppti öxl-
um. ,,Það er sama hve mikið
Charles elskar þig, hann er orð-
inn vanur . Það er leitt að brúð-
ir skuli aldrei vera varaðar við
því að þær muni óhjákvæmilega
verða ástfangnar af einhverjum
öðrum mönnum og sama má
segja um eiginmenn þeirra. En
stundum er of sársaukafullt að
útskýra lífið fyrir þeim ungu og
þeir myndu hvort sem er ekki
trúa því sem maður segði.
gefa þjóninum, sem hafði
birst, fyrirmæli. „Skiptu þér
því ekkert af Charles, vina mín,
láttu sem þú takir ekki eftir
mjög erfitt því með degi hverj-
um varð hún viðkvæmari og
þunglamalegri. Charles var oft
að heiman og þegar hann var
heima virtist hann önnum kaf-
inn. Stundum leit Maxín upp
og sá að hann horfði á hana
örvæntingarfullur og ásakandi
á svipinn og hún fékk sting í
hjartað.
Hún var ofboðslega afbrýði-
söm og eigingjörn. Með sjálfri
sér fylgdist hún nákvæmlega
með hvenær Charles kom og
fór þó svo að hún þyrði aldrei
að spyrja hann ákveðið hvað
hann aðhefðist. Hún reyndi að
nauða ekki í honum — hún
vildi ekki að honum fyndist svo
að sér þrengt að hann freistað-
ist til þess að stökkva að heim-
an. Þegar illa lá á henni hafði
hún megnan viðbjóð á fram-
hjáhaldi eiginmannsins og
hvernig hann laug liðugt að
henni, dag eftir dag og mánuð
eftir mánuð — og virtist ekki
þjást hið minnsta af
samviskubiti. Maxín
tók það afar nærri sér
þurfa að leika, dylja sárs-
aukann fyrir manni
sínum, að ljúga að
honum eins og hann
að henni.
Charles var að sögn I Lons
þegar þriðji sonur þeirra fædd-
ist, viku áður en hans var von.
Fæðingin var mun auðveldari
en hún hafði búist við. Hún
þrýsti barninu upp að sér og
vildi hafa það alltaf hjá sér.
Alexander litli var framtíðar-
von hennar og í gegnum hann
tengdist hún manni sínum.
I þetta skipti var engin von
til þess að Maxín yrði aftur
barnshafandi fjórum mán-
uðum eftir fæðinguna. Fjórum
mánuðum eftir fæðinguna
hafði Charles ekki enn snúið
aftur í hjónasængina til hennar
úr Napóleonsrúminu I einka-
herbergi sínu.
Árið 1963 höfðu Charles og
Maxín ekki sofið saman í þrjú
ár og Maxín hélt áfram að láta
sem hún sæi ekki ótryggð
eiginmannsins. Hún gat þetta
þó ekki nema bæla niður sínar
eðlilegu hvatir og haga sér sam-
kvæmt formlegu kurteisis-
reglunum sem hún hafði verið
alin upp við í ströngum,
borgaralegum anda. Annað
slagið hljóp hún til Hortense
frænku til þess að fá samúð og
uppörvun.
Maxín hagaði sér enn eins og
engill en það tók mjög á hana.
Hún svaf ekki lengur vel á
nóttunni, hún var guggin og
meira að segja þegar hún brosti
sjálfsörugga brosinu sinu kom
áhyggjuglampi I augunum upp
um hana. Stundum skeytti hún
skapi sínu á börnunum og
starfsfólkinu vegna þess að það
eina sem hún gat gert annað
var að fara að gráta eða öskra.
Maxín kvaldist af álaginu sem
fylgir því að lifa fölsku lífí,
leika falskt hlutverk á meðan
hún beið og beið og óskaði þess
að hún gæti farið aftur I tím-
ann „Efbara” varð uppáhalds-
leikur hennar.
$
'f aðeins væri hægt
að sópa burtu kóngulóarvefum
31. tbl. Víkan 49