Vikan - 24.10.1985, Blaðsíða 39

,Á Íslandi eru lika til garðslöngur við öll hús, garðslöngur sem eru nauðsynlegir gripir i skrúðgörðum hitabeltis og þurrkasvæða
aö munda kjörgripinn og láta
öfluga bunu hins ískalda vatns
byljaáhröktumgróðrinum...
Auðvitað er þjóðin samt ekki
svo vitlaus að hún viti ekki af þess-
um misskilningi. Það vita allir af
honum en láta einsog ekkert sé.
Þetta er einsog með trúna á fram-
haldslíf sem engin ný uppgötvun í
líffræöi og læknavísindum fær
haggaö. Einsog þetta að óvíða í
heiminum er meiri sala á ís og
svaladrykkjum en hér. Allir vita
aö þetta er hálfgerð rökvilla á
okkar breiddargráðu, samt geta
sölumenn gosdrykkja óhræddir
sýnt í sjónvarpinu hvert kvöld
auglýsingar sem hugsaðar eru
fyrir fólk þjakað af hitakófinu í
Texas og Flórída; auglýsingar
sem sýna hvítglóandi sól á himni,
gular og bakaðar eyðimerkur, fá-
klætt fólk sem dasaö og dæsandi
strýkur af sér svitann og þulurinn
spyr hvort nokkuð sé betra þegar
allt er svona kæfandi þurrt og
skrælnað en að teyga ískaldan
gosdrykk. Og heima í stofu á ís-
landi kinka kvefaöir og kuldabláir
sjónvarpsáhorfendur kolli við
áskoruninni, troða sér í stígvélin
og skástu skjólflíkurnar og reyna
að berjast yfir hjarniö og gegnum
snjófjúkið útí næstu sjoppu eftir
þessari jökulköldu svalalind. Allt
verður að hafa sinn gang.
Höfuðborg íslands mun eiga
Evrópumetið í útbreiöslu grænna
svæða miðað viö höfðatölu íbúa;
aldrei er svo skipulögð ný byggð
að ekki séu teiknaðir inná nokkrir
grænir reitir, fagurgrænir, túss-
grænir garðar á pappírnum. Þó
vita allir að þessi svæði eru ekki
græn nema á regntíma blá-
sumarsins, og hina níu mánuði
ársins eru þessir grænu reitir ekk-
ert nema hryssingslegar grágular
torfærur.
Víða í bandalagsríkjunum má
sjá stór og falleg tré sem einsog
spretta uppúr gangstéttunum.
Þegar gangstétt var lögð á
Austurstrætið og það gert að
göngugötu þótti við hæfi að
skreyta þaö með trjám. Ekki var
nú bjartsýnin reyndar svo mikil
að ráölegt þætti að planta trjá-
gróörinum beint oní jökulruðn-
inginn sem er undir gangstéttar-
hellunum, heldur voru trén höfð í
stórum þartilgerðum kössum,
blómapottum. Þessi tré urðu strax
aö móbrúnum spýtukvistum og
litu út einsog minnismerki um
fórnarlömb kjarnorkuárásar. En
bjartsýni okkar í bænum nægði nú
samt til þess að fæstir tóku eftir
þessum kalkvistum fyrren
hreinsunardeildin kom á vettvang
til að ryðja skóginn. Það er eins
með þennan grasreit sem til
skamms tíma var í miðju Austur-
strætinu; hönnuðum götunnar
þótti ekki annaö við hæfi en að
koma þar fyrir grænu svæði, gras-
bala á hnéháum stalli. Auðvitað
þreifst þar aldrei gras, þetta var
bara moldarflag á heiðurspalli
þarna í hjarta bæjarins. Oneitan-
lega óvanalegt frjósemistákn
fósturmoldinni til heiðurs, en ekki
verrafyrirþað. . .
Gleðilegan vetur.
43- tbl. Vikan 39