Vikan - 24.04.1986, Blaðsíða 18

FFTIR MARGRETI BLONDAL
Pelikan 1973.
Rrrrrrrrrrrr, tólið er tekið upp.
„Nei, hann er því miður upptek-
inn.“ Fjandans hyski, hugsa ég og
legg á. Gegnum hugann fara
nokkrar vel valdar ræður um
þunglamalegar stofnanir og and-
styggileg fimmrit. Upptekinn!
Ferlega pirrandi hvað allir eru
uppteknir af einhverju öðru en
mér. Eg læt það eftir mér að
skammast heilmikið, gríp síðan
eina plötu af handahófí og slengi
henni geðvonskulega á plötuspilar-
Smjörþefurinn algjört dúndur
ann. Ég lít sem snöggvast á
umslagið. Fimm ungir menn blasa
við mér, niðursoðnir í sardínudós
og fyrir ofan stendur UPPTEKN-
IR. Ég get ekki annað en glott,
þetta var rétt mátulegt á mig og í
stað þess að nöldra eins og elliært
gamalmenni yfir horfnum góðær-
um hækka ég í plötuspilaranum og
fer í huganum yfir samtal sem ég
átti við Pétur Kristjánsson. Þið
vitið alveg hver hann er - hann var
til dæmis einu sinni upptekinn í...
PELIKAN
„Eigum við ekki bara að byrja á
haustinu ’74?“ Ég samþykki það
að sjálfsögðu, munda pennann og
sperri eyrun eins og ég hef séð
meðvitaða blaðamenn gera.
„Það er annars rétt að minnast
aðeins á að við vorum búnir að
taka upp plötuna Uppteknir í Am-
eríku og þarna um haustið vorum
við á leiðinni með aðra sem heitir
Lítil fluga. Fyrirtækið, sem við tók-
um upp hjá, bauð okkur gull og
græna skóga. í okkar tilfelli var
gullið fólgið í að kaupa 5000 „Upp-
tekna pélíkana" og grænu skóg-
arnir voru tónleikaferðalag. Það
er óhætt að segja að skógarnir
hafi verið ansi ljósgrænir - eigin-
lega litlausir í samanburði við það
sem lofað var. En það er sama, við
spiluðum einum sjö átta sinnum í
Massachusetts og þar af voru einir
„fullorðinstónleikar". Þeir voru
mikið auglýstir og urðu okkur
ógleymanlegir. Það var farið með